Երկրային կյանքին հրաժեշտ տվեց մեր տարածաշրջանից Մեծ հայրենականի իրադարձություններրի միակ ականատեսն ու վկան՝ 102-ամյա Արշալույս Թադևոսյանը։

Ավագ եղբայրը ռազմաճակատից նամակ գրեց, ինքն էլ որոշեց գնալ եղբոր հետքերով՝ նրան հանդիպելու հույսով, բայց այդպես էլ չգտավ եղբորը, բայց հայտնվեց պատերազմի քառուղիներում։

Զենիթահրետանային զորամասում էր ծառայում. գնդացրորդ էր։ Զորամասը կռվի թեժ կետերում էր՝ Օրջոնիկիձե, Սիմֆերոպոլ, Սևաստոպոլ, Մախաչկալա․․․

Կռվել է մինչև պատերազմի հաղթական օրը։

Հետպատերազմյան տարիներին տարբեր աշխատանքներ է կատարել՝ կոլտնտեսությունում է աշխատել, իսկ երբ կենսաթոշակի է անցել, կոմբինատում պահեստապետ էր։

Մինչև կյանքի վերջին ժամանակները Արշալույս Թադևոսյանը սթափ գիտակցություն ուներ։ Երիտասարդ սերնդին սիրով հուշեր էր պատմում Մեծ հայրենականի անմոռաց իրադարձություններից։

Լույս էիր, լույս դարձար, Արշալույս տատ։