Վերջին մոտ տասը տարում աշխատել եմ Մեղրու բժշկական կենտրոնում՝ շտապ օգնության մեքենայի վարորդ:

2019 թ. մայիսին ինձ ազատել են աշխատանքից:

Պատճառը հետեւյալն էր. մենք՝ երկուսով, աշխատում էինք շտապ օգնության երկու հին ավտոմեքենայի վրա (20 տարվա մեքենաներ էին):

Հիվանդանոցը երկու նոր մեքենա ստացավ եւ մեզ՝ նախկին վարորդներիս, չտվեցին:

Նոր մեքենաների վարորդներ նշանակվեցին դրսի՝ հիվանդանոցի հետ կապ չունեցող մարդիկ:

Եվ մենք դժգոհություն հայտնեցինք, տնօրեն Լուսինե Վարդանյանն էլ ինձ, առանց դիմումի, առանց ինձ հետ խորհրդակցելու, ազատեց աշխատանքից:

Հիմա ուրիշ տեղ եմ աշխատում:

Ինչո՞ւ եմ յոթ ամիս լռելուց հետո բարձրաձայնում իմ ոտնահարված իրավունքների մասին:

Թող չափազանցություն չլինի, բայց իմ համեստ ներդրումն ունեմ Մեղրու հիվանդանոցի կայացման գործում:

Եվ ցավ եմ ապրում այնտեղ ստեղծված խայտառակ վիճակի համար:

Հիվանդանոցը չի ջեռուցվում:

Հիվանդներն այնտեղ կամ վերարկուով են կամ տնից ջեռուցիչներ են բերում:

2019 թ. Ագարակի կոմբինատը հիվանդանոցին 20 տոննա սալյարկա է հատկացրել՝ «կատելնին» աշխատեցնելու եւ հիվանդանոցը ջեռուցելու համար, բայց թե ի՞նչ են արել այդ վառելիքը՝ ոչ ոք չգիտի:

1916 թվականից տնօրենի ծառայողական «Նիվա» մակնիշի մեքենան չի աշխատում, բայց ուղեգրեր է գրվել, վառելիք դուրս գրվել:

Շտապ օգնության կեղծ կանչեր են գրվում եւ վառելիք դուրս գրվում:

Դիակները տեղափոխվում են շտապ օգնության մեքենայով, որը չի կարելի, բայց դրա դիմաց հերձողից 20 հազար գումար են վերցնում, այնպես որ՝ դիակից էլ են փող աշխատում:

Այս ամենի վրա եմ հրավիրում իշանությունների ուշադրությունը՝ հույս ունենալով, որ տնօրենին, գոնե ուշացումով, խելքի կբերեն եւ հիվանդանոցում կհաստատեն կարգ ու կանոն:

 

Լյովա Մարտիրոսյան,

Մեղրի, գյուղ Լեհվազ

14 հունվարի 2020 թ.