Տիգրան Լենդրուշի Ղուկասյան. ծնվել է 1974 թ. հոկտեմբերի 3-ին Ագարակ քաղաքում: Սովորել է Ագարակի Եղիշե Չարենցի անվան միջնակարգ դպրոցում, Երեւանի պետական տնտեսագիտական համալսարանում: Պարտադիր զինվորական ծառայությունն անցկացրել է Շամշադինում:

Աշխատել է Ագարակի քաղաքապետարանում, պղնձամոլիբդենային կոմբինատում: 2004 թվականից չէր աշխատում:

2006 թ. ամուսնացել է, ունի  երկու որդի:

Տիգրանի մասին  կինը՝ Էռնան է պատմում. «Աննկարագրելի մարդ էր ամուսինս, լավ զավակ էր, հայր, ընկեր, ամուսին... Ինձ խոստացել էր երկու օրից գալ, բայց երկու օրից բերեցին...  Ինձ ասել էր, որ չվախենամ, ասել էր, որ անպայման վերադառնալու է: Պատերազմը փոխեց իմ կյանքը, պատերազմը խլեց մեզանից ամեն ինչ: Տղաներս մեծ են, գիտակցում են, թե ինչ է կատարվել, բայց շարունակում են սպասել: Գիտեք, մի տեսակ անբացատրելի է՝ գիտենք, որ չի գալու, բայց սպասում ենք»:    

Տիգրանին հիշում են, ափսոսում, կարոտում: Ընկերները ցավով են խոսում իրենց հերոսացած ընկերոջ մասին. «Հրաշալի մարդ էր, խաղաղասեր, բարի, ընտանիքին ու ընկերներին նվիրված: Պատերազմ ասվածը չարիք է, ցավոտ է տեսնել որբացած երեխաներ, իսկ երբ այդ երեխաներն ընկերոջդ որդիներն են, ցավին գումարվում է անճարակության զգացումը»:

2020 թ. հոկտեմբերի 24-ին Տիգրան Ղուկասյանը զորահավաքով մեկնել է Նռնաձոր, ապա միացել Արցախի հարավային հատվածի պաշտպանությանը շտապող խմբին:

Զոհվել է հոկտեմբերի 26-ին: Հուղարկավորվել  է Ագարակի ընտանեկան գերեզմանատանը:

Տիգրանուհի Բադալյան