Սպասումներով լի տարեմուտը «Սյունյաց երկիր» թերթի խմբագրության համար մթագնեց մի գույժով. երկրային կյանքին անժամանակ հրաժեշտ է տվել կրթության գործի նվիրյալ Ալմարա Անտոնյանը: Երկար տարիներ մեր թերթի բարեկամն էր, պարբերաբար հանդես էր գալիս հրապարակումներով. վերջին հոդվածը տպագրվել էր անցած տարի՝ «Վերին Խոտանան. ամեն մի կածան՝ մի հուշապատում» վերնագրով, որ համընդգրկուն ակնարկ էր ամենայն Հայոց կաթողիկոս Մովսես Խոտանանցու (Տաթեւացու) գյուղի՝ Վերին Խոտանանի պատմության: Նրա հրապարակումները տպագրվել են նաեւ հանրապետական մամուլում: Ստեղծագործում էր, նրա բանաստեղծությունների թեման հայրենի եզերքն էին ու աշխատավոր մարդը: Սյունիքի գրական միավորման անդամ էր, ՀՀ ուսուցիչների հինգերորդ համագումարի պատգամավոր: Համագործակցել է Գիտությունների ազգային ակադեմիայի Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտի հետ, զբաղվել բանահավաքչությամբ, բազմաթիվ բանահյուսական նշխարներ փրկել անդառնալի կորստից: Յուրաքանչյուր գյուղական համայնքում լիներ Ալմարա Անտոնյանի նման հայրենի եզերքի մի նվիրյալ, մենք կունենայինք մեր բնակավայրերի փոքրիշատե ամբողջական պատմությունը: Ունի տպագրված ստեղծագործություններ:
Ալմարա Անտոնյանը ծնվել է 1949թ. հոկտեմբերի 1-ին, ծառայողի ընտանիքում: Ավարտել է Շրվենանցի միջնակարգ դպրոցը՝ գերազանց առաջադիմությամբ: 1969թ. ընդունվել Խ. Աբովյանի անվան պետական մանկավարժական ինստիտուտի հեռակա բաժինը եւ ավարտել է 1974թ.: Ուսմանը զուգընթաց աշխատել է Կապանի շրջանային պիոներ տան վարիչ: 1971թ. ՀԿԿ Կապանի շրջկոմի բյուրոյի որոշմամբ գործուղվել է Վերին Խոտանանի ութամյա դպրոց՝ որպես հայոց լեզվի եւ գրականության ուսուցչուհի: 1987թ. նշանակվել է դպրոցի տնօրեն եւ պաշտոնավարել մինչեւ 2004 թվկանը: Այնուհետեւ՝ մինչեւ 2013թ., նույն դպրոցում շարունակել է աշխատել հայոց լեզվի եւ գրականության ուսուցչուհի: Ամուսնացած էր, ունի չորս զավակ:
«Սյունյաց երկիր» թերթի խմբագրակազմը խոր վշտով ցավակցում է հանգուցյալի մերձավորներին ու հարազատներին:
«Սյունյաց երկիր»