Սիրիայի նախագահ Բաշար ալ-Ասադի տապալումը, որը տեղի է ունեցավ արևմտյան երկրների և Թուրքիայի կողմից աջակցվող ընդդիմության հարձակման արդյունքում, փոխել է աշխարհաքաղաքական լանդշաֆտը Մերձավոր Արևելքի տարածաշրջանում։
Միևնույն ժամանակ՝ այս իրադարձությունը, մեծ հավանականությամբ, կսկսի կամ կարագացնի քաղաքական գործընթացներն այլ տարածաշրջաններում, գրել է EADaily-ին:
Ինչպես նշվել է, Ասադի տապալումը, որի ուղղությամբ Թուրքիան երկար տարիներ աշխատել է, Անկարայի համար նոր հնարավորություններ է բացել այլ ոլորտներում։
Սիրիական ընդդիմության հարձակման ֆոնին՝ թերագնահատվել են Անկարային ուղղակիորեն առնչվող լուրերը․ դեկտեմբերի 5-6-ը Մալթայում կայացած ԵԱՀԿ Նախարարների խորհրդի 31-րդ հանդիպման ժամանակ առաջին անգամ Թուրքիայի քաղաքացի, Թուրքիայի արտգործնախարարության նախկին ղեկավար և ՄԱԿ-ում երկրի նախկին մշտական ներկայացուցիչ Ֆերիդուն Սինիրլիօղլուն միաձայն ընտրվել է ԵԱՀԿ գլխավոր քարտուղար։
Դեկտեմբերի 9-ին Ադրբեջանի արտգործնախարար Ջեյհուն Բայրամովը շնորհավորել է ԵԱՀԿ նոր գլխավոր քարտուղարին նշանակման կապակցությամբ։ Քննարկվել է նաև Ադրբեջանի և ԵԱՀԿ-ի միջև համագործակցությունը։ «Ինչո՞ւ է սա կարևոր: ԵԱՀԿ գլխավոր քարտուղարը պաշտոնավարում է 3 տարի։ Ադրբեջանը 2020–2023 թվականների իրադարձություններից հետո ցանկանում է հասնել ղարաբաղյան հակամարտության կարգավորմամբ զբաղվող ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի (համանախագահությամբ ԱՄՆ-ի, Ռուսաստանի և Ֆրանսիայի) վերացմանը։ Քանի որ ԵԱՀԿ գլխավոր քարտուղարը հեռու է կազմակերպության վերջին անձը չէ, իսկ Սինիրլիօղլուն նաև Ադրբեջանի գլխավոր դաշնակից երկրի քաղաքացի է, ապա նրա նշանակումով պաշտոնական Բաքվի՝ ԵԱՀԿ Մինսկի խումբը վերացնելու շանսերը կտրուկ մեծանում են», – նկատել է կայքը։
Սինիրլիօղլուի ընտրությունը ԵԱՀԿ գլխավոր քարտուղարի պաշտոնում յուրօրինակ քաղաքական ակտիվության նշան է Անդրկովկասում, որտեղ Անկարան և Բաքուն Հայաստանի իշխանություններից կպահանջեն բոլոր պայմանների կատարումը՝ Ղարաբաղի իրավական ճանաչումը որպես Ադրբեջանի տարածք, փոփոխություններ Սահմանադրությունում և Զանգեզուրի արտատարածքային միջանցքի բացում՝ Իրանից կախվածությունը վերացնելու համար։
Ըստ հոդվածի՝ որքան էլ տարօրինակ թվա, Ասադի տապալումը մեծացնում է Անկարայի շանսերը անդրկովկասյան ուղղությամբ։ Թուրքիան Ադրբեջանի հետ միասին պայքարում է 1915-1922 թվականներին Օսմանյան կայսրությունում Հայոց ցեղասպանության միջազգային ճանաչման և դատապարտման դեմ։ Միևնույն ժամանակ, 2020 թվականի փետրվարի 13-ին, Իդլիբում իրավիճակի սրման ժամանակ, Սիրիայի խորհրդարանն ընդունել է Հայոց ցեղասպանությունը ճանաչող և դատապարտող բանաձև։ Այդ ժամանակ Սիրիան դարձել է երկրորդ արաբական երկիրը Լիբանանից հետո, որը ճանաչել է Ցեղասպանությունը։ Դամասկոսում Թուրքիային հավատարիմ մարդկանց իշխանության գալուց հետո լուրջ կասկածներ կան 1915-1922 թվականների ցեղասպանության ճանաչման հարցում։
Այս առումով՝ հնարավոր չէ ուշադրություն չդարձնել ևս մեկ «մանրուքի» վրա։ Դեկտեմբերի 10-ին հեռախոսազրույցի ընթացքում Էրդողանն Ադրբեջանի նախագահ Իլհամ Ալիեւի հետ քննարկել է Սիրիայում վերջին իրադարձությունները։ Եվ դատելով Բաքվից ստացված պաշտոնական հաղորդագրություններից՝ Ադրբեջանը, որը միշտ ուրախանում է ցանկացած հակառակորդի նկատմամբ Թուրքիայի հաղթանակներով, նույնպես չի տխրում Ասադի տապալումից։ Այսպիսով, սիրիական կառավարական բանակի փախուստը հանգեցրել է ոչ միայն տարածաշրջանում ռուսական և իրանական ազդեցության նվազմանը, այլև՝ կարող է խարխլել նրանց դիրքերը, ովքեր չեն կիսում Թուրքիայի և Ադրբեջանի քաղաքականությունը Հայաստանի նկատմամբ։ Եվ ամենայն հավանականությամբ, ինչպես Սիրիայի դեպքում, Արևմուտքն իրականում չի միջամտի Անդրկովկասում թուրքական ծրագրերի իրականացմանը։