Նորիկ Գասպարյանը ծնվել է 10.02.1996թ. Սյունիքի մարզի Կապան քաղաքում:
1999 թվականին ընտանիքով տեղափոխվում են Ռուսաստանի Դաշնություն քաղաք
Կրասնոդար:
2003 թվականին հաճախել է Կրասնոդարի թիվ 50 միջնակարգ դպրոցը, որտեղ աչքի է ընկել բարձր առաջադիմությամբ: Երրորդ դասարանն ավարտելուց հետո պնդել է, որ վերադառնան հայրենիք և իր կրթությունն ստանա հայրենիքում:
2006թ. վերադառնալով հայրենիք ընդունվում է Կապանի թիվ համար 3 միջնակարգ դպրոցը: Տաս տարեկանում պարը նրան կանչում է և Նորիկը ստիպում է ծնողներին իրեն տանեն Կապան քաղաքում նորաբաց Պարի աստղեր ստուդիան: Տասնամյա տղան միանգամից աչքի է ընկնում իր տաղանդով և ստանում բազմաթիվ թե հայրենական , թե միջազգային մրցանակներ:
2014 թվականին ավարտելով միջնակարգը ընդուվում է Երևանի պետական մանկավարժական համալսարանի պարավեստի բաժինը: Ինչպես նրա ուսուցիչն է ասում. «Պարը հոսում էր նրա երակներով»: Քննություն հանձնելիս այնքան փայլուն է ներկայացնում իր էտյուդը, որ քննական հանձնաժողը խնդրում է կատարել երկրորդ անգամ:
2014թվականի հուլիսի 23-ին զորակոչվելով Հայոց բանակ, որոշում է կիսատ թողնել կրթությունը և պարտքը հայրենիքի առաջ կատարելուց հետո, նոր շարունակի ուսումը իր սիրած գործով:
Վիճակահանության ժամանակ նրա ծառայությունը պետք է անցնի Արցախի Ջրականի տանկային զորամասում և մինչ Արցախ մեկնելը պետք է անցներ վեցամսյա ուսումնավարժություններ Արմավիրի մարզի Մարշալ Բաղրամյանի անվան ուսումնավարժարանական զորամասում:
2015թվականին ծառայությունը շարունակում է Ջրականում, որտեղ լավագույն ծառայության համար ստանում է սերժանտի կոչում և ծառայում որպես տանկի հրամանատար:
2016 թվականի ապրիլի 2-ին արիաբար զոհվում է մարտական հրամանը կատարելիս: Հակառակորդի առաջխաղացումը կասեցնելու նպատակով` տանկի անձնակազմով մի քանի անգամ զորաշարժ է կատարել ու խոցել գրոհող թշնամուն՝ պատճառելով նրան կենդանի ուժի զգալի կորուստներ:
Հետմահու բարգևատրվել է ՀՀ և Արցախի հանրապետությունների արիության մեդալներով: 2016 թվականի հոկտեմբերին հետմահու նրան շնորհվել է Պարարվեսի վաստակավորի կոչում:
Հերոսը ասել էր.
«Ես պատերազմ եմ գնում, բայց իմացեք, եթե պետք լինի գլուխս էլ կտամ ձեզ համար».- ասել է Նորիկ Գասպարյանը:
Սուրեն Վուրգի Ոսկանյանի ֆեյսբուքյան էջից