Հաղթանակի գիշերն է այս տոնական. -

Հա՛րս, եղ լեցո՛ւր ճրագին։

Պիտի դառնայ կռիւէն տղաս յաղթական. -

Հա՛րս, քիթը ա՛ռ պատրոյգին․

Սայլ մը կեցաւ դրան առջեւ, հորին քով. -

Հա՛րս, վառէ՛ լոյսը ճրագին։

Տղաս կու գայ ճակատն հպարտ դափնիով. -

Հա՛րս, բեր ճրագը շեմին։

Բայց ․․․ սայլին վրայ արի՞ւն եւ սո՞ւգ բեռցեր են ․․․

Հա՛րս, ճրագը ասդի՛ն երկարէ։

Հերոս տղաս հոն զարնուա՜ծ է սրտէն ․ -

Ա՜խ, հա՛րս, ճրագըդ մարէ՜ ․․․։