Այսօր մեծանուն գրող Ակսել Բակունցի ծննդյան օրն է:

Նախորդ տարի գրել էի, որ ուսանողական տարիներին Սյունիքի բնաշխարհը նկարագրելու համար պարզապես ասում էինք «Բակունցի մթնաձորը մեր մոտ է» և մեր կարծիքով դա բավարար էր սյունյաց բնաշխարհի հմայքը նկարագրելու համար: Բակունցի քաղցրահամ ու պատկերավոր բառը այնքան տեսանելի է դարձրել Սյունիքի գեղեցկությունը:

Ղուկասի Ավետարանն ասում է. «Երբ քահանապետերը և իշխանները նրան Գողգոթա էին հանում, կյուրենացի Սիմոն անունով մեկին բռնեցին, որ հանդից էր գալիս, խաչը շալակը տվին, որ Հիսուսի ետևից բերի» : Բակունցը գրում է այդ խաչը տանող, հանդից եկած, հոգնած, աշխատանքի մեջ ազնիվ ու նվիրված գյուղացու մասին :

Որքան իմաստություն կա այդ ծանր խաչը կրող կերպարների մեջ, որքան նվիրում ու հայրենասիրություն:

Բակունցին գնահատելու ու արժևորելու ամենաճշմարիտ ճանապարհը կարդալն է: Խորհուրդ եմ տալիս կարդալ.

«Նամակ ռուսաց թագավորին»

«Բրուտի տղան»

«Եղբայրության ընկուզենին»:

Դավիթ Դանիելյան-ի ֆեյսբուքյան էջից