Բանասիրական գիտությունների դոկտոր (1967), պրոֆեսոր (1969) Ալեքսանդր Սիմոնի Մարգարյանը ծնվել է 1924 թ. մարտի 15-ին, Քարաշեն գյուղում։ Ավարտել է Երևանի պետական համալսարանի բանասիրական ֆակուլտետը, որտեղ էլ շուրջ 50 տարի դասախոսել է։ 1953 թ. պաշտպանել է թեկնածուական դիսերտացիա։ Զբաղվել է արևելահայ գրական լեզվի կառուցվածքի, հայոց լեզվի պատմության, հայերենի բառագիտության, հայ բարբառագիտության հարցերի ուսումնասիրությամբ։ Հեղինակ է երկու տասնյակ մենագրությունների և 250 գիտական հոդվածների։ Առանձին գրքերով լույս են տեսել «Մ. Նալբանդյանի լեզվագիտական գործունեությունը» (1957), «Արդի հայերենի կապերը» (1955), «Խ. Աբովյանը և աշխարհաբարը» (1958), «Հայերենի հարադիր բայերը» (1966), «Գորիսի բարբառը» (1975), «Հայերենի դժվար հասկանալի բառերի բացատրական բառարան» (1998) և այլն։ Կազմել է Ղազար Փարպեցու «Հայոց պատմության բնագրային համաբարբառը» (երեք գիրք), խմբագրել Մ. Աբելյանի «Հայոց լեզվի տեսությունը» և Հովհ. Դրասխանակերտցու «Հայոց պատմությունը» (1996)։
Կազմել է բուհական ձեռնարկ «Ժամանակակից հայոց լեզու» մատենաշարով, որի երեք գրքերը (1990, 1993, 1997) նվիրված են ժամանակակից հայերենի բառակազմության, բառագիտության և հնչյունաբանության ուսումնասիրությանը։ Բառագիտության ուսումնասիրությունը ամբողջացնելու նպատակով հետազոտել է հայոց լեզվի հապավումները (կազմել դրանց բառարանը), բառահյուսական բարդությունները, հականիշները՝ յուրաքանչյուր գիտաճյուղին հատկացնելով առանձին աշխատություն։
Նա բազմաբեղուն գիտնական էր, վաստակաշատ մանկավարժ, սկզբունքային հետազոտող, բյուրեղյա անհատականություն, մեծ հայրենասեր։
Մահացել է 2001թ. դեկտեմբերի 17-ին, Երևանում։