Սյունիքը երախտագիտությամբ է հիշում Մաքսիմ Անուշավանի Հակոբյանին, եւ, վստահ ենք, հիշելու է երկարորեն...
Նա կյանքից հեռացավ երեք տարի առաջ՝ 2018 թ. դեկտեմբերի 9-ին, երբ 69 տարեկան էր:
Անմնացորդ նվիրվածություն մեր լեռնաշխարհին ու նրա մարդկանց. այդպես կարելի է բնութագրել նրա ապրած կյանքը, ինչի համար էլ, դեռեւս երկրային կյանքի օրերում, դասվեց մեր երկրամասի նորագույն պատմության ամենաարժանավոր գործիչների շարքը:
Նա հզոր եւ պաշտպանված Սյունիք ունենալու, ազգային մարտունակ բանակ կառուցելու, սահմանային և լեռնային մեր գյուղերն ամուր և ապահով դարձնելու անկեղծ ջատագովներից էր, հանուն ինչի միջոցներ չէր խնայում:
Մարդկային ու քաղաքացիական այդ որակները, հատկապես ներկա բախտորոշ ժամանակաշրջանում, ընդօրինակման կարիք ունեն:
Եվ ուրեմն՝ թող երիցս լույս իջնի նրա շիրիմին...