Սյունիքը երախտագիտությամբ է հիշում Մաքսիմ Անուշավանի Հակոբյանին, եւ, վստահ ենք, հիշելու է երկարորեն...

Նա կյանքից հեռացավ երեք տարի առաջ՝ 2018 թ. դեկտեմբերի 9-ին, երբ 69 տարեկան էր:

Անմնացորդ նվիրվածություն մեր լեռնաշխարհին ու նրա մարդկանց. այդպես կարելի է բնութագրել նրա ապրած կյանքը, ինչի համար էլ, դեռեւս երկրային կյանքի օրերում, դասվեց մեր երկրամասի նորագույն պատմության ամենաարժանավոր գործիչների շարքը:

Նա հզոր եւ պաշտպանված Սյունիք ունենալու, ազգային մարտունակ բանակ կառուցելու, սահմանային և լեռնային մեր  գյուղերն ամուր և ապահով դարձնելու   անկեղծ ջատագովներից էր, հանուն ինչի միջոցներ չէր խնայում:

Մարդկային ու քաղաքացիական այդ որակները, հատկապես ներկա  բախտորոշ  ժամանակաշրջանում,  ընդօրինակման կարիք ունեն:

Եվ ուրեմն՝ թող երիցս լույս իջնի նրա շիրիմին...