ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ի գխավոր համաժողովի 30-րդ նստաշրջանի որոշումով 2000 թվականից փետրվարի 21-ը նշվում է որպես մայրենի լեզուների իրավունքների ճանաչման եւ գործածության աջակցման օր: Ըստ ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ի գնահատականի՝ աշխարհի վեց հազար լեզուներ կորստի մատնվելու եզրին են: Մայրենի լեզվի միջազգային օրը 2005 թվականից նշվում է նաեւ Հայաստանում:

Կարծում ենք, որ Աստծո ամեն օրը պիտի մայրենի լեզվի օր հայտարարել, քանզի ամեն քայլափոխի ականատեսն եք, թե ինչպես է մեր ոսկեղենիկ հայերենն աղավաղվում գրավոր ու բանավոր հաղորդակցության ժամանակ, գովազդային վահանակներում, շատ հաճախ էլ հեռուսատէկրանից հնչող եթերային խոսքում: 

Ուրեմն՝ հոգատար վերաբերմունք դրսեւորենք եւ զգույշ լինենք դարերով ավանդված մեր մայրենին գործածելիս:

 

Մեր լեզուն

Մեր լեզուն ճկուն է ու բարբարոս,

Առնական է, կոպիտ, բայց միեւնույն պահին

Պայծառ է նա, որպես մշտաբորբոք փարոս,

Վառված հրով անշեջ դարերում հին։ -

 

Եվ վարպետներ, խոնարհ ու հանճարեղ,

Հղկել են այն դարեր, որպես մարմար,

Եվ փայլել է նա մերթ, ինչպես բյուրեղ,

Մերթ կոպտացել, ինչպես լեռնային քար։

 

Բայց միշտ պահել է նա իր կենդանի ոգին, -

Եվ եթե մենք այսօր կոտրատում ենք այն մերթ, -

Այդ նրանից է, որ ուզում ենք մեր

Նոր խոհերի վրա ժանգ չչոքի։ -

 

Այդ նրանից է, որ այսօրվա ոգուն

Այլեւս չի կարող լինել պատյան

Ո ՛չ Տերյանի բառբառը նվագուն,

Ո ՛չ Նարեկի մրմունջը մագաղաթյա։ -

 

Եվ ո ՛չ անգամ Լոռու պայծառ երգիչ

Թումանյանի բառբառը գեղջկական, -

Բայց նա կգա-լեզուն այս երքաթյա բերքի

Եվ խոհերի այս խո՜ր ու երկարակամ…

Եղիշե Չարենց

1933.01.28