Գորիսի տարածաշրջանի հասարակությունը կորցրեց իր լավագույն զավակներից մեկին։
Օգոստոսի 22-ի առավոտյան երկրային կյանքին հրաժեշտ տվեց Ազնիվ Վոլոդյայի Առաքելյանը։
Նրա մահն անսպասելի էր, որովհետեւ իր կենսուրախությամբ, շարժուձեւով, ծրագրերով ասես հավաստում էր, որ լավագույն օրերը տակավին առջեւում են։ Բայց ինչպես ասում են՝ մարդը ծրագրում է, Աստված՝ տնօրինում։
Ազնիվ Առաքելյանը ծնվել է 1951թ. հունվարի 1-ին Քարաշեն գյուղում։
Ութամյա կրթություն է ստացել գյուղի դպրոցում, այնուհետեւ ավարտել Գորիսի թիվ 3 միջնակարգ դպրոցը։
1973 -ին Երեւանի անասնաբուծական-անասնաբուժական ինստիտուտն ավարտելուց հետո աշխատանքի է անցել Քարաշենի կոլտնտեսությունում՝ անասնաբույծ։
1974-1975 թթ. ծառայել է խորհրդային բանակում։
1976-1979 թվականներին աշխատել է ՀԼԿԵՄ Գորիսի շրջկոմի երկրորդ քարտուղար, այնուհետեւ՝ մինչեւ 1981թ․ ՀԿԿ Գորիսի շրջկոմի հրահանգիչ։
1981թ. փետրվարից՝ Քարաշենի կոլտնտեսության նախագահ։
Մինչեւ կենսաթոշակի անցնելը պատասխանատու աշխատանք է կատարել Հայգյուղտեխնիկայի շրջանային միավորումում, Արդշինբանկի Գորիսի մասնաճյուղում։
Ամուսնացել էր Անահիտ Գրիգորյանի հետ, ունեցել են երկու դուստր, մեկ որդի։
Շրջապատված էր իր զավակների, թոռների, քույրերի, մյուս բարեկամների եւ հարազատների հոգատարությամբ։ Ինքն էլ ուշադիր ու զգայուն էր նրանց նկատմամբ։
Ճշտապահ եւ կարգապահ էր, ժամանակի հարգն իմացող։ Աստվածատուր ձգողական ուժ ուներ, որի շնորհիվ տասնյակ տարիներ նրա ընկերության շառավիղի ներսում են եղել թե՛ նրանից տարեցները եւ թե՛ զգալիորեն երիտասարդները։
Նուրբ հումորի տեր էր, լավ տիրապետում էր դրա բանահյուսական ժանրին, համով-հոտով պատմում՝ ամեն անգամ յուրովի ներկայացնելով։
Ահա այս որակներն առավել ծանր ու ցավալի են դարձնում նրա անդառնալի կորուստը։
Բոլոր նրանք, ովքեր ճանաչում են Ազնիվ Առաքելյանին, ովքեր վայելել են նրա ընկերությունն ու բարեկամությունը, մինչեւ իրենց կյանքի վերջը կարոտով կհիշեն նրա Ազնիվ անունը։
Մի խումբ ընկերներ