Մայիսի 10-ին, ինչպես հաղորդել ենք, ոտքի էին ելել Քաջարանի հանքագործները: Նրանք սկզբնապես պահանջում էին Վահե Հակոբյանի գլխավորած ավազակախմբի՝ 2014-ի օգոստոսից ի վեր իրականացրած գործունեության հետաքննություն, Մհեր Պոլոսկովի, Նարեկ Ամբարյանի, Զարուհի Տոնապետյանի, Վահե Հակոբյանի եւ մյուս գաղութարարների հեռացում Քաջարանից, կոմբինատի պրոֆիլակտորիայի վերահանձնում լեռնագործներին, ինչպես եւ աշխատավարձերի բարձրացում...

Հանքագործները հատկապես բացատրություն են պահանջել, թե ինչ սկզբունքով են ավազախմբի անդամների մերձավորները (Երեւանից բերված) տասնապատիկ անգամ բարձր աշխատավարձ ստանում, քան տեղացիները:

Մարդիկ բացատրություն էին պահանջում, թե ինչու է Մհեր Պոլոսկովն ամսական 20 մլն դրամ աշխատավարձ ստանում, գրեթե նույնքան՝ ծպտված Նարեկ Ամբարյանը, մի քիչ էլ պակաս՝ Զարուհի Տոնապետյանը...

Հանքագործների բողոքի ակցիան նույն օրը ժամը 10-ին ընդհատվել էր՝ հաջորդ օրը՝ մայիսի 11-ին, հավաքվելու պայմանով:

Սակայն մայիսի 10-ի օրվա երկրորդ կեսին Քաջարանը կրկին ալեկոծվել է: Քաղաքում լուրեր տարածվեցին, թե կոմբինատի աշխատանքը դադարեցվում է...

Առաջին հայացքից խիստ տարօրինակ այդ տեղեկատվությունը, մինչդեռ, հավաստի էր: Ժամը 15-ին Զանգեզուրի պղնձամոլիբդենային կոմբինատը կանգ է առել...

Լեռնագործների պահանջով «Սյունյաց երկիրը» հրապարակավ դիմել է կոմբինատի գլխավոր սեփականատեր Ռոբերտ Քոչարյանին՝ պարզաբանելու, թե ի՞նչ է ի վերջո կատարվում կոմբինատում:

Սակայն որեւէ պատասխան չի ստացվել գլխավոր սեփականատիրոջից:

Մայիսի 11-ին, ժամը 10-ի սահմաններում, ինչպես պայմանավորվել էին մեկ օր առաջ, լեռնագործները կրկին հավաքվել են վարչական շենքի մերձակայքում:

Հանքագործներին ներկայացել է կոմբինատի տնօրեն Մհեր Պոլոսկովը, ով էլ խոստացել է առաջիկա շաբաթներին վերանայել աշխատավարձը, որից հետո ակցիայի մասնակիցները ցրվել են:

Ի դեպ, նույն օրն առավոտյան ժամը 8-ին, 17 ժամ տեւած դադարից հետո, կոմբինատը վերսկսել է աշխատանքը:

Այդ ամբողջ պատմության մեջ, մինչդեռ, ուշագրավ մի հանգամանք կա:

Հանքագործների բողոքի երկրորդ օրը՝ մայիսի 11-ին, ցուցարարները փոխել էին պահանջներն ու կարգախոսները: Չհնչեցին ավազախմբի անդամներին առնչվող պահանջներ: Միայն աշխատավարձերի բարձրացում...

Քաջարանի մեր աղբյուրները հավաստիացնում են, որ մայիսի 10-ին՝ մեկօրյա դադար հայտարարելուց հետո, ակցիայի ակտիվ մասնակիցների հետ որոշակի «բացատրական աշխատանք» է տարվել արհկոմի նախագահ, կլանի երդվյալ սպասավոր Դավիթ Գեւորգյանի կողմից: Վերջինս կարողացել է մարդկանց համոզել, որ հանքագործները մայիսի 11-ին բողոքի դուրս գան բացառապես աշխատավարձերի բարձրացման պահանջով: Նույնիսկ վարձակալվել են մարդիկ, ովքեր ցույցի ժամանակ գոհության խոսքեր պիտի հնչեցնեին Վահե Հակոբյանի ու Մհեր Պոլոսկովի հասցեին...

Մնում է սպասել, որ խոստացած ժամանակահատվածում Մհեր Պոլոսկովը կբարձրացնի լեռնագործների աշխատավարձը:

Մի հարց, այդուհանդերձ, առայժմ անպատասխան է մնացել: Ընդ որում՝ ոչ սովորական հարցի մասին է խոսքը:

Մայիսի 10-ին կոմբինատի աշխատանքները դադարեցվել են, որը տեւել է մոտ 17 ժամ:

Հավատացեք, որ դա (եթե ոչ աննախադեպ) բացառիկ իրողություն էր առնվազն անկախության տարիների կտրվածքով:

Ո՞ւմ կարգադրությամբ եւ ի՞նչ պատճառաբանությամբ է դադարեցվել հանքարդյունաբերական հսկայի գործունեությունը թեկուզեւ մի քանի ժամով:

Դա արտադրական-տեխնիկական անհրաժեշտությա՞մբ էր պայմանավորված, թե՞ սաբոտաժ էր, զգուշացում...

Հ.Գ.

Մայիսի 9-ին Ստեփանակերտից Սյունիք վերադարձած Վահե Հակոբյանը չի գնացել մարզպետարան, այլ՝ պրոֆիլակտորիա՝ իր խրախճանքի վայր: Մայիսի 10-ին նույնպես նա մարզպետարան չի գնացել: Մինչեւ կեսօր եղել է Քաջարանի կոմբինատում, որից հետո հեռացել մարզից...

 

«Սյունյաց երկիր»