Ծնվել է 1998 թ. հուլիսի 14-ին Քաջարանում: Ծնվելուց երեք ամիս անց հայրը մահացել է։ Մոր միակ զավակն էր։ Մանկությունն ու պատանեկությունն անցել են Կապան քաղաքում։ Դպրոցն ավարտելուց հետո ընդունվել է Հայաստանի ազգային պոլիտեխնիկական համալսարանի Կապանի մասնաճյուղ։ Ուսումը կիսատ է թողել և 2016-2018 թթ. ծառայել Սիսիանի զորամասում. արժանացել է բազմաթիվ շնորհակալագրերի, պատվոգրերի։
Ծառայությունն ավարտելուց հետո ընդունվել է աշխատանքի ԶՊՄԿ-ում և միաժամանակ շարունակել ուսումը։
Հայկ Գրիգորյանը խիզախ, բարի, հայրենասեր, ընկերասեր, աշխատասեր ու կենսուրախ մարդ էր։ Կիսատ թողնելով պլանները, աշխատանքը, ուսումը, սերը և իր երիտասարդ կյանքը՝ Արցախյան 3-րդ պատերազմի առաջին իսկ օրերից մեծ եռանդով ու հայրենասիրությամբ լծվել է հայրենի երկրամասի՝ Սյունիքի պաշտպանության սուրբ գործին։
Պատերազմական օրերին լավատեսորեն էր գնահատում իրավիճակը և հավատում էր մեր հաղթանակին։ «Մի օր ծնվել եմ, մի օր էլ պիտի մահանամ։ Էլ ո՞վ պիտի պաշտպանի հայրենիքը, եթե ոչ ես։ Մենք միշտ պարտք ենք մեր հայրենիքին».-անմահ մարտիկի`Հայկի խոսքերն են։
Նոյեմբերի 1-ին, երբ հերթական հերթապահության է եղել ընկերների հետ, իր մարտական ընկերը` դիպուկահար Մայիսը, նկատել է հակառակորդի դիպուկահարին. այդ մասին հայտնել է Հայկին, ով էլ վազելով մոտեցել է՝ տեսնելու, սակայն հակառակորդի կրակն անմահացրել է նրան ու ընկերոջը։ Դիրքապահ ընկերները մոտեցել են, որ օգնություն ցույց տան նրանց, և այդ նույն պահին անօդաչու թռչող սարքը հարվածել է խրամատին։
Նա երկնային արքայությունում է, իսկ հարազատներին ու ընկերներին թողել է վառ հուշեր։ Գնաց, որ մենք ապրենք, որ ապրի մայրը:
Հուղարկավորվել է Կապանի Բաղաբուրջի հուշահամալիրում:
Հետմահու պարգևատրվել է «Մարտական ծառայության» մեդալով, Կապանի համայնքապետի որոշմամբ՝ «Կապան» մեդալով և Հայաստանի ազգային պոլիտեխնիկական համալսարանի ուսանողական խորհրդի մեդալով: