Այցեքարտ

• Ծնվել է 01.12.1990-ին:

• Արցախի, Հայաստանի և Բուլղարիայի գրողների միության անդամ է:
• 2014 թվականից դասախոսում է իրավաբանական տրամաբանություն, տրամաբանություն, մարդու իրավունքների հիմունքներ դասընթացներ Ստեփանակերտի «Գրիգոր Նարեկացի» համալսարանում, կամավոր դասընթացներով հանդես է գալիս Արցախի դպրոցներում:
• 2020 թվականից Արցախի Հանրապետության կադաստրի և պետական գույքի կառավարման կոմիտեի աշխատակազմի իրավաբանական բաժնի պետն է:
• 2021 թվականին արժանացել է Արցախի Գրողների միության «Գրիգոր Նարեկացի» կրթագիտական մեդալին:

• 2012թ. Պոեզիայի միջազգային փառատոնի դափնեկիր է:
• Հեղինակ է 3 բանաստեղծական ժողովածուի ՝ «Ի դեմս արևի» (2009), «Երկու բառ ունեմ քեզ ասելու» /հայերեն, ռուսերեն բաժիններով/  (2012), «Գանգրահեր կարոտ» (2019):
• Արցախյան շարժման 30-ամյակին նվիրված «Բառը սահմանի վրա» (2018) գրքի խմբագիր, կազմող է:
• «Երեխայի իրավական կարգավիճակը Արցախի Հանրապետությունում» (2021) ուսումնական ձեռնարկի համահեղինակ:
• «Ես սիրում եմ իմ բակը» /2019թ./, «Հոգատար Ամանոր և Սուրբ Ծնունդ» /2021թ./ բարեգործական նախաձեռնությունների հիմնադիր:

                                                                           E-mail: [email protected]

 

ԵՐԲԵՔ ՉԼՌՈՂ ԵՐԳԸ

 

Ես մի երգ գիտեմ

Լռության բառերով կոճկված

Կարոտ խոստովանող շուրթերի

քաղցր հնչյուններով

Թևածում է Մռով լեռան փեշերն ի վեր

Դեպ կանաչաշատ գիրկը վանքի`

Եղիշե առաքյալի,

Ուր Լուռ հողի մեջ փաթաթված

Վաչագան Բարեպաշտի դամբարանն է  խոսում..

Խոսում է վանքը

Հայերեն, պատկերերեն, հիշողություներեն...

Մուտքի կամարին բնավորված բազմազավակ Ծիծեռնակը երգում է այդ երգը,

Ես  զենքը ձեռքիս կանգնում եմ այդ Լեռնային բարձրության վրա և փնտրում եմ զավթիչ թուրքին..

Աչքերս փակ հոտոտում եմ այդ օդը

Մատաղիսի բույրն է ,

Որի ճանապարհները հասցնում են

Մռովի  փեշեր...

Փշրվեց պատկերը, բացում եմ աչքերս

4000 ամենախոս աչքեր նկարից դուրս

նայում են ինձ

Ինձ` խոնարհվողիս,

Ինձ` կարոտ խեղդողիս

Ինձ նայում են պատկեր ու հուշ դարձած իմ

եղբայրները, որդիները,

Իսկ ես դեռ Մռովի փեշին եմ

Զենքն ուղղել եմ միջազգային թիրախին

և համարձակություն եմ փնտրում,

Որ կրակեմ անտարբերությանը, բայց

Որքա՜ն դժվար է սպանել փառքի աթոռին նստածին։

Ազեր֊պարանը փշալար է  Վաչագան թագավորի դամբարանի

և Մատաղիս երազողիս միջև։

Ինձ ստիպում են մոռանալ այս երգը։

13.02.2021+1

Ք. Ստեփանակերտ

 

 

 

ՍԻՐՈՒՑ ՀԵՌՈՒ

Ամենաբարձր կանգառում

Ամենահեռու քարերի

Մանուշակների մեջ

Գիշերը

Դարձավ իմ միակ հիշողությունը՝

 Որպես պատերազմից առաջ

Ամենախաղաղ պատկեր….

Պատերազմից առաջ

Ես էի փակել տան դուռը՝

Ուշ վերադարձածի հանգստությամբ,

Իսկ առավոտյան

Արկերի որոտը բացեց՝

Մեղավոր անհանգստությամբ:

Որդիս փաթաթվեց ոտքերիս

և խնդրեց չթողնել նրան՝ այստեղ մեռնել,

որովհետև նա դեռ զինվոր չէ…

ամենաբարձր կանգառում,

որտեղ աստղերի գնացքից ուշանում են բոլորը,

ամենահեռու քարերի մանուշակները կարմրեցին՝

հայրենիքս անդամահատվեց…

Հայրենիքս

Սգապատ, լեղապատառ

Այսքան փոքր,

Այսքան ցանկալի,

Երանի քեզ չսիրեին..

Երանի քեզ շատ սիրեին…

 30.08.2020+1

Ք. Ստեփանակերտ

 

ԵՐԿՆՔԻ ՈՒ ՊԱՏԵՐԱԶՄԻ ԱՐԱՆՔՈՒՄ

Պատերազմն  ահաբեկում է
Բոլորիս,

անգամ երկնքին,
Որ լուռ հետևում է
Շիկացած մարտերում
Սառչող մարմիններին,
Փշոտ ճյուղերում մոլորված
Անուղի փախչողին,
Ծառերի խտության մեջ
Թաքուն ծխողին,
Որոնց աչքերում մահն արդեն պարտվել է
Որոնց մտքերում կարոտը թնդանոթ է
Հետհաշվարկը՝ առաջ գնալու սկզբնակետ...
Պատերազմն անխնա
Անդամահատում  է բոլորիս կյանքը,
Պատերազմն ամենուր է,
Անգամ այնտեղ, ուր
Երկինքը լուռ հետևում է
Ֆուտբոլի գնդակի համար թափվող  քրտինքին
Ռեստորանում ճոխ թեյավճար  թողնող և

մեքենա ճռռացնողներին,
Ցույցերի համար լոզունգներ մտածող
և աթոռներին ննջող՝
Խաղաղություն երազողներին...
Պատերազմն անտեսանելի չէ
առավոտյան շողը ողբ է
Ընդհատված բոլոր երազների փոխարեն։

01.12.2019+1

Ք. Երևան

 

 

ՋՈՒԹԱԿԱՀԱՐԸ

Արցախյան պատերազմներում նահատակված տղաներին,

ովքեր ջութակ էին նվագում

Նվագում է
Բարկությունը
Մոլոր ու խեղճ հայացքների,
Սրտում մարած անունների,
Անհագ խլող, ծափ չզարկող ձեռքերի ,
Արևատուր, արջուկ գրկած նուրբ մատների
Նոտաներով...
Նվագում է
Վալս է՞, տանգո՞
Գուցե՞ քամի..
Նվագում է
Հիշողությունը,
Կա՞ր անցյալում անհոգ մեր օրերի,  այսպիսի  ներկան

որպես ապագա
Կա՞ր ջերմությունը ստի առվակում, 

որպես մի մասունք այս մեծ հրդեհի,
Կա՞ր ատելությունն ու անտարբերությունը,

որպես արմատներ այս մեծ կարոտի։
Նվագում է
Ջութակը
և սպասում` ջութակահար Ջոնին,
Իսկ Ջոնի մարմինը հողում է` անակ։
Հերոսները  պայքարում են միասին
Բայց ննջում են` մենակ։
24.04.2020+1

Ք. Ստեփանակերտ