«HayNews.am»-ի հարցերին պատասխանում է «Հայոց Արծիվներ. Միասնական Հայաստան» կուսակցության նախագահ Խաչիկ Ասրյանը
-Պարոն Ասրյան, աշխարհաքաղաքական սրընթաց փոփոխությունների արդյունքում՝ մեր տարածաշրջանում անընդհատ բարդանում է Հայաստանի Հանրապետության արտաքին քաղաքականության ճիշտ կողմնորոշվածության ու ճիշտ ղեկավարման խնդիրը: Ըստ Ձեզ, ո՞րն է Հայաստանի արտաքին քաղաքականության ճշմարիտ ուղղվածությունը:
-Անկախ նրանից, թե ամեն օր ինչ է կատարվում պետությունների ռազմաքաղաքական հարցերի օրակարգում, Աստծո կողմից մեզ՝ հայերիս, որպես ծննդավայր և բնակավայր տրված Հայկական բարձրավանդակն անփոփոխ է ու հավերժական արժեք, և, մեր կյանքի գնով, արժանի պաշտպանության: Այո՛, հաստատում եմ, որ ամեն օր Հայաստանի Հանրապետության արտաքին քաղաքականությունը, ինչպես նախկին, այնպես էլ ներկա իշխանությունների համար դառնում է ոչ միայն ձախողված, այլ նաև Հայաստանի և հայ ժողովրդի համար կործանարար: Ինչո՞ւ: Պատասխանը շատ պարզ է և մեկն է՝ Հայաստանի Հանրապետության արտաքին «և՛-և՛»-ի քաղաքականության պատճառով: Ի վերուստ տրված հայկակական բարձրավանդակում բնակվող հայերիս համար Հայաստանի և՛ արևելքից, և՛ արևմուտքից՝ ի դեմս Ադրբեջանի և Թուրքիայի, ունենք դարավոր և ոխերիմ թշնամիներ: Իմ խորին համոզմամբ՝ Հայաստանի Հանրապետությունն՝ ի դեմս Հայաստանի Հանրապետության իշխանության, պարտադիր պետք է որդեգրեր ոչ թե «և՛-և՛»-ի արտաքին քաղաքականությունը՝ մեկ ոտքով արևմուտք, մեկ ոտքով Ռուսաստան, այլ բացառապես համագործակցեր հայ ժողովրդի դարավոր բարեկամ, ռազմավարական գործընկեր Ռուսաստանի Դաշնության հետ: Աշխարհաքաղաքական սրընթաց փոփոխությունների այս դաժան ժամանակաշրջանում, որտեղ գրեթե ամենուր պատերազմական գործողություններ են և ազգեր ու ժողովուրդներ են կործանվում, Հայաստանը չի կարող միաժամանակ ու հավասարապես եղբայրություն կամ դաշնակից բարեկամություն անել երկու գերտերությունների՝ Արևմուտքի և Ռուսաստանի Դաշնության հետ: Այսինքն՝ Հայաստանի Հանրապետությունը պետք է բացառի իր արտաքին «և՛-և՛»-ի քաղաքականությունը, որովհետև «և՛-և՛»-ի քաղաքականությունն է, որ Հայաստանը կտանի կործանման: Հայաստանի Հանրապետությունն իր արտաքին քաղաքականությունը պետք է բացառապես կառուցի քրիստոնյա եղբայր ռուս ժողովրդի, ասել է թե՝ Ռուսաստանի Դաշնության հետ միասին: Ավելին՝ մենք անհնարինը պետք է դարձնենք հնարավոր՝ բացառապես նպաստելով ոչ միայն հայ-ռուս ժողովուրդների բարեկամության անընդհատ ամրապնդմանը, այլ նաև՝ Հայաստանի և Ռուսաստանի ռազմաքաղաքական համագործակցության կատարելիությանը:
Իհարկե, Երկիր մոլորակի ցանկացած պետություն, այդ թվում՝ Ռուսաստանը, Չինաստանը, Ամերիկան, եվրոպական պետությունները, Թուրքիան, Իրանը, Վրաստանը, նույնիսկ Ադրբեջանը, իրենց արտաքին քաղաքականությունը կարող են վարել «և՛-և՛»-ի սկզբունքով, բայց ո՛չ երբեք Հայաստանի Հանրապետությունը:
Արտաքին քաղաքականություն վարելիս Հայաստանի Հանրապետությունը միշտ պետք է նմանվի սակրավորի. սակրավորը ականազերծման ժամանակ իրավունք չունի սխալվելու՝ նրա մեկ սխալը ճակատագրական կդառնա իր կյանքի համար՝ որբացնելով իր ընտանիքը: Հայաստանի Հանրապետության հատկապես ներկա և ապագա իշխանություններն իրավունք չունեն կրկնելու նախկին իշխանությունների արտաքին «և՛-և՛»-ի հայակործան քաղաքականությունը, այլապես, միանշանակ, կարժանանան ականազերծման ժամանակ կյանքը կորցրած սակրավորի ճակատագրին:
- Ձեր կուսակցության ծրագիրը շատ խոստումնալից է՝ հատկապես սոցիալական խնդիրներին տրվող լուծումներին վերաբերող կետերը: Բայց կուսակցության ծրագրի մեջ կարմիր թելի պես անցնում են Հայաստանի և Արցախի անվտանգության ապահովման ու արտաքին քաղաքականության և արտաքին անվտանգության ուղղությունները, որտեղ հիմնականում խոսում եք կուսակցության արտաքին քաղաքականության կողմնորոշվածության, ՀԱՊԿ-ի ու ԵԱՏՄ-ի մասին, իսկ ՆԱՏՕ-ի մասին՝ ոչ մի խոսք: Ինչո՞ւ:
- Այո՛, «Հայոց Արծիվներ. Միասնական Հայաստան» կուսակցության ծրագիրն ունի երկու ուղղություն. առաջինը՝ Հայաստանի Հանրապետության ներքին քաղաքականություն՝ հայ ժողովրդի համար ընդգծված սոցիալական ուղղվածությամբ, երկրորդը՝ Հայաստանի Հանրապետության արտաքին քաղաքականություն և արտաքին անվտանգություն՝ Հայկական բարձրավանդակի անվտանգության ապահովման համար շատ կարևոր և խիստ անհրաժեշտ ուղղությամբ: Այսինքն՝ մեր կուսակցության ծրագրի երկու հիմնական ուղղություններն են՝ հայ ժողովրդի բարեկեցության անընդհատ ապահովումը, զարգացումն ու հզորացումը և հայոց պետականության համար կատարյալ անվտանգության կառուցումը:
Անբեկանելի է, որ 21-րդ դարում Երկիր մոլորակում չկա որևէ պետության մեջ գործող մի կուսակցություն, որն իր ժողովրդի և իր պետության անվտանգության և վերջինիս հզորացման համար չունենա դաշնակից-բարեկամ պետություն, ինչն էլ ենթադրում է արտաքին քաղաքականության կողմնորոշվածություն:
Այո՛, «Հայոց Արծիվներ. Միասնական Հայաստան» կուսակցությունն, իր ստեղծման պահից, շատ լավ գիտակցում է և համոզված է, որ, բացառապես Ռուսաստանի Դաշնության` ի դեմս քրիստոնյա ռուս ժողովրդի, ձեռք ձեռքի բռնած, պետք է առաջ շարժվենք և հզորացնենք Հայաստանն ու Ռուսաստանը` որպես հավատարիմ, անդավաճան քրիստոնյա եղբայրների և դաշնակից-բարեկամ պետությունների: Հայերիս ի վերուստ տրված հայկական բարձրավանդակում խաղաղություն ապահովելը բացառապես կախված է Հայաստանի և Ռուսաստանի ազնիվ, անփոխարինելի բարեկամությունից, հետևաբար, հրապարակավ և հստակ բարձրաձայնում եմ, որ Հայաստանի Հանրապետության ռազմաքաղաքական և տնտեսական արտաքին գործունեությունը միայն ու միայն պետք է լինի Հավաքական Անվտանգության Պետությունների Կազմակերպության (ՀԱՊԿ) և Եվրասիական տնտեսական միության (ԵԱՏՄ) մեջ:
Դուք հարցնում եք, թե ինչո՞ւ ՆԱՏՕ-ի մասին ոչ մի խոսք: Ի՞նչ է իրենից ներկայացնում ՆԱՏՕ-ն: Իմ խորին համոզմամբ՝ ՆԱՏՕ կոչվող Հյուսիսատլանտյան ռազմաքաղաքական դաշինքը, արդարության և խաղաղության կեղծ պաշտպանների անվան տակ, իսկ իրականում, լինելով Երկիր մոլորակում բնակվող բոլոր ազգերի համար որպես կործանիչ դիկտատոր, 24-ժամյա ռեժիմով և անընդհատ, Երկիր մոլորակում հրահրում և կազմակերպում է նոր պատերազմներ՝ իր արյունոտ ցուցակի մեջ գտնվող հերթական ազգերին գայթակղելով, ենթարկեցնելով, այնուհետև ոչնչացնելով:
«Հայոց Արծիվներ. Միասնական Հայաստան» կուսակցությունն ամբողջությամբ մերժում է մեր տարածաշրջանում, և, հատկապես Հայաստանի Հանրապետությունում ՆԱՏՕ-ի գործունեությունը և կոչ անում ՆԱՏՕ-ին՝ անհապաղ հեռանալ Հայաստանից: Իմ այս խոսքերն ինձ համար սկզբունք չեն, այլ՝ համոզմունք, քանզի համոզմունքն ավելի զորեղ է, առաջնային և կարևոր, քան սկզբունքը:
«Հայոց Արծիվներ. Միասնական Հայաստան» կուսակցությունը կոչ է անում Հայաստանի Հանրապետության կառավարությանը՝ մերժել սույն թականի օգոստոսի 1-15-ը Թբիլիսիում անցկացվելիք ՆԱՏՕ-ի՝ «Արժանի գործընկեր-2018» զորավարժությունները, չմասնակցել այդ զորավարժություններին և հրապարակավ լիովին հրաժարվել ՆԱՏՕ-ի հետ հետագա համագործակցությունից։