Մեծարգո պարոն Հայրապետյան

Ես արդեն իմ հայրենի բնակավայրում եմ՝ Գորիսի տարածաշրջանի Հարժիս գյուղում:

Իմ տանն եմ եւ փորձում եմ հնարավորինս վերականգնել երբեմնի առօրյաս…

Եվ այդ ամենը՝ Ձեր շնորհիվ:

Բայց Դուք, ինչպես հիմա եմ հասկանում, ոչ միայն փրկեցիք կյանքս, այլեւ իմ մեջ ապրելու, արարելու հույս արթնացրիք:

Տասը տարուց ավելի է՝ առողջական լրջագույն խնդիրներ ունեմ, ժամանակ առ ժամանակ ե՛ւ Գորիսի, ե՛ւ մայրաքաղաքի հիվանդանոցներում ստացիոնար բուժման եմ գնացել:

Բազմաթիվ բժիշկներ եմ ունեցել, որոնց երախտագիտությամբ եմ հիշում:

Բայց Դուք… Դուք ցույց տվեցիք, որ իսկապես հրաշագործ եք, ապացուցեցիք (հավանաբար՝ հազարերորդ անգամ), որ ճշմարիտ բժիշկները սովորական մարդիկ ու մահկանացուներ չեն, այլ աստվածազարմ են ու աստվածակարող:

Իսկ Ձեր գլխավորած՝ «Էրեբունի» բժշկական կենտրոնի Սրտաբանական կլինիկայի կոլեկտիվը…

Ի՜նչ հրաշալի մասնագետներ են, ի՜նչ բարձր ու կարեկից մարդիկ. բուժող բժիշկ Մարիամ Լեւոնի Թադեւոսյան, վերակենդանացման բաժնի ավագ քույր տիկին Կարինե…

Իմ անկեղծ խոնարհումը բոլորիդ եւ յուրաքանչյուրիդ:

Մեր տան բակից ամեն օր հայացքս հառնում է գյուղի հարավային եզերքին բարձրացող, երկնահաս Պետրոսախաչին, որ գյուղիս սրբասարն է:

Եվ հիմա՝ ամեն անգամ, երբ ակամա ու մտովի զրուցում եմ մեր՝ աղոթարան դարձած այդ սրբասարի հետ, Ձեզ ու Ձեր գլխավորած կոլեկտիվին եմ հիշում եւ բոլորիդ համար առողջություն, բարօրություն եւ հաջողություններ հայցում Երկնավորից:

Մի ուրիշ զգացում էլ ունեմ՝ բոլոր սյունեցիներս պետք է հպարտություն ապրենք, որ Սյունյաց աշխարհը հայ ժողովրդին այնպիսի զավակ է պարգեւել, ինչպիսին բժշկապետ եւ հրաշաբեր, բժշկական գիտությունների դոկտոր, պրոֆեսոր  Համլետ Գրիգորի Հայրապետյանն է՝ Կապանա տնից:

Հարգանքով՝

Աշոտ Ալեքսանյան