Եթե ոմանց թվում է, թե Բաքվի բարբարոսական վարչախումբը հանգստանալու է Արցախի և Հայաստանի հանրապետությունների նկատմամբ իր այժմյան արդեն իսկ առավելապաշտական նկրտումներին, Աստված մի արասցե, հագուրդ տալուց հետո, և սկսվելու է երանելի «խաղաղության» դարաշրջանը, ապա նրանք չարաչար սխալվում են։
Դատելով Բաքվի բռնապետի հայտարարություններից և սրա քարոզչամեքենայի առաջ մղած քաղաքականությունից, հենց հիմա էլ պարզ է, որ Հայաստանը թիրախավորելու հաջորդ քայլերից մեկը լինելու է, այսպես կոչված, «արևմտյան ադրբեջանցիների՝ իրենց հայրենիք վերադարձի» խնդիրը։
Այսու, պետք է մեկընդմիշտ արձանագրել, որ Բաքվի բարբարոսական վարչախմբի հակահայկական նկրտումներն ուղղակի վերջ չեն ունենալու, որովհետև դրանց վերջնանպատակը ոչ միայն Արցախի կլանումն ու հայաթափումն է, այլ նաև Հայաստանն անդամալույծ դարձնելը։
Ըստ այդմ, խաղաղության իրական ժամանակաշրջանի հաստատման համար առաջին քայլը, որքան էլ պարադոքսալ թվա, առանց թշնամուն ջախջախելու, դրա հետ խաղաղության հասնելու անհնարինության հանրային գիտակցումն է՝ «խաղաղության դարաշրջանի» ներկայիս պատրանքից ազատվելը, որին զուգահեռ արագ և որակյալ կերպով պետք է մեկնարկի Հայաստան պետություն-ամրոցի կառուցման գործընթացը։