Երբ այս երաժշտությունն ավարտվի, որի անունը ողբ է ու լաց է , իսկ պարը ՝ գերեզմանապար, կսկսվի մեկ այլ երաժշտություն, որը կոչվում է վրեժ, իսկ պարը՝ ցասման պար:

Մենք արցունքոտ աչքերով, բայց վրեժի ծարավ, կնետվենք հորձանուտը վրեժի, որ կարողանանք ժպիտ պարգևել մեր սերունդներին:

Մենք երկնքից կժպտանք մեր սերունդներին , թե երկրից , էական չէ : Կարևորը մեր սերունդները ժպտան:

Եվ իմ ազգին կոչ եմ անում` լցվել ցասումով ու վրեժով ու պատրաստվել պարի՝ ցասման պարի, վրեժի պարի, արժանապատվության պարի, խնդության պարի, ժպիտի պարի:

Ու թող գալիք տարին լինի կամ հաղթանակի տարի , կամ...

Աշոտ Մինասյան ԵՐԿԱԹ Ashot Minasyan