Սիրելի՛ հայրենակիցներ,
Ապրիլի 24-ը մեր պատմական հիշողության ամենացավոտ, բայց միաժամանակ ամենաոգեղեն օրերից մեկն է։ Այս օրը մենք խոնարհվում ենք մեկուկես միլիոն անմեղ զոհերի հիշատակի առաջ, որոնց կյանքն առավ 20-րդ դարի առաջին մեծագույն ոճրագործությունը՝ Հայոց ցեղասպանությունը։
1915 թվականի այս օրը նշանավորվեց ոչ միայն զանգվածային բռնությամբ, այլև՝ մեր ազգի ջնջման ծրագրված փորձով։ Սակայն հենց այնտեղ, որտեղ կոտրվեց մարմինը, ամրացավ ոգին։ Մեր ժողովուրդը վերապրեց արհավիրքը, սփռվեց աշխարհով մեկ, բայց մնաց մեկ ազգ՝ նույն լեզվով, հավատով և ինքնությամբ։
Մենք վերապրեցինք ոչ թե մոռանալու, այլ հիշելով՝ վերականգնվելու համար։ Մեր վերածնունդը դարձավ պատասխան այն խավարին, որը փորձեց մոռացության մատնել մեզ։ Մենք վերականգնեցինք պետականությունը, ստեղծեցինք անկախ հայրենիք, և շարունակում ենք ամրապնդել մեր ներկայությունն աշխարհում։
Այսօր, երբ հայությունն անցել է հերթական փորձություններով, մենք առավել, քան երբևէ, պետք է լինենք միավորված ու խոհեմ։ Ցեղասպանությունը մեր պատմության սպին է, բայց մենք ընտրել ենք ապրել՝ հույսով ու նպատակով։
Հիշողությամբ՝ դեպի արդարություն։
Հավաքական կամքով՝ դեպի ամուր ապագա։
Եվ ապրող սերունդների անունից՝ փառքով դեպի հիշողության վեհությունը։
Հավերժ փառք նահատակներին։
Փա՛ռք հայ ժողովրդին, որը ապրեց, արարեց և հաղթեց։