Ժամանակի հոլովույթները նորից մեզ մոտեցրել են սպասված օրվան: Անիմանալի մի զգացողությամբ արթնացանք: Մեծ ու փոքրով պիտի նշենք մեր քաղաքի օրը:

Օրավուր ավելի բարետես ու բարեկարգ է դառնում մեր ծննդավայրը, ավելի ու ավելի հաճելի ու հարմարավետ է դառնում նրանում ապրելը:

Տեր ու ծառա լինենք մեր քաղաքին, տեր այն առումով, որ պիտի փայփայենք այն ամենը, ինչ արվում է վերջին ժամանակներս: Ոչ մի բարեկարգում և կառուցապատում սպասված արդյունքը չեն կարող տալ, եթե տիրոջ զգացումով չպահպանենք արվածը, նախանձախնդիր լինենք մեր քաղաքի մաքուր ու խնամված լինելուն:
Ծառա՝ այն առումով, որ բոլորս պարտք ունենք մեր քաղաքին՝ գոնե այստեղ ծնված լինելու համար:

ԲՅՈՒՐ ԱՆԳԱՄ ՏՈՆԴ ՇՆՈՐՀԱՎՈՐ ԼԻՆԻ,
ՅՈԹՆԱԲԵՐԴ ԿԱՊԱՆ

Վահրամ Օրբելյան