Ֆիլիպոսյան Տարոն Հրայրի․ ծնվել է 2000 թ․ հոկտեմբերի 13-ին Սիսիան քաղաքում։ Հիմնական կրթությունը ստացել է Սիսիանի թիվ 4 դպրոցում։ Ուսումը շարունակել է ավագ դպրոցում։ 2012 թ․ ընդունվել եւ 2016 թ․ գերազանցությամբ ավարտել է Սիսիանի Գեղարվեստի դպրոցը։
2017 թ․ ընդունվել է Հայաստանի գեղարվեստի պետական ակադեմիայի քանդակի բաժինը։
Բազմաթիվ ու բազմաժանր էին Տարոնի հետաքրքրությունները, բայց ուր էլ լիներ արվեստագետի բնույթն ու ճաշակն աչքի էին զարնում։
Դպրոցական տարիներին մասնակցել է տարբեր մրցույթների։ 2016 թ․ ընդունվել է UWC ամառային դպրոց, մեկնել ԱՄՆ՝ մասնակցել 2-շաբաթյա Գլոբալ լիդերների ֆորումին։
Զրուցում ենք զարմուհու՝ Հասմիկի հետ, Տարոնի մասին նա անթաքույց ցավով է պատմում․ «Եզակի անձնավորություն էր․ ամենաբարի, ամենամոտ եղբայր ու ընկեր։ Տաղանդավոր էր ու հաջողակ, ինձ թվում էր, թե նրա հետ միայն դրականը կարող էր պատահել։ Կատակասեր էր․ կարողանում էր ցանկացած դժվար իրավիճակից ելք գտնել։ Մեր մանկությունը մի բակում է անցել, պատերազմը սկսվելուց մի քանի օր առաջ հեռախոսով խոսում էինք, հիշում մեր համատեղ անցկացրած օրերը, հարցրի՝ տեսնես այդքան լավ ժամանակներ էլ երբ ենք ապրելու, պատասխանեց․ «Մի տեսակ զգացում կա, որ լավ օրեր չեն լինի»։ Հիմա եմ հասկանում, որ ինչ-որ բան էր զգում․․․»։
2019 թ․ զորակոչվել է բանակ, Արմավիրում 6-ամսյա ուսումնական պարապմունքներից հետո հիմնական ծառայության է անցել Արցախում՝ Ասկերանի զորամասում։
Նրա վերջին քանդակը մի տեսակ մարգարեական է՝ քանդակված է մակույկում կանգնած մարդ՝ սրտին անցք՝ ճիշտ այնպես, ինչպես վիրավորվել է ինքը։
Սեպտեմբերի 26-ին Տարոնի սիրելիի՝ Նելլիի ծննդյան օրն էր․ աղջիկն արցունքներով է հիշում իրենց բոլոր հանդիպումները, շեշտում, որ իր համար թանկ է Տարոնից մնացած ամեն ինչը, իսկ իրենց նորաբողբոջ սերը, որ պիտի ծաղկեր ու պտուղներ տար, հիմա հավերժական է դարձել, բայց տառապանք չէ, այլ ջերմ հիշողություն, որ նրան պիտի սփոփի իր կյանքի բոլոր իրավիճակներում․․․
Սեպտեմբերի 27-ին Ադրբեջանը պատերազմ սկսեց․ պատերազմի գույժի հետ Սիսիանում ցավոտ շշուկներ տարածվեցին՝ «Տարոնն էլ չկա․․․ Տարոնը զոհվել է․․․»։
Ցավոք, ճշմարիտ էին շշուկները, որ պիտի վերածվեին բոթի՝ «20 տարին չլրացած Տարոն Ֆիլիպոսյանը զոհվել է պատերազմի առաջին օրը»։
Հիմա տարբեր ցուցահանդեսներում այցելուները սկզբում հիանում են Տարոնի քանդակներով, հետո, երբ լսում են, որ հեղինակը նահատակվել է, հեռանում են ափսոսանքով, քանզի Տարոնը շատ-շատ տաղանդավոր էր․․․
Տիգրանուհի Բադալյան