2019 թվականին էր, երբ Արշակ Սայունցը Խնձորեսկի Տշտափոր դաշտամասում՝ 700 քառակուսի մետրի վրա ստեղծեց երկու ջերմոց:
Եվ դա՝ չորս տարի ժամանակով վերցրած գյուղատնտեսական վարկի շնորհիվ:
Առաջին բերքը կանաչեղեն էր, որ ստացավ 2020-ի Ամանորի շեմին:
Այնուհետեւ ընդլայնեց բանջարաբուծության տեսականին՝ լոլիկ, վարունգ, նաեւ սեխ:
Երկու ջերմոցում էլ առատ բերքի ականատեսը եղանք:
-Իրացման խնդիր չկա, ավելին՝ մեր բերքը Գորիսի խանութներում ե՛ւ ամենաթանկն է, ե՛ւ ամենապահանջվածը,-պատմում է Արշակ Սայունցը եւ հավելում,- որովհետեւ ե՛ւ արտաքին տեսքով, ե՛ւ համով տարբերվում է Գորիս ներկրվող լոլիկից ու վարունգից:
Իսկ սեխը… Սեխն առայժմ վաճառքի համար չէ, պարզապես փորձարկվել է, որը եւ գոհացուցիչ արդյունք է տվել:
Արշակին օգնում է հայրը՝ Սերժիկ Սայունցը, որի դիտարկմամբ՝ ջերմոցային տնտեսությունը եւ հատկապես բանջարաբուծությունը շատ աշխատատար գործընթաց են ենթադրում:
-Առավոտից իրիկուն աշխատանք է պահանջվում, բույսը երեխայի պես բան է, անընդհատ խնամքի կարիք ունի, այլապես սպասվող արդյունքը չես ստանա,-պարզաբանում է Սերժիկ Սայունցը:
Հայր եւ որդի Սայունցների կարծիքով՝ ջերմոցային տնտեսությունը հեռանկարային եւ շահութաբեր բիզնես է, եթե, իհարկե, գլխավոր խնդիրը լուծված լինի: Իսկ խնդիրը ոռոգման ջրի պարբերական խափանումներն է: Թեեւ մայր առուն 150 մ հեռավորությամբ է անցնում, սակայն ջուրն իրենց է հասնում ընդհատումներով:
Եվ, այդուհանդերձ, նրանք պատրաստ են երկու ջերմոցի հարեւանությամբ եւս երկու-երեք ջերմոց հիմնել, եթե կարողանան նոր ու մատչելի վարկ ձեռք բերել:
-Զրո տոկոսով վարկը, որի մասին անընդհատ ասում են, անհասանելի է մեզ նման տնտեսվարողների համար,-ասում է Արշակ Սայունցը: -Իսկ հինգ տոկոսանոց վարկը ջերմոցային տնտեսության համար այնքան էլ ձեռնտու չէ:
Ինչեւէ, հայր եւ որդի Սայունցները պատրաստվում են նոր ցանքսի: Լոլիկի եւ վարունգի հետ մեկտեղ առաջիկա ձմռանը սպառողին կառաջարկեն նաեւ չինական կաղամբ, մարոլ (հազար), ինչպես եւ բրոկկոլի…