Տեսնելով հանրության ամենատարբեր խավերի ներկայացուցիչների բուռն արձագանքը՝ ի պատասխան «Սյունյաց երկրի» դեմ կատարված ստոր արարքի, հույս է արթնանում, որ՝ այո՛, Սյունիքի մարզում իրավիճակ է փոխվում: Ուզում եմ հավատալ, որ այսուհետ տեղական ոչ մի օլիգարխ, իշխանության մեջ հանգրվանած որեւէ ցեց նախկինի պես չի կարողանալու այլեւս իր լկտիությունն ու սանձարձակությունը բանեցնել, քանի որ հանրությունը, թեկուզ եւ ուշացումով ու դանդաղորեն, դառնում է գործոն:
Բայց այլ ուղղությամբ եմ խոսքս ուզում տանել, ավելի ճիշտ՝ ասելիքս ուղղում եմ թերթի խմբագրին՝ Սամվել Ալեքսանյանին:
Ի՞նչ եմ խնդրում:
Երբեք եւ ոչ մի պարագայում չհանձնվել Սյունիք ներխուժած ասպատակներին ու նրանց տեղացի գործակալներին, ովքեր, ցավոք, շուն Ֆրանգյուլի շառավիղներն են եւ կապ չունեն սյունեցու իսկական տեսակի հետ:
Թուլացնել թերթի գործունեությունը, հրաժարվել որդեգրած գծից՝ նշանակում է նրանց վերակենդանանալու շանս տալ, նրանց երկարակեցություն հաղորդել:
Հիշի՛ր, իրենք վախկոտ են եւ ստրուկ, իրենք ծիծաղելի են եւ պարտված, այլապես չէին իջնի մինչեւ հատակ եւ վրեժ չէին լուծի թերթի մեքենայից անգամ:
Իրենց գողացած միլիարդները քո վաստակած ամեն մի լումայի դիմաց զրո են, այլապես սյունիքյան հանրությունը հերթական անգամ նրանց չէր նետի աղբանոց:
«Սյունյաց երկիրը» վաղուց արդեն ու ընդմիշտ մտել է մեր լեռնաշխարհի պատմության մեջ:
Մինչդեռ իրենք չեն մնալու սերունդների հիշողության մեջ, իսկ եթե նույնիսկ հիշվեն, ապա միայն անեծքի համար:
Ուրեմն եւ՝ նորից ու կրկին քեզ եղբայրության ձեռք ենք մեկնում Մեղրիից եւ հաջողություններ մաղթում՝ թերթի փառահեղ ու վաստակաբեռ կոլեկտիվի ղեկավարման, ինչպես եւ ստեղծագործական աշխատանքում:
Մարատ Օհանյան