ՀԱՐՑԱԶՐՈՒՅՑ ՀԱՄԱՐԻՆ
Հունիսի 16-ին Մեղրիում տեղացած հորդառատ անձրեւի, դրա հետեւանքների վերացման, ինչպես նաեւ մեր օրերում արդիական դարձած արտագաղթի մասին է զրույցը Մեղրու քաղաքապետ Արշավիր Հովհաննիսյանի հետ:
– Պարո՛ն քաղաքապետ, հունիսի 16-ին Մեղրիում տեղացած հորդառատ անձրեւն ինչպիսի՞ վնասներ հասցրեց քաղաքին, եւ արդյո՞ք կարելի է ասել, որ հետեւանքները վերացված են:
– Ասում են` բնության երեւույթները 19 տարին մեկ կրկնվում են: Վերջին անգամ նման հորդառատ անձրեւ տեղացել էր Լեհվազ-Մեղրի ճանապարհահատվածում, այս անգամ այն բաժին ընկավ Մեղրի քաղաքին: Քաղաքի որոշ փողոցներ 35-40 րոպե տեւած անձրեւի հետեւանքով դարձան անանցանելի` լցվելով քարաբեկորներով: Հիմնականում վնասվեցին Փարամազի փողոցը, բազմաբնակարան շենքերի առաջին հարկերը, որոնք լցվեցին ջրով, 6 մարդատար ավտոմեքենա մնաց տիղմի տակ: Հեղեղից հետո մեր առաջին խնդիրը եղավ հանձնաժողովի ստեղծումը` քաղաքին հասցված վնասի չափը հաշվելու համար, ինչպես եւ քաղաքի փողոցները դարձնելու անցանելի, դուրս բերելու քարաբեկորների ու տիղմի տակ մնացած ավտոմեքենաները: Շատ կարճ ժամանակահատվածում փողոցները մաքրեցինք, Սյունիքի մարզպետարանի համապատասխան բաժնի աշխատակիցները տեղում ծանոթացան իրավիճակին, որից հետո ցուցաբերվեց որոշակի ֆինանսական աջակցություն: Քաղաքի բնակիչների եւ տեղական ու մարզային կառույցների համատեղ ջանքերի շնորհիվ հեղեղի հետեւանքները մնացել են անցյալում. մնում է միայն բնակիչների (80 դիմում ունենք) փոխհատուցումը, որը, կարծում եմ, ժամանակի խնդիր է:
– Ոչ վաղ անցյալում Մեղրիում գործում էր Լիճքվազ-Թեյի ոսկու հանքավայրի վրա հիմնված ձեռնարկություն, որը բավականին մեծ ծրագրեր էր իրականացնում տարածաշրջանում, որը նաեւ մոտ 400 աշխատատեղ էր ապահովում: Հետո կռիվներ եղան հանքավայրի արտոնագրի համար: Ի վերջո այդ ձեռնարկությունը կանգ առավ: Հույս կա՞, որ պարապուրդի մատնված ձեռնարկությունը կվերագործարկվի, թե՞ ոչ:
– Ցավալի է, բայց «Սագամար» ընկերության, որին տրվել է Լիճքվազ-Թեյի ոսկու հանքավայրի շահագործման արտոնագիրը, աշխատանքների մասին միայն խոստումներ ենք լսել: Հանքավայրում պարապուրդը շարունակվում է, եւ չեմ կարող ասել, թե որքան կտեւի: Բայց չէի ասի, որ այդ ձեռնարկության պարապուրդը սրել է զբաղվածության խնդիրը մեզանում:
– Արդյո՞ք կարող ենք Ձեր խոսքից ենթադրել, որ Մեղրի քաղաքին չի սպառնում մեր երկրի համար արդիական եւ լայնամասշտաբ արտագաղթը:
– Որպես քաղաքապետ` կարող եմ նշել, որ Մեղրի քաղաքին արտագաղթ չի սպառնում, դեռ ավելին` քաղաքի բնակիչների թիվն իմ պաշտոնավարման մեկուկես տարում ավելացել է 84-ով: Թերեւս արտագաղթ չլինելու ամենակարեւոր պատճառն այն է, որ մեղրեցին այսօր մեծ մասամբ ապահովված է աշխատանքով: Հիմնական աշխատատեղերն ապահովում են Մեղրիում տեղակայված ռուսական սահմանապահ զորամասը, Ագարակի պղնձամոլիբդենային կոմբինատը: Այսօր այգեգործական տնտեսության զարգացման համար նախադրյալներ կան քաղաքում, բացի դրանից, եթե մի ժամանակ երիտասարդները խուսափում էին հողագործությունից, հիմա արդեն շատերը լրջորեն զբաղվում են դրանով: Ես այն կարծիքին եմ, որ հողը մշակին երբեք սոված չի թողնի, ինչքան էլ բնությունը տհաճ անակնկալներ մատուցի:
Հարցազրույցը`ԱՐՄԻՆԵ ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆՅԱՆԻ