Դժվար չէ պատկերացնել, թե այս օրերին հոգեբանական որքան ծանր վիճակում է գտնվում «Սիսական» ջոկատի հրամանատար Աշոտ Մինասյանը։ Նաև Սիսիանի ազատամարտիկներով ու շատերի արյան գնով ազատագրված Արցախը նորից գերության մեջ է։ Հայոց քաջորդիների սխրանքով ազատագրված մարտական դիրքերում ու բարձունքներում հիմա թուրք-ազերի ասկյարներն են։ Նրա համար մշտապես հպարտության խորհրդանիշ հայոց Արցախի առաջնորդները թուրք-ադրբեջանական զնդանում են...
Այդ ամենով հանդերձ՝ նպատակահարմար գտանք (թեև փոքր-ինչ ուշացումով) հիշել փառապանծ հրամանատարի ծննդյան օրը, որ հոկտեմբերի 2-ին էր, ու մեր լավագույն մաղթանքներն ուղարկել նրան։
Նաև կուզենայինք փաստել՝ Արցախյան ազատամարտի բոլոր մասնակիցները մեզ համար շարունակում են մնալ հերոսներ՝ բառիս բուն իմաստով։ Հայոց պատմության մեջ նրանք այն տեղում են, որտեղ գտնվում են Ավարայրի, Սարդարապատի և մյուս հերոսամարտերի մասնակիցներն ու նահատակները։
Մեզ հետ է Աստված և Դավիթ Բեկի վրիժակ ոգին. այդպես էր հայոց զորականներին դիմում Լեռնահայաստանի սպարապետ Գարեգին Նժդեհը՝ մարտադաշտ մեկնելուց առաջ...
«Սյունյաց երկիր»