Կապան համայնքի ղեկավարի թեկնածու, Կապանի գործող քաղաքապետ Աշոտ Հայրապետյանը պատասխանում է «Սյունյաց երկրի» հարցերին:

Աշոտ Հայրապետյան. ծնվել է 1971 թվականի ապրիլի 10-ին Կապան քաղաքում:

1978-1988թթ.. սովորել եւ ավարտել է Կապանի N3 միջնակարգ ռուսական դպրոցը:

1988թ. ընդունվել է Երեւանի ճարտարագիտական համալսարանի մեքենաշինական ֆակուլտետը եւ ավարտել 1993թ.` ստանալով մեքենաշինության տեխնոլոգի որակավորում: 1990-1993թթ.. սովորել է բուհին կից ռազմական ամբիոնում՝ ստացել հրետանավորի մասնագիտություն եւ լեյտենանտի կոչում:

1993-1995թթ.. մասնակցել է ՀՀ ինքնապաշտպանական ջոկատների կազմավորմանը, ՀՀ հարավարեւելյան սահմանների պաշտպանությանը եւ Արցախի համար մղվող մարտերին: Ունի կապիտանի կոչում:

1997-1998թթ.. աշխատել է «Սյունիքի մարզային էլեկտրացանցեր» ՊՓԲԸ իրացման բաժնի ավագ մասնագետ:

1998-2001թթ.. աշխատել է «Հայփոստ» ՊՓԲԸ «Սյունիքի փոստատուն դուստր» ՓԲԸ փոխտնօրեն:

2001-2002թթ.. ղեկավարել է «Հայփոստ» ՊՓԲԸ «Սյունիքի մարզային ներկայացուցչությունը»:

2002 թվականից մինչեւ 2012 թվականի նոյեմբերի 9-ը աշխատել է «Հայփոստ» ՓԲԸ «Կապանի փոստային մասնաճյուղի» տնօրեն:

2012 թվականի սեպտեմբերի 9-ին կայացած տեղական ինքնակառավարման մարմինների ընտրություններում ընտրվել է Կապան համայնքի ղեկավար:

2012 թվականի նոյեմբերի 13-ից ստանձնել է Կապան համայնքի ղեկավարի պաշտոնը:

2006թ. փետրվարից Հայաստանի հանրապետական կուսակցության անդամ է:

Պարգեւատրվել է ՀՀ պաշտպանության նախարարության «Գարեգին Նժդեհ», «ՀՀ զինված ուժեր 20 տարի» մեդալներով, «97-րդ մոտոհրաձգային բրիգադի 15-ամյակի» կրծքանշանով, ՀՀ տրանսպորտի եւ կապի նախարարության «Նշանակալի ավանդի համար» հուշամեդալով, «Դրաստամատ Կանայան» մեդալով եւ այլն:

«Համազգային վստահություն» խորհրդի «Վստահության վարկանիշ-2015» անվանակոչման արդյունքներով արժանացել է «Տարվա քաղաքապետ» մրցանակին:

Ամուսնացած է, ունի մեկ որդի, երկու դուստր:

Եվս մի քանի օր, եւ Կապանում տեղի կունենան համայնքի ղեկավարի ու համայնքի ավագանու ընտրություններ:

Վերջին քսան տարում, առհասարակ, մարզկենտրոնում ընտրություններն անցել են ակնհայտ մրցակցության, երբեմն՝ լարվածության, հասարակական-քաղաքական ուժերի առավել ակտիվության, հանրության տարաբեւեռության պայմաններում: Այդ ամենը՝ ոչ միայն համապետական, այլ նաեւ տեղական ինքնակառավարման մարմինների ընտրությունների ժամանակ:

Նախընտրական ներկա մթնոլորտն այդ առումով, ըստ էության, չի տարբերվում նախորդ ժամանակներից:

Ամեն մի ընտրապայքար, սովորաբար, ունենում է իր առաջատարները կամ, ինչպես ընդունված է ասել, իր ֆավորիտները: Հոկտեմբերի 2-ի կապանյան ընտրությունները բացառություն չեն այդ առումով եւս:

Համայնքի ղեկավարի համար մրցապայքարում առաջատարներից մեկը, անտարակույս, Աշոտ Հայրապետյանն է: Նա կապանյան բարեհամբավ գերդաստանի զավակ է, հանրության մտավորական թեւի ներկայացուցիչ, անցած չորս տարում կարողացել է ապացուցել, որ ի վիճակի է մարզկենտրոնն արժանապատվորեն ղեկավարել ու ներկայացնել մարզային, տարածաշրջանային, հանրապետական հարթակներում, կարողացել է համոզել, որ գործի մարդ է ու իր բնօրրանի նվիրյալն է, ունի բազում ծրագրեր Կապանի օրախնդիր հարցերի վերաբերյալ, տիրապետում է գործընկերների հետ հարաբերվելու մշակույթին, հասանելի է համայնքի ամեն մի բնակչի:

Ներկա ընտրապայքարում, սակայն, Աշոտ Հայրապետյանը հանդես է գալիս այնպիսի իրավիճակում, որ կամա թե ակամա նրան են ուղղվում մարդկանց՝ իրենց ներկա կյանքի բոլոր ոլորտներին առնչվող դժգոհությունները՝ անկախ նրանից՝ դա քաղաքապետի լիազորությունների շրջանակի՞ն է առնչվում, թե՞ ոչ: Նա մարզկենտրոնի գործող քաղաքապետն է, իշխող կուսակցության՝ Հայաստանի հանրապետական կուսակցության թեկնածուն, եւ, որպես կանոն, պատասխանատու է առկա խնդիրների, թերությունների, մարդկանց մտահոգություն եւ անհանգստություն պատճառող բազում հոգսերի համար, թեեւ այդ խնդիրների մեծ մասը պայմանավորված է երկրի սոցիալ-տնտեսական ոչ բարվոք իրավիճակով, աշխարհաքաղաքական փոփոխություններով, որոնց ջրապտույտի մեջ, բնականաբար, հայտնվել է մեր հանրապետությունը նույնպես:

Կապանյան ներկա ընտրությունները, սակայն, 2012-ի ՏԻՄ ընտրությունների կրկնությունը չեն կարող լինել եւ ոչ մի տեսակետից, թեեւ այլ կերպ էր ենթադրվում ամիսներ առաջ: Աշոտ Հայրապետյանի եւ Արտուր Աթայանի մենամարտի փոխարեն հիմա սպասվում է եռակողմ պայքար: ՀՀԿ-ի, ՀՅԴ-ի թեկնածուների կողքին ԲՀԿ թեկնածուի հայտնությունը փոխում է ուժերի հարաբերակցությունը եւ, բնականաբար, թեկնածուների մրցակցության մարտավարությունը:

Վերը շարադրվածի համապատկերի վրա էլ զրույցի հրավիրեցինք Աշոտ Հայրապետյանին՝ ակնկալելով անկեղծ հարցուպատասխան ոչ միայն անցած չորս տարվա կամ ներկա ընթացքի, այլեւ առաջիկա հինգ տարվա մասին, քանի որ համայնքի ընտրվող ղեկավարի մանդատն ուժի մեջ կլինի հինգ տարի շարունակ, որը, խոստովանենք, քիչ ժամանակ չէ որեւէ համայնքի համար:

***

- Պարո՛ն Հայրապետյան, առաջին հայացքից սովորական, բայց մեր կարծիքով կարեւոր հարց այս օրերի համար. Ինչո՞ւ եք ուզում վերստին, եւս հինգ տարով ղեկավարել Կապան համայնքը, չէ՞ որ դժվարին մեր ժամանակներում այնքան էլ դյուրին չէ բազում հիմնախնդիրներ ունեցող քաղաքի կառավարումը:

- Բնականաբար, եթե ժամանակները դժվարին չլինեին, շարունակելու կամ վերստին առաջադրվելու անհրաժեշտությունը չէր լինի, եթե մտածեի, որ չորս տարվա արածն իր բնականոն հունով շարունակվելու է, եւ դեռ՝ առավել հաջող, իմ ընտրվելու իմաստը չէի տեսնի: Իսկ իմ՝ չորս տարի առաջ առաջադրվելու եւ այժմ էլ շարունակել ցանկանալու պատճառը հենց դա է՝ դժվարին ժամանակները: Այսինքն՝ անհանգիստ եմ այն ամենի շարունակության ապահովման համար, որոնց սկիզբը դրել եմ, ցանկանում եմ դրանք հասցնել այնպիսի վիճակի, որ համոզված լինեմ՝ փոփոխությունները կլինեն անդառնալի:

- Ըստ Ձեզ՝ մարդկային, կազմակերպական, ինտելեկտուալ ի՞նչ որակներ են հարկավոր Կապան համայնքն արժանապատվորեն ղեկավարելու համար:

- Ինչո՞ւ միայն Կապանը, առհասարակ յուրաքանչյուր համայնք ղեկավարելու համար հետեւյալ որակներն եմ կարեւորում՝ առաջին հերթին քո համայնքի կյանքով ապրելու եւ թե՛ քեզ նրա մասնիկը զգալու, թե՛ ամբողջի համար պատասխանատվությունը կրելու ունակությունը: Նաեւ, համայնքն էլ մի մեծ տնտեսություն ու ընտանիք է, կենդանի օրգանիզմ, եւ առաջին հայացքից փոքր թվացող մի հանգամանք կարող է մեծ ազդեցություն ունենալ նրա վրա: Այդ տնտեսությունը ղեկավարելու համապատասխան հատկանիշներ պիտի ունենաս, իսկ որպես ընտանիքի ավագ՝ պիտի կարողանաս լսել անդամներին, նաեւ այն, ինչը քեզ դուր չի գալիս, այսինքն՝ քննադատությունը, եւ կարողանաս տարբերել առողջ քննադատությունը, պիտի ինքդ լինես հնարավորինս օբյեկտիվ եւ սուբյեկտիվիզմից դուրս՝ յուրայիններ եւ օտարներ չունենաս: Այսինքն՝ պիտի լինես բոլորինը, ու բոլորը պիտի լինեն քոնը:

Դե իսկ ինտելեկտուալ որակները ներառում են մարդու կրթությունը, գիտելիքները, մտավոր ներուժը, եւ այդ ամենն իհարկե կիրառելի եւ կարեւոր են համայնքի ղեկավարման մեջ, ուստի որոշակի պաշար պիտի ունենաս: Սակայն, որեւէ համայնքի ղեկավար չի կարող ամեն ինչ իմանալ, այ այդտեղ է, որ կարեւոր է նրա՝ կարծիքներ լսելու ունակությունը, հատկապես էական է կոնկրետ տվյալ ոլորտի պատասխանատուների կարծիքը լսելը:

Պիտի կարողանաս նաեւ տարբերակել, դասակարգել համայնքի առաջնահերթ լուծում պահանջող խնդիրները, պիտի կարողանաս նյութական եւ սոցիալական խնդիրներից բացի այլ խնդիրներ եւս տեսնել, որոնք ոչ պակաս կարեւոր են եւ լուծում են պահանջում: Պիտի կարողանաս յուրաքանչյուր խոսքի ձեւակերպման մեջ լինել շատ զգույշ, որովհետեւ դրանով կարող ես կա՛մ ցավ պատճառել քո քաղաքացուն, կա՛մ ճիշտ ասած խոսքով ոգեւորել, հավատ ներշնչել: Բոլորը քեզ են նայում. պետք է լինես օրինակ քո քաղաքացու համար, նա ամեն ինչ տեսնում ու նկատում է: Պիտի ժամանակ առ ժամանակ պարզաբանումներ տաս, եւ այնպես, որ դրանք երկիմաստ չընկալվեն: Պիտի կարողանաս մերժել, բայց հիմնավորես մերժումը: Եվ իրոք պիտի լինես ընտանիքի ավագի դերում, համերաշխություն տարածես քո համայնքում, քաղաքացուն անընդհատ հիշեցնես իր պարտականությունների եւ իրավունքների մասին:

- Ձեզ՝ որպես համայնքի ղեկավարի թեկնածու, առաջադրել է ՀՀԿ-ն: Բայց ո՞վ է, նախեւառաջ, Ձեր ընտրողը, ավելի ճիշտ՝ հանրության ո՞ր խավերն են հատկապես Ձեզ համարում իրենց գործընկեր ու իրենց ընտրյալ, որոնք էլ, ըստ քաղաքագիտության կանոնների, կլինեն Ձեր քաղաքական ու սոցիալական հենարանը:

- Սկսենք նրանից, որ քաղաքապետի պաշտոնը քաղաքական պաշտոն է, միեւնույն ժամանակ, մենք չենք ընտրում քաղաքական պաշտոնյա, այլ՝ համայնքի ղեկավար, ընտանիքի ավագ: Եվ անցած իմ չորս տարվա աշխատանքի ապացույցը դա էր, որ համայնքի ղեկավարը չպիտի առաջնորդվի կուսակցական, քաղաքական շահերով: Բայց ինչո՞ւ եմ ասում քաղաքական պաշտոն է. ե՛ւ հաջողության, ե՛ւ անհաջողության դեպքում ինչ-որ քաղաքական ուժ պետք է վերցնի իր վրա այդ պատասխանատվությունը:

Անցած չորս տարիներն ապացույց են, որ եղել եմ նաեւ ինձ ձայն չտվածների քաղաքապետը, եւ դա ասում եմ շատ վստահ, հույս ունեմ, որ իրենք էլ են դա տեսնում:

Ուստի կարծում եմ հարցն ավելի շատ հակառակ կողմին՝ ընտրողին է ուղղված, մարդիկ իրենք պիտի որոշեն՝ ես իրենց թեկնածո՞ւն եմ, թե՞ ոչ, այլապես ես չեմ կարող հասարակությունը բաժանել խավերի եւ որոշել՝ որն է իմը: Ինձ համար բոլորն են, բոլոր խավերի հետ էլ ունեցել եմ շփումներ եւ տարանջատում երբեւէ չեմ ունեցել:

- Դուք գործող քաղաքապետ եք եւ, ինքնըստինքյան, պատասխանատու եք ե՛ւ ներկա իրավիճակի, ե՛ւ տրված խոստումների, ե՛ւ նախկինում ներկայացված ծրագրի համար: Գիտե՞ք, համայնքային որոշ հարթակներում կամ լսարաններում այսպիսի կարծիք է հնչում երբեմն՝ Աշոտ Հայրապետյանը չի կատարել նախընտրական իր խոստումները: Կուզենայինք այդ առումով Ձեր արձագանքը լսել: Եվ, ըստ Ձեզ, որո՞նք են քաղաքապետարանի չորս տարվա գործունեության գլխավոր արդյունքները:

- Եթե նախընտրական խոստումներ ասելով՝ նկատի ունեն 2012թ. իմ նախընտրական ծրագիրը, հարցի պատասխանը հստակ երեւում է նախընտրական ծրագրի կատարողականով, որը ներկայացնում ենք թերթում: Այսինքն՝ ես առաջինն եմ տվել իմ արած-չարածի պատասխանը, կատարել այդ վերլուծությունը: 37 կետից բաղկացած ծրագրում ասելիք եւ կատարված աշխատանք չկա միայն 6-ում: Եթե կգտնեք համայնքի ղեկավարի որեւէ նախընտրական ծրագիր, որի 37 կետից չի կատարվել 6-ը...

Իսկ չորս տարվա գործունեության գլխավոր արդյունք ասելով՝ չեմ ցանկանում կենտրոնանալ այս կամ այն ոլորտում իրականացրած աշխատանքների վրա: Ինձ համար այդ արդյունքն առաջին հերթին հետեւյալն է՝ քաղաքապետարանի նշանակությունը հնարավորինս համապատասխանցվել է այն պատկերացումներին, ինչի համար այն կոչված է եղել ի սկզբանե, այս կառույցը ծառայել է նրան, ինչին որ պիտի ծառայի: Որովհետեւ համայնքի ղեկավարները գալու են, գնան, բայց կառույցը պիտի ունենա թե՛ պրոֆեսիոնալ կադրեր, թե՛ գործունեության ճիշտ ուղղվածություն, եւ նրա անելիքները պետք է հնարավորինս քիչ կախման մեջ լինեն համայնքի ղեկավարի ով լինելուց: Եվ հերթական ընտրության արդյունքում համայնքի ղեկավարի փոխվելուց հետո կառույցը պիտի ցնցումների չենթարկվի, այլ արդեն որդեգրած քաղաքականությունը միգուցե առավել մեծ արդյունավետությամբ, միգուցե նոր գործիքակազմով, բայց բնականոն շարունակի ծառայել մարդկանց:

- Ի՞նչը Ձեզ չի հաջողվել անցած չորս տարում, ի՞նչը չեք կարողացել (ամենատարբեր պատճառներով) իրականացնել, կյանքի կոչել նախընտրական ծրագրից, տրված խոստումներից:

- Թվարկեմ նախընտրական ծրագրի չիրականացված 6 կետը:

Հասարակակական զուգարանների կառուցում. չի արվել, թեեւ նախատեսվում է եւ իմ գործունեությունը շարունակելու դեպքում կկառուցվեն:

Քաղաքով անցնող միջպետական ճանապարհին՝ ուսումնական հաստատությունների հարակից տարածքներում, հետիոտնի համար վերգետնյա անցումների կառուցման նպատակահարմարության ուսումնասիրում եւ իրականացում. ուսումնասիրություններ կատարվել են, չի իրականացվել երկու պատճառով. նախ պիտի առաջին հերթին արդիականացվեին ու նորոգվեին եղած կամուրջները, որն արվել է եւ շարունակվելու է: Բացի դրանից, հաշվի առնելով Հյուսիս-հարավ մայրուղու կառուցման արդեն հաստատված նախագիծը, որով մայրուղին շրջանցելու է Կապանը, մեր քաղաքի ներսում արդեն այդ ճանապարհահատվածներն այլեւս նման ծանրաբեռնվածություն չեն ունենալու, մեքենաների նման շարժ չի լինելու, ուստի եւ այդ անցումների կարիքն արդեն չի լինի:

Աջակցություն քաղաքի բուժհիմնարկներին. որպես այդպիսին, եթե ասենք ընդհանրապես աջակցություն չի եղել, եղել է, օրինակ, հեմոդիալիզի բաժանմունքի համար բազկաթոռներ են ձեռք բերվել, եւ դա մեր միջնորդությամբ, տարբեր ատյանների ենք դիմել առողջապահական համակարգի հետ կապված հարցերով, որ լուծվել են: Հարցը նաեւ այն է, որ մենք ունենք արդեն նորոգված եւ արդիականացված բժշկական կենտրոն, եւ ինչ-որ լուրջ միջամտությունների կարիք չկա, բայց, օրինակ, այնտեղ կա համակարգչային տոմոգրաֆիայի եւ համապատասխան մասնագետի կարիք, խնդրանքը ներկայացրել ենք, հույս ունենք լուծում կստանա: Եվ, իհարկե, նաեւ մասնագետ կադրերի կարիք կա, որը, կարծում եմ, պետական քաղաքականության շրջանակներում լուծելի հարց է:

Զոհված եւ հաշմանդամ ազատամարտիկների ընտանիքների բնակարանային պայմանների բարելավմանն ուղղված միջոցառումներ. մենք սրան ի պատասխան արվածը չենք նշել, քանի որ համարել ենք, որ գլոբալ խնդիր չի լուծվել, բայց քաղաքապետարանը շարունակել է իրականացնել այն, ինչին այս ոլորտում կոչված է: Քանի որ դա պետական քաղաքականության շրջանակներում է լուծվում, մենք կատարել ենք այդ ընտանիքների փաստաթղթերի պատրաստման, միջնորդությունների ներկայացման գործը: Իսկ զուտ առկա բնակարանային պայմանների հետ կապված՝ ինչ հարցով որ այդ ընտանիքները դիմել են՝ նորոգում, կոյուղու հարց, շինանյութ, վթար եւ այլն, իրականացվել է:

Բակերում սպորտային հրապարակների ստեղծում. նորը չենք ստեղծել, վերանորոգվել եւ նորոգվում են եղածները՝ Երկաթուղայիններում, Բաղաբերդում, Շահումյան փողոցում մեկը պատրաստվում ենք կապիտալ նորոգել, նախագիծը պատրաստ է, եւ շուտով լրիվ նոր խաղահրապարակ եւ փոքրիկ հանգստյան գոտի կհիմնվի Ռ.Մինասյան փողոցում:

Երեխաներին վերադարձնել հանգստի իրենց իրավունքը՝ աշխատանքներ տանել վերագործարկելու տարածաշրջանի ամառային ճամբարները:

Ուսումնասիրություններ են կատարվել, եղած ճամբարների՝ անկախ սեփականության ձեւից, տվյալներն ու շենքային պայմաններն են ճշտվել: Այսօր դրանք բոլորը ոչ պիտանի են երեխաների հանգիստը կազմակերպելու համար, անհրաժեշտ են մեծ ներդրումներ: Նույնիսկ այսօր բոլորը չէ, որ կան, քանդված, հողին հավասարեցված էլ կա:

Հարցը քննարկվել է նաեւ տարածաշրջանում գործող խոշոր կազմակերպությունների հետ, եւ գոնե իրենց աշխատավորների երեխաների եւ հաշմանդամ ու կարիքավոր մանուկների համար փորձ է արվելու վերագործարկել:

- Պաշտոնավարման հենց սկզբից Դուք կարեւորեցիք հանրության հետ երկխոսությունը եւ քաղաքապետին կից հասարակական հիմունքով մի քանի խորհուրդ կամ հանձնաժողով ձեւավորեցիք՝ տարբեր կուսակցությունների, հանրության ամենատարբեր խավերի ներկայացուցիչների մասնակցությամբ: Ի՞նչ եք կարծում՝ այդ մոտեցումն անդրադարձ ունեցա՞վ հանրային համերաշխության եւ Կապանի շահերի շուրջ բնակչության համախմբման վրա, թե՞…

- Այո՛ ունեցավ, բայց ինքս էլ չեմ համարում դրանք լիովին կայացած, երիտասարդական եւ հանրային խորհուրդները դեռ անելիքներ ունեն: Ինչ վերաբերում է գեղխորհրդին, այն զուտ մասնագիտական ուղղվածություն ունի, եւ նրա գործունեությունը հնարավոր է տեսանելի չի եղել հանրության համար, բայց Կապանի շահերի հետ կապված միանշանակ դերակատարում ունեցել է:

- Չորս տարվա ընթացքում ի՞նչ ծրագրեր են (միջազգային կազմակերպությունների, ՀՀ տնտեսվարող սուբյեկտների կամ պետական բյուջեի միջոցներով) իրականացվել (իրականացվում) Կապանում:

- Հարցի պատասխանը շատ ծավալուն է, եւ ըստ էության հստակ երեւում է մեր քառամյա գործունեության հաշվետվության մեջ, որը եւս հրապարակվում է:

- Կուզենայինք ծանոթանալ համայնքային բյուջեի դինամիկային անցած չորս տարվա կտրվածքով՝ սկսած 2012-ից՝ ե՛ւ սեփական եկամուտների, ե՛ւ պետական հատկացումների գծով:

- Վերջին չորս տարում Կապանի համայնքային բյուջեն աճել է 32,8 տոկոսով կամ 1.33 անգամ: Չորս տարում սեփական եկամուտներն աճել են 3,2 տոկոսով:

2012թ. համայնքային բյուջեն եղել է 973 մլն 540 հազար 600 դրամ, հավաքվել է 880մլն 080 հազար 7 00 դրամ, կատարվել է 90.4 տոկոսով: 2012 թ. սեփական եկամուտներն ըստ պլանի եղել են 382 մլն 288 հազար 400 դրամ, փաստացի հավաքվել է 289 մլն 880 հազար 500 դրամ, կատարվել 75.7 տոկոսով:

2013 թվականին Կապան համայնքի բյուջեում եկամուտների պլանը կազմել է 1 մլրդ 61 մլն դրամ, փաստացի հավաքվել է 1 մլրդ 8 մլն դրամ կամ՝ կատարվել է 97 տոկոսով: Սեփական եկամուտները կազմել են 361 մլն դրամ, հավաքվել է 329 մլն դրամ կամ կատարվել է 91 տոկոսով:

2014 թվականին համայնքային բյուջեն եղել է 1 մլրդ 37 մլն դրամ, հավաքվել է 1մլրդ 12 մլն դրամ, կատարվել է 97,5 տոկոսով: Սեփական եկամուտները 315 մլն դրամ էին, հավաքվել է 290 մլն դրամ, կատարվել է 92,2 տոկոսով:

2015 թվականին համայնքի բյուջեն եղել է 1 մլրդ 273 մլն դրամ, հավաքվել է 1 մլրդ 256 մլն դրամ, կատարումը՝ 98,6 տոկոս: Սեփական եկամուտները կազմել են 384 մլն դրամ, հավաքվել է 367 մլն դրամ, կատարվել՝ 95,5 տոկոսով:

2016-ին կազմում է 1 մլրդ 297 մլն 002 հազար դրամ, սեփական եկամուտները 394 մլն 629 000 դրամ են, 2016-ի առաջին կիսամյակում բյուջեն կատարվել է նախատեսված պլանի 87 տոկոսով, սեփական եկամուտներ՝ այս տարվա կեսին նախատեսվածի՝ 89 տոկոսով:

- Իսկ համայնքային բյուջեից ու պետական ծրագրային ներդրումներից զատ ուրիշ ի՞նչ ներդրումներ կամ աջակցություններ են իրականացվել քաղաքում:

- Միջազգային կազմակերպությւոնների եւ տեղական դոնորների, որոնցից ամենախոշորները երկու հանքարդյունաբերական ձեռնարկություններն են, կատարած ներդրումները համայնքում չորս տարում կազմում են 1 մլրդ 400 մլն դրամ: Տարբեր ներդրումների եւ ծրագրերի մասին մանրամասն տեղեկատվությունը եւս մեր չորս տարվա հաշվետվության մեջ է, առանձնացնեմ մի քանիսը.

«ԶՊՄԿ» ՓԲԸ 540 մլն ներդրմամբ բարեկարգվել է քաղաքի կենտրոնական հրապարակը, կառուցվել են շատրվանները, խմելու ջրի ներքին ցանցի փոփոխման ծրագրում ներդրվել է 8 մլն դոլար Ասիական զարգացման բանկի եւ Եվրոպական զարգացման բանկի կողմից: Քաունթերփարթ ինթերնեշնլի համաֆինանսավորմամբ ներդրվել է պլաստիկ աղբի տարանջատման ծրագիրը, քաղաքապետարանում հիմնվել է «Մեկ պատուհան» ծառայությունը, ԶՊՄԿ աջակցությամբ հիմնանորոգվեց Ձորքի հետիոտն երթեւեկության համար կամուրջը, դոնորների աջակցությամբ բնական գազը Վաչագանում հասավ բաժանորդներին եւ այլն:

- Կա մի հարց, որ չենք կարող շրջանցել. նկատի ունենք կադրային քաղաքականությունը: Շրջանառվում է տեսակետ, որ քաղաքապետարանի եւ ենթակա հիմնարկների թափուր պաշտոններում, նախեւառաջ, Ձեր բարեկամներին ու մերձավորներին եք նախապատվություն տալիս:

Տարաբնույթ մեկնաբանությունների տեղիք տվեց թոշակառուների հանդեպ Ձեր որդեգրած գործելակերպը՝ մեկին ազատում եք, մյուսին՝ պահում, որը, ամեն ինչից բացի, սոցիալական անարդարության տպավորություն է թողնում:

- Կադրային քաղաքականության հարցում վարել ենք շատ նուրբ մոտեցում, այն իմաստով, որ խոշոր փոփոխություններ տեղի չեն ունեցել, ի դեպ, կադրային քաղաքականությունը նաեւ մեր կադրերի վերապատրաստումն է , որ շատ կարեւոր էր եւ իրականացվել է:

Մենք մեր մերձավորների հետ բնակվում ենք մի քաղաքում, եւ իմ մերձավորներից ու բարեկամներից մինչ իմ քաղաքապետ դառնալն էլ աշխատում էին քաղաքապետարանում եւ ենթակառույցներում: Իսկ եթե դրանից հետո մեկ-երկու բարեկամ տեղ են գտել, ապա ավելի շատ մարդիկ մեր ընդունած կադրերից այլոց բարեկամներն ու մերձավորներն են... Իմ բարեկամներից նաեւ ազատվողներ են եղել… Եթե պիտի համարենք, որ այդ մարդիկ Կապանում իրավունք չունեն աշխատանք ունենալ միայն նրա համար, որ ես քաղաքապետ եմ, կարծում եմ՝ սթափ մտածելակերպ չէ:

Ինչ վերաբերում է համայնքային ծառայողներին՝ օրենքով սահմանված տարիքային ցենզ կա, նաեւ թույլտվություն, որի համաձայն բոլոր համայնքային ծառայողները կենսաթոշակի տարիքը լրանալուց հետո աշխատել են եւս 3 ամիս: Ենթակա կառույցների օժանդակ աշխատողներին, հիմնականում կոմունալում, այո, չենք ազատել, որովհետեւ ամեն մեկը չէ պատրաստ այդտեղ աշխատել: Ինչ վերաբերում է այլ մասնագիտություններին, հաշվի առնելով, որ քաղաքում բարձր գործազրկություն կա, երիտասարդներն աշխատանք չեն գտնում, տարիքը եւ աշխատանքային պայմանագրի ժամկետը լրանալուց հետո ավագներն ազատվել են:

Բացառություններ եղել են միայն կառույցների ղեկավարների հանդեպ, դա էլ օրենքով թույլատրելի է, ընդ որում ասեմ՝ մինչ իմ քաղաքապետ դառնալու օրն էլ այդ մարդկանց կենսաթոշակային տարիքը լրացել էր եւ աշխատում էին, մեկ-երկու հոգու տարիքը լրացավ այս ընթացքում, ինչեւէ, այսօր բոլորն էլ ազատվել են:

- Իշխանավորի անվան շուրջ ասեկոսեները, բնականաբար, սահման չեն ճանաչում: Ասում են, օրինակ, քաղաքապետի անձնական սեփականություն համարվող մեքենաները բարձր վարձավճարով օգտագործվում են քաղաքապետարանի կամ ենթակա հիմնարկ-ձեռնարկությունների համար:

- Անձնական սեփականություն համարվող մեքենա մինչ քաղաքապետ դառնալս էլ չեմ ունեցել, հիմա էլ չունեմ, ունեմ հիմնած ընկերություն, որին պատկանող մեքենան ծառայում է քաղաքապետարանին՝ պայմանագրային հիմունքներով: Գործընթացը սահմանված է օրենքով, տեխնիկական բնութագրերը տրվում են հայտարարության միջոցով, կան սահմանված չափորոշիչներ եւ գնագոյացման կարգ. մրցույթը բաց է եւ էլեկտրոնային, ամեն ոք, ով ցանկություն ունենար, կարող էր հայտ ներկայացնել՝ իր մեքենան տրամադրելու համար, տվյալները մեր կայքում հասանելի են, վարձավճարները սիմվոլիկ են եւ նման մեքենայի սպասարկման համար ոչ բավարար: Եվ մեր ենթակառույցներից կոմունալն է վարձակալում, բայց ոչ քաղաքապետի անձնականը:

Որեւէ մեկը չի կարող ժխտել, որ քաղաքապետարանին պետք են ծառայողական մեքենաներ, այս տարիների ընթացքում քաղաքապետարանը նվիրատվության միջոցով ստացել է մեկ «Ֆորդ» մեքենա, կոմունալը՝ 3 մեքենա: Առաջին անհրաժեշտություն ենք համարել դա, եւ ծառայողական մեքենա քաղաքապետարանը ձեռք չի բերել:

- Որո՞նք են, ըստ Ձեզ, Կապան համայնքի առջեւ ծառացած հիմնախնդիրները, թեեւ Ձեր նախընտրական ծրագրից, որ ներկայացվում է թերթի սույն համարում եւս, կարելի է պատկերացում կազմել այդ մասին:

- Ըստ իս, ամենահրատապ լուծում պահանջող խնդիրը գործազրկության բարձր տոկոսն է, մեծ է հատկապես կանանց գործազրկությունը:

Կան այլ խնդիրներ եւս, հատկապես քաղաքաշինական բնույթի. դեռեւս կան չնորոգված վերելակներ, տանիքներ, փողոցներ, բակեր, մայթեր, հենապատեր եւ այլն:

Տեխնիկական վերազինման կարիք ունի կոմունալ տնտեսությունը՝ աղբատար, ձյուն մաքրող մեքենաների:

Քաղաքի համար ռազմավարական եւ հաղորդակցության առումով կարեւոր կլիներ օդանավակայանի գործարկումը:

Կարիք ունենք նաեւ նոր մանկապարտեզի, որի հիմնման աշխատանքները սկսել ենք, բայց դեռ լուրջ ներդրումների կարիք կա այն ավարտելու համար, ունենք նաեւ ոչ տիպային շենքերում գտնվող երկու մանկապարտեզ, նորոգման եւ ջեռուցման կարիք ունեցող համայնքային հիմնարկներ եւս կան….

Գտնվելով հանքարդյունաբերության ուղղակի ազդեցության տակ՝ կան եւ բնապահպանական խնդիրներ, կանաչ գոտիների ավելացման կարիք:

Շատ են բնակիչների դժգոհությունները նաեւ բնակֆոնդի կառավարման ձեւից՝ համատիրություններից, որոնք այդպես էլ չեն կայանում, եւ այս ոլորտում եւս որեւէ այլընտրանքային համակարգ պետք է ներդնել:

- Մի քանի հիմնախնդիրների առումով, այնուամենայնիվ, կուզենայինք ավելի հանգամանալից իմանալ Ձեր կարծիքը կամ դիրքորոշումը:

Օրինակ, ինչպե՞ս եք գնահատում Կապանի բնապահպանական դրությունը եւ ինչպե՞ս եք պատկերացնում իրավիճակի մեղմացմանն ուղղված Ձեր հետագա անելիքները:

- Բնականաբար, եթե կա հանքարդյունաբերություն, չեն կարող չլինել խնդիրներ, եղել են ու կան... ,

Դա մեր ամենօրյա աշխատանքի կենտրոնում է եւ կարեւորագույն մտահոգություններից մեկը: Տարածաշրջանում գործող խոշոր հանքարդյունաբերական ընկերությունների ղեկավարների հետ մեր մշտական շփումների ընթացքում քննարկվող թեմաներից մեկը դա է, եւ մեզ համար տեսանելի է, որ պատասխանատուներն իրենք նույնպես կարեւորում են այդ եւ ձգտում նվազեցնել ռիսկերը: Միեւնույն ժամանակ, համայնքն իր հերթին նախաձեռնում եւ իրականացնում է ծրագրեր, որոնք ուղղված են համայնքի շրջակա միջավայրի բարելավմանը: Դրանք պարբերական ծառատնկումներն են, հանքարդյունաբերության հետեւանք մնացած դատարկ ապարների շերտերին բուսականություն աճեցնելու փորձերն են, կանաչ տարածքների ավելացումն է, գետերի հուների մաքրումը, բնապահպանական վճարներից հատկացումների նպատակային ծախսումն է: Հետագայում եւս այս գործողությունները պիտի շարունակվեն: Նաեւ վերջերս Կապանը միացավ եվրոպական նախաձեռնություններից մեկին, որ կոչվում է «Քաղաքապետերի դաշնագիր», կառույցին անդամակցումը պարտավորեցնում է համայնքին արտանետումների նվազեցում, այլընտրանքային էներգիայի կիրառում: Հեծանիվների ներդրման ծրագիրը եւս ուղղված է դրան եւ, հուսով եմ, դրանցով երթեւեկելու կուլտուրան կմտնի Կապան:

- Ի՞նչ պետք է անել, որ երիտասարդությունը մնա Կապանում, որ երիտասարդը վաղվա ծրագրերը կապի իր բնօրրանի հետ, որ մայրաքաղաքում ուսանած պատանին ու աղջիկը մեծ մասամբ վերադառնան Կապան:

- Պետք է շարունակել անել այն, ինչ արվում էր այս չորս տարվա ընթացքում, այսինքն, այո՛, պետք է նախ աշխատատեղ, բայց նաեւ՝ հստակ քաղաքականություն՝ ուղղված նրանց համար Կապանը գրավիչ դարձնելուն, միջավայր է պետք:

- Մոտ ապագայում ի՞նչ ակնկալիք կարող է ունենալ կապանցին՝ զբաղվածության խնդրի կարգավորման ոլորտում: Ի դեպ, ի՞նչ իրավիճակ է տիրում համայնքի զբաղվածության ոլորտում:

- Նախ՝ պաշտոնական տվյալներով հնարավոր չէ վիճակի մասին ճշգրիտ պատկերացում ունենալ, իրական պատկերին ծանոթանալ, մի կողմից զբաղվածության կենտրոնում գրանցվածները քաղաքի բոլոր գործազուրկները չեն, մյուս կողմից էլ՝ կա թաքնված զբաղվածություն: Բայց ընդհանուր պետական վիճակագրական տվյալներով՝ գործազրկության ցուցանիշը Կապանում միջին հանրապետականից երկու անգամ բարձր է:

Դրա մեղմացումն ուղղակիորեն քաղաքապետարանի լիազորությունների շրջանակում չէ, բայց միեւնույն ժամանակ մեզ մտահոգող առաջին խնդիրն է: Իհարկե, մեր գործն է ստեղծել միջավայր, շահագրգռել ներդնողին, մեր արտաքին կապերում, հանդիպումներում փորձում ենք ներկայացնել Կապանում ներդրում անելու գրավչությունը…

Մոտ ժամանակներս Կապանում նախատեսվում է նոր պահածոների գործարանի բացումը, քաղաքապետարանն իր հերթին երկու միջազգային ծրագրով նախատեսում է երկու նոր ՀՈԱԿ-ի ստեղծում՝ պլաստիկ թափոնների մշակման համար եւ չրերի արտադրամաս: Բայց, իհարկե, գլոբալ առումով սա հարցի լուծում չէ…

Երբ խոսում ենք աշխատատեղերի մասին, մարդիկ պատկերացնում են մի խոշոր գործարան: Բայց դա չի լինելու, խորհրդային ժամանակները հետ չեն գալու, այո, ցանկալի է, բայց անիրական է: Նախկին արդյունաբերական Կապանը հնարավոր չէ վերականգնել, չկան արդեն նախկին տնտեսական կապերը, պահանջարկն ու իրացման շուկան, դա կայսրության տնտեսության շղթայի մի մասն էր: Պիտի մտածել փոքր բիզնեսներ ստեղծելու մասին՝ հատկապես տուրիզմի, սպասարկման բնագավառի, նաեւ ժամանցի-հանգստի հետ կապված բիզնեսներ, այնպիսի ծառայություններ, որոնց համար մարդիկ այստեղից մայրաքաղաք են հասնում:

- Ձեզ չի՞ թվում, որ վերջին տասը-քսան տարում Կապանի ճարտարապետական դեմքը հետեւողականորեն աղավաղվում է: Ի՞նչ անելիքներ եք տեսնում այդ ուղղությամբ:

- Այո՛, ինչքան կարողացել, աղավաղել են, դեռ ավելին՝ այսօր քաղաքապետարանի ամենակարեւոր խնդիրներից մեկը կա եւ մնում է այն, որ ամեն օր դիմում են մարդիկ, տնտեսվարողներ, որոնք նախկինում սեփականության տարբեր ձեւերով ձեռք են բերել տարածքներ եւ այսօր շինարարություն են ցանկանում անել այդտեղ: Քաղաքապետարանը տարիներ առաջ արտահայտել է իր դիրքորոշումը, եւ այն հստակ է՝ չի կառուցվելու այս քաղաքում մի բան, որն էլ ավելի պիտի աղավաղի նրա ճարտարապետական դեմքը:

Այս տարիներին նաեւ ապամոնտաժվել, տեղափոխվել են 350-ից ավելի մետաղյա տաղավարներ, 100-ից ավելի փայտանոցներ, եւ գործընթացը շարունակելի է, դա եւս արվում է քաղաքի տեսքը բարելավելու համար:

Երկու դեպքում էլ առաջ ենք բերում քաղաքացիների դժգոհությունը, երբ շինարարության թույլտվություն չենք տալիս եւ նրա տաղավարն ու փայտանոցը քանդում ենք… Բայց սա արվում է նպատակով, որ քաղաքն ունենա հնարավորինս մարզկենտրոնին հարիր տեսք: Բնակիչներից շատերն անտեղյակ են, որ իրենց բակերը, թաղամասերի բնակելի հատվածներին հարող հատվածները, այդ թվում՝ մայթերը, կանգառները, աղբատեղիները նախկինում սեփականության տարբեր իրավունքներով տրված են անձանց, իսկ այսօր այդ վայրերում շինթույլտվություններ չեն տրվում:

Քաղաքի ճարտարապետական տեսքը բարելավելու համար նաեւ այգիներ են բարեկարգվել, մայթեր, դալաններ, աղբատեղեր նորոգվել, տեղափոխվել:

- Ձեր պաշտոնավարման շրջանում, անշուշտ, քաղաքի կենտրոնի բարեկարգման ուղղությամբ տեսանելի, նկատելի աշխատանքներ են կատարվել ու կատարվում, բայց, կարծեք, ծայրամասերը դուրս են մնացել ուշադրությունից, եւ համաչափ զարգացման մասին խոսք լինել չի կարող: Չե՞ք կարծում, որ այդ մոտեցումը պետք է փոխվի:

- Այո, ինչ-որ տեղ համամիտ եմ, բայց ինչու է այդպես. նախ՝ կենտրոնը միայն կենտրոնի բնակչինը չէ, այն բոլորինն է, նաեւ քաղաք ժամանած հյուրինը, ծայրամասի բնակչինը, ով գալիս է այդտեղ հանգստանալու: Միեւնույն ժամանակ սա մարզկենտրոն է, որի կենտրոնում են տեղակայված շատ վարչական շենքեր, որոնք հյուրեր են ունենում, կենտրոնում են անցկացվում համաքաղաքային միջոցառումները: Եվ բնական է, որ սկսել ենք կենտրոնից, սակայն դա չի նշանակում, որ ծայրամասերում ընդհանրապես բան չի արվել: Ճանապարհներ են բարեկարգվել՝ Շինարարներ, Վահանավանք, Ձորք, Բարաբաթում եւ այլն, ամբողջ քաղաքում լուսավորությունն է նախկինի համեմատ 2-3 անգամ ավելացել, լուսավորվել են վայրեր, որոնք նախկինում մթության մեջ էին: Իհարկե, նախատեսվում է հետագայում առավել մեծ ուշադրություն դարձնել ծայրամասերին:

Այսօր չկա մի փողոց, մի բակ, մի մայթ, որի մասին պատկերացում չունենանք, ամեն ինչ ծրագրված է, եւ ժամանակին ճիշտ էր մեր կողմից համայնքի վիճակի մասին անձնագրի կազմումը:

- Հետաքրքիր մի հարց ենք ուզում պարզել. չորս տարվա ընթացքում Դուք երբեք չանդրադարձաք Ձեր նախորդի՝ Արտուր Աթայանի թողած ժառանգությանը: Դրա համար երկու պատճառ կարող էիք, ըստ մեզ, ունենալ. կամ շատ լավ ժառանգություն եք ստացել ու չեք ուզում բարձրաձայնել, կամ պարզապես սովորություն չունեք անցածը փորփրել, փակված էջերը վերաթերթել: Ի՞նչ կասեք այդ մասին:

- Թե 2012-ի նախընտրական քարոզարշավի ժամանակ, թե հիմա կրկնում եմ՝ չեմ համարում, որ թողած ժառանգությունը միայն իմ նախորդից է եկել: Դա անկախությունից հետո բոլորիս հայտնի պատճառներով ստեղծված իրավիճակն է, եւ համայնքի յուրաքանչյուր ղեկավար փորձել եւ արել է քաղաքի համար այն, ինչ կարողացել է: Միեւնույն ժամանակ, ամեն պաշտոնավարման ժամանակահատված արձանագրել է ե՛ւ հաջողություններ, ե՛ւ անհաջողություններ քաղաքի համար: 2015թ. Կապանին տրված «Լավագույն քաղաքային համայնք» կոչման առիթով էլ ասել եմ, որ դա բոլոր տարիներին կատարված աշխատանքի արդյունք է:

Սակայն, առանց տողատակում ինչ-որ բան ավելին հասկացնելու իմ պաշտոնավարման 100 օրն ամփոփելիս տված հաշվետվությամբ հրապարակել եմ ընդամենը թվեր, որոնք ոմանց համար զարմանալի են թվացել. փաստ է, որ քաղաքապետարանն իմ պաշտոնավարման առաջին օրվա դրությամբ համայնքային բյուջեի գծով ունեցել է 81 մլն դրամ պարտք, եւս 7 մլն դրամ պարտք ունեցել է «Կապան» հիմնադրամը, այն դեպքում, երբ բյուջեի ցուցիչը 0 էր, հիմնադրամի մնացորդը՝ 0:

Եվ նաեւ, այդ ժառանգությունը ես չեմ ստացել, դա բոլորինս է, նույն հաջողությամբ ես եմ մի օր աթոռը թողնելու ինձ փոխարինողին, եւ յուրաքանչյուրս պիտի գիտակցենք, որ գալիս են անելիքներով, այլ ոչ թե նախորդներին քննադատելով դիվիդենդներ շահելով:

Այո, նաեւ փորփրելու սովորություն չունեմ, ի վերջո, Ա.Աթայանը մեր քաղաքի ղեկավարն է եղել, եւ ճիշտ չեմ համարում այլ պահվածքը: Իմ առաջին խորհրդակցության ժամանակ էլ աշխատակիցներից պահանջը եղել է հետեւյալը՝ թերացումների մեջ չփորձել մեղադրել նախորդ ղեկավարին:

- Պարո՛ն Հայրապետյան, կապանյան հանրության մեջ կա շրջանառվող, ավելի ճիշտ՝ իշխող կարծիք, որ 2012 թվականի ՏԻՄ ընտրությունների ժամանակ Ձեր մրցակցի՝ Արտուր Աթայանի հետ տեղի ունեցածն օպերացիա էր՝ Ձեր ճանապարհը բացելու, հաղթանակն ապահովելու համար: Այլապես Դուք չէիք կարող հաղթել: Ի՞նչ կասեք այդ մասին: Եվ ընդհանրապես, ի՞նչ տեղի ունեցավ 2012 թվականի կապանյան ընտրություններում: Իրավիճակի ի՞նչ նմանություն կամ տարբերություն եք տեսնում 2012 թվականի նախընտրական վիճակի եւ ներկայիս իրավիճակի միջեւ:

- Նախ ասեմ, որ տվյալ կարծիքի ձեւավորման գործում մեծ նպաստ ունի Ձեր թերթը, այլ ԶԼՄ-ներ, եւ հավանաբար ավելի ստույգ կիմանաք, թե Ձեր հրապարակած նյութերում որն է եղել այդ կարծիքի սկզբնաղբյուրը, ով է այն շրջանառության մեջ դրել: Ես կարող եմ հարցին պատասխանել այնքանով, որքանով տեղյակ եմ. ըստ երեւույթին, օպերացիան մշակվել է Ա.Աթայանի ճամբարում, այլ ոչ մեր: Ըստ այդմ էլ ճիշտ կլիներ հարցն ուղղել նրան եւ գոնե չորս տարի անց հանրությունը պարզաբանում ստանար, թե արդյո՞ք եղել է նման «օպերացիա»: Իսկ եթե եղել է, դա բեմականացո՞ւմ էր, թե՞ իրականում տեղի է ունեցել: Եթե իրական էր, ապա նման տվյալների հրապարակման առիթով դատախազությունը պետք է քրեական գործ հարուցեր, երեւի ճիշտ կլիներ նաեւ իրավապահներին հարցնել՝ ի՞նչ ընթացք ունեցավ:

Կարծում եմ այն ժամանակվա իրողությունների մասին հարցի պատասխանը գոնե չորս տարի լռելուց հետո առաջադրվելուց առաջ պիտի տար Ա.Աթայանը:

Կասեմ նաեւ, որ նախքան ընտրությունները Կապանում երկու փուլով տեղի էր ունեցել սոցհարցում, միգուցե մի օր այդ տվյալները հրապարակեմ, չեմ ասում, թե ինչ տվյալներ էին ներկայացվել ինձ, բայց դրանք հասանելի էին նաեւ Ա.Աթայանին: Եթե հաղթանակի հարցում կասկածներ ունենայի, չէի առաջադրվի այն ժամանակ էլ, հիմա էլ:

Իսկ իրավիճակի նմանությունն այն է, որ թեկնածուներից երկուսը նույնն են, տարբերությունն այն է, որ այժմ երեք թեկնածու կա, եւ Ա.Աթայանը հիմա առաջադրվել է կուսակցության կողմից:

- Հիմա նորից Ձեր մրցակիցն Արտուր Աթայանն է՝ ՀՅԴ կուսակցությունից: Եվ Արթուր Մարտիրոսյանը՝ Բարգավաճ Հայաստան կուսակցությունից:

Ի՞նչ կասեք Ձեր մրցակիցների մասին: Ինչո՞ւ նրանք, կոնկրետ կուսակցության անդամ լինելով, գնացին ինքնառաջադրման ճանապարհով (Ա.Աթայանն ավելի ուշ առաջադրվեց ՀՅԴ կուսակցության որոշմամբ):

- Մրցակիցներիս մասին ես չէ որ պետք է ասեմ, այլ ընտրողը: Ինչ վերաբերում է իմ սուբյեկտիվ կարծիքին՝ ոչ թերագնահատում եմ նրանց, ոչ էլ գերագնահատում. եթե գերագնահատեի, չէի մասնակցի ընտրապայքայրին:

Ա.Աթայանը նախորդ երկու անգամ էլի ինքնառաջադրմամբ գրանցվեց, թեեւ անհասկանալի էր, որովհետեւ երկու անգամ էլ ՀՅԴ-ն հայտարարեց, որ պաշտպանում է նրան: Երրորդ անգամ էլի ինքնառաջադրվեց սահմանված ժամկետի առաջին օրը, առաջադրման վերջին օրը փոխեց կուսակցական առաջադրումով: Այստեղից կարելի է տարբեր հետեւություններ անել, բայց համարում եմ, որ ճիշտ որոշում էր:

Արթուր Մարտիրոսյանը, լինելով կուսակցական կառույցի ղեկավար, ինքնառաջադրվել է: Երկու դեպքերում էլ, ակամա պիտի ենթադրես, որ կա վստահության պակաս: Առաջին դեպքում Ա.Աթայանն ինքնառաջադրվելով՝ հեռավորություն էր պահում իր կուսակցությունից՝ փորձելով իր համաքաղաքացիներին ցույց տալ, որ դա կուսակցության որոշումը չէ, կամ որպեսզի նրան ձայն տվողները չկաշկանդվեն նրա կուսակցական պատկանելությամբ: Հիմա արդեն, երբ փոխվեց, ենթադրում եմ, որ կուսակցությունը փորձում է վերահսկելի դարձնել այդ պրոցեսները՝ բացառելով ինքնաբացարկը, միեւնույն ժամանակ ընտրական հաջողությունները վերագրել կուսակցությանը:

Ա.Մարտիրոսյանը, ըստ երեւույթին, փորձ է անում հեռու մնալ կուսակցությունից, որ ժողովրդի կողմից ընկալվի ոչ քաղաքականացված թեկնածու եւ երկու դեպքում էլ փորձ է արվում այն քվեները ստանալ, որոնք չեն կարող իրենցը լինել հենց իրենց կուսակցական լինելու պատճառով: Ճիշտ չեմ համարում, լինելով քաղաքական թիմի անդամ, կախված այդ թիմի ներկա հեղինակությունից, խաղալ նրա դրոշի տակ կամ նրանից դուրս:

- Դեռեւս օրեր առաջ այն կարծիքն էր շրջանառվում Կապանում, որ հոկտեմբերի 2-ի ՏԻՄ ընտրություններում կրկին Աշոտ Հայրապետյանի եւ Արտուր Աթայանի մենամարտին ենք ականատես լինելու: Մինչդեռ ասպարեզ իջավ ԲՀԿ թեկնածուն, ինչի արդյունքում, կարծեք, նոր իրավիճակ է ստեղծվում համայնքում, ավելի ճիշտ՝ ուժերի նոր հարաբերակցություն է ձեւավորվում: Միանշանակ չէ, իհարկե, թե վերադասավորումներն ում օգտին կամ ի վնաս որ թեկնածուի կլինեն: Դուք հասցրե՞լ եք վերլուծություններ անել այդ առումով եւ ճշտել քվեների հնարավոր բաշխումը քաղաքական նոր իրավիճակում:

- Առհասարակ, մինչ Ա.Մարտիրոսյանի առաջադրումն էլ չէի ենթադրում, թե ընտրապայքարը կծավալվի իմ եւ Ա.Աթայանի միջեւ:

Այժմ, ըստ երեւույթին, փորձ է արվում ապրիլյան պատերազմից հետո հանրության ուշադրությունը հրավիրել այն իրողությունների վրա, որոնք ստեղծվել են հետպատերազմյան շրջանում: Ա.Մարտիրոսյանը, լինելով Արցախյան ազատամարտի մասնակից, մեծ եւ գնահատելի ճանապարհ է անցել բանակաշինության մեջ, բայց այսօր նրա պահանջված լինելը կապել ապրիլյան պատերազմից հետո իրավիճակի հետ, ճիշտ չեմ համարում: Այդ իրողությունները ՏԻՄ ընտրությունների վրա չեն կարող ազդեցություն թողնել, եւ միեւնույն ժամանակ, անկախ համայնքի ընտրված ղեկավարի ով լինելուց, այդ իրողությունները մեծ հաշվով փոփոխության ենթակա չեն:

Այո՛, վերադասավորումներ կան, առհասարակ երեք թեկնածուի մասնակցությունն այլ է, 2-ինը՝ այլ, եւ կարծում եմ Ա.Մարտիրոսյանի ձայներն իմ հնարավոր ընտրազանգվածի ձայներն են, բայց նույնիսկ այդ պարագայում չեմ կարծում, թե դա էականորեն կազդի ընտրության արդյունքի վրա:

- Կապանում տարաբնույթ խոսակցություններ են շրջանառվում ինչ-որ սոցհարցումների, հարցախույզների մասին: Եվ, որքան էլ տարօրինակ է, ամեն մի սոցհարցում կամ հարցախույզ իր ուրույն արդյունքներն է ցուցանում՝ մյուսներին չնմանվող: Խա՞ղ է այդ ամենը, քարոզչական հնա՞րք է դա, թե՞ փոփոխվող իրավիճակի արտացոլանք:

- Կարող է լինել ե՛ւ այս, ե՛ւ այն, եւ մյուսը: Բայց կարծում եմ՝ հարցը պիտի ուղղել նրանց, ովքեր դա անում եւ հրապարակում են, իսկ ամեն թեկնածու հնարավոր է, որ դա անում է իր ներքին օգտագործման համար, բայց չի հրապարակում: