ՀՌԱՆԱՆՔ ՎԵՉ ԷՍ ԾՅՈՐԱՆ
Այ իմ նախշուն, քեզ խռովքը սազում չի,
Ա՜խ, էսօր ինձ խումար աչքդ կանչում չի,
Քու շխկավը շողն արեւի պար կիկյա,
Վեր թխպում ես՝ էս դրախտն էլ նախշուն չի։
Աչք ենք պացալ, շափաղ առալ էս ծյորան,
Սեր ենք առալ, լազաթ տարալ էս ծյորան,
Սաս-սասի տանք, սրտեր պյանանք կյուրունքվա տես,
Հազար սրտի խաղ եմ կապալ էս ծյորան։
Հռանանք վեչ մեր նախշարար էս ծյորան,
Նուր ա թափվում էն բյուլբուլան, էն լյորան,
Շոխքդ սրտիս արեւ ա,
Թազա-թազա խաղեր ա,
Տու իմ սազի լյուզուն էս,
Կյուրունքվա սեր, հեղեղ ա։
Այ իմ նախշուն՝ Մղրածոր եմ ասալ քեզ,
Ղուշը կանչող մըն պարզ օր եմ ասալ քեզ,
Շալդ ետ տար, ունքամեջդ պյաց ըրա,
Խե՞յ ես մթնալ ՝ Մթնածյոր չեմ ասալ քեզ։
Սերս ծով ա, էս ծյորում տուղվարիլ չի,
Լափու տվավ՝ սասը հասավ ըրարչին,
Հինչքան էլ վեր չալղուն ինի նարգիզս,
Սիմիս յիրա մադներս կուղվարիլ չի։
Այ իմ նախշուն, ճոճկը չանես քու յարան,
Ըշխարի աչք նշխար պահող քու յարան,
Աստծո տված տան դովլաթ ես, տան նախշ ես,
Վախտը վեր կյա, հի՞նչ կտանես ըշխարքան։
Քեզ կնչիլավ աշխարհ-աշխարհ ման եկա,
Աշոտն ասաց՝ ծոցդ լցված նոր երք ա,
Խռովում իլ, խռու խեթը լավ պյան չի,
Մեր էս ծյորը սիրո խաղաղ աշխարք ա։
Հռանանք վեչ մեր նախշարար էս ծյորան,
Նուր ա թափվում էն բյուլբուլան, էն լյորան,
Շոխքդ սրտիս արեւ ա,
Թազա-թազա խաղեր ա,
Տու իմ սազի լյուզուն էս,
Կյուրունքվա սեր, հեղեղ ա։