Թմբուկ են խփում, հարսանի՜ք է,

Հարսանիք է երկրում աշնանային -

Արշավում է անողոք գալիքը՝

Զգեցած զգեստներ մահի...

 

Ինչ լավ է, նաիրյան երկիր,

Որ բերքիդ երկունքից առաջ

Թիարան քշվեց - անարատ

Հելիկոնը սրբազան երգիդ...

 

Գոնե արդ՝ տագնապիդ ժամին

Ցնծության երգեր կերգեն լոկ

Չղջիկները քո եղկ ու «խելոք»

Եվ օտար դաշտերի քամին...

 

Եղիշե Չարենց