Ալավերդյան Գուրգեն Կարոյի, ծնվել է 1995 թ․ սեպտեմբերի 15-ին Քաջարանում։ Մինչեւ 4-րդ դասարան սովորել է Գորիսի Խոզնավար գյուղի միջնակարգ դպրոցում, ապա տեղափոխվել Երեւան՝ սովորել «Փոքր Մհեր» ռազմական կրթահամալիրում։ Ամուրի է։

Գուրգենը մանկուց երազում էր օդաչու դառնալ, «Փոքր Մհերն» ավարտելուց հետո որոշել էր ռազմական օդաչու դառնալ, բայց ընդունվելու համար միավորները չբավարարեցին։ 2013 թ․ զորակոչվել է բանակ։ Զորացրվելուց հետո ընդունվել է Գորիսի պետական համալսարանի էլեկտրատեխնիկայի բաժին, աշխատում էր Քաջարանի պղնձամոլիբդենային կոմբինատում։

Գուրգենը հազար ու մի ծրագիր ուներ՝ պիտի դիպլոմը վերցներ, պաշտոնի բարձրացում էին խոստացել,  2021 թ․ ապրիլին պիտի ամուսնանար ու էլի շատ նպատակներ․․․

Նպատակներ, որոնց իրականացող ընթացքը հատեց 2020-ի սեպտեմբերի 27-ը․ պատերազմ էր ու Գուրգենն իր համաքաղաքացի բազմաթիվ տղաների հետ մեկնեց հայրենիքը պաշտպանելու։

Մայրն ասում է, որ տղան զանգահարելիս ամենաշատը երկու րոպե էր խոսում․ չէր բողոքում, ասում էր, որ ամեն ինչ լավ է․ «Գուրգենն իրականում անթերի էր, կկարծեք՝ մայր եմ ասում եմ, բայց նրան ճանաչող բոլոր մարդիկ կհաստատեն, որ նա անթերի էր․․․»։

Գուրգեն Ալավերդյանը հոկտեմբերի 10-ին Ջրականում (Ջաբրայիլ) բեկորային վիրավորում է ստացել, տեղափոխել են Իշխանաձոր, բժիշկները փորձել փրկել կյանքը, ցավոք չի հաջողվել՝ հոկտեմբերի 11-ին դադարել է բաբախել երիտասարդի սիրտը․․․

ՀՀ նախագահի հրամանագրով Գուրգեն Կարոյի Ալավերդյանը պարգեւատրվել է «Մարտական ծառայություն» մեդալով՝ հետմահու։

Տիգրանուհի Բադալյան