Կարոտի երգ
Փաթիլնե՜ր, փաթիլնե՜ր, փաթիլնե՜ր,
Մայթերին արծաթե կաթիլներ,
Ճերմակ ձյուն,լացկան ձյուն ծառերին,
Կոպերիս մշուշոտ շաղիկներ...
Փաթիլնե՜ր, փաթիլնե՜ր, փաթիլնե՜ր,
Մայթերին կուչ եկած ցերեկներ,
Մի բուռ լույս,անմար լույս սրտիս մեջ,
Երազներ ծրարող գիշերներ...
Փաթիլնե՜ր, փաթիլնե՜ր, փաթիլնե՜ր...
Հեքիաթների զրնգուն աղբյուրներ,
Ինձ էլ ձեզ հետ տարեք հեռուներ,
Որ փարվեմ մայր հողիս ու հալվեմ...
***
Վարդերս մնացին հեռվում...
Վարդերս մնացին ձյան տակ,
Շրշում են հիմա անտեր,անօգնական,
Ոչ գթացող ունեն,ոչ խնամող,
Վախենում եմ,թե մի օր անշնչանան...
Բուք է այնտեղ,սաստիկ սառնամանիք,
Մարդասպանն ի՞նչ իմանա վարդի լեզուն,
Ո՞վ է տալիս նրան սեր, ջերմություն,
Որբ մնաց պարտեզը իմ լեցուն...
Վարդերս մնացին հեռուներում,
Կարոտից կթոշնեն նրանք հաստատ,
Վստահ եմ,սակայն չեն մեռնի,
Չեն մնա թշնամուն հպատակ...