Մայիսի 23-ին Քաջարանի մշակույթի պալատի ճեմասրահում կայացավ «Երգում է հայ բանաստեղծը» խորագրով գրական-երաժշտական երեկո, որի ընթացքում կենդանի նվագակցությամբ հնչեցին հայ բանաստեղծների խոսքերով գրված, բոլորիս կողմից սիրված և ճանաչված երգեր, ինչպես նաև ներկայացվեց դրանց ստեղծման մասին փոքրիկ ակնարկ։ Ընտրվել էր միջոցառման այնպիսի ձևաչափ, որ հանդիսատեսը ոչ միայն ունկնդրեր, այլ նաև հնարավորություն ունենար ձայնակցել ու կատարել հոգեհարազատ գործերը։
Քանոնի, դաշնամուրի, ֆլեյտայի և կիթառի նվագակցությամբ հնչեց հայ բանաստեղծական արվեստի 12 լավագույն գոհար։
Ավ․ Իսահակյանի ստեղծագործության շնորհիվ մտովի տեղափոխվեցինք Բինգյոլի զմրուխտյա ափերը, Ն․ Ռուսինյանի «Կիլիկիան» հառնեց մեր առջև իր ողջ վեհությամբ։ Հ․ Թումանյանի, Լ․Դուրյանի ու Ա․ Գրաշու ստեղծագործությունները բացեցին մեր առջև հայրենի բնության ամբողջ հմայքը: Ս․ Կապուտիկյանի հայուհու նազանքն ու հեզությունը գովերգող «Մախմուր աղջիկը» մեծագույն սիրով ընդունվեց ներկաների կողմից։ Հայ քնարերգության մեջ առանձնահատուկ տեղ ունի մոր կերպարը, ում ամբողջական նկարագիրը տրվեց Ս․ Շահազիզի, Հ․ Շիրազի, Գ․ Սարյանի ստեղծագործություններով, որտեղ կային սեր, կարոտ, մանկության քաղցր հուշեր, թախիծ։ Եվ, իհարկե, անդրադառնալով մեր մեծ բանաստեղծներին, չէինք կարող չհիշել աշնան երգիչ Վահան Տերյանին, ում պոեզիան մնայուն արժեք է բոլոր ժամանակներում։
Երեկոյի վերջին տպավորիչ ակորդը տրվեց Պ․ Սևակի խոսքերով գրված, հույս և հավատ արթնացնող «Էրեբունի-Երևան»-ի կատարումով։
Կցանկանայինք նշել հանդիսատեսի ջերմ արձագանքը: Նրանց շնորհիվ մեկ անգամ ևս հնչեցին հարազատ դարձած երգերը։
Իրինա Հովհաննիսյան