Փետրվարի 1-ին լրացավ Կապան համայնքի ղեկավար Գեւորգ Փարսյանի պաշտոնավարման 100 օրը: Մեկնարկային այդ շրջանի ավարտման առիթով էլ զրուցեցինք Կապանի համայնքապետ Գեւորգ Փարսյանի հետ:

***

- Պարոն Փարսյան, Դուք հանրության (եւ ոչ միայն Կապան համայնքի) ուշադրության կենտրոնում էիք հայտնվել համայնքապետի թեկնածու առաջադրվելու առաջին իսկ պահից: Այդ ուշադրությունն ու հանրային հետաքրքրությունը շարունակվեցին ոչ միայն նախընտրական, այլեւ հետընտրական շրջանում: Ձեր նկատմամբ հետաքրքրությունը գագաթնակետին հասավ հոկտեմբերի 21-ի ընտրությունից հետո, երբ երկրի ղեկավարության մակարդակով քանիցս անդրադարձ կատարվեց ընտրության արդյունքներին: Մեզ հաճելիորեն զարմացրեց Ձեր հանդարտ, անվրդով պահվածքը, զուսպ եւ չափավոր արձագանքն այդ ամենին: Կարո՞ղ ենք փաստել, որ այդ ամենը հետեւում է մնացել, որ միայն հուշեր են պահպանվել:

- Եթե ինչ-որ պրոբլմների մասին է խոսքը, ամեն ինչ մնացել է  անցյալում` որպես հուշ: Այդ ամենը համարում եմ փակված էջ, սպառված թեմա: Ընտրություններ էին՝ եկան ու անցան: Հիմա պիտի առավել մտածենք ապագայի մասին: Նպատակադրված ենք առաջիկա ծրագրերի իրականացմանը:

- Կապանի համայնքապետի արտահերթ ընտրությունն անցավ համայնքի բնակչությունն իրարամերժ երկու մասի բաժանելու պայմաններում: Երկրի բարձրագույն իշխանությունն էլ, ինչպես նշեցինք, ոգեւորված չէր Ձեր հաղթանակով: Ունե՞ք նեղացածության զգացում, թե՞ տեղի ունեցածը համարում եք նախընտրական գործընթացներին բնորոշ վիճակ եւ Ձեզ համարում եք նաեւ Ձեր օգտին չքվեարկածների, ասել է թե՝ բոլորի համայնքապետը:

- Նեղացածության զգացում բոլորովին չունեմ, նորից կրկնեմ՝ ամեն մի ընտրություն անցնում է պատմության գիրկը: Քարոզարշավի ժամանակ լինում են խոստումներ, հավաստիացումներ, ակտիվ գործողություններ, բանավեճեր: Բայց դա չի նշանակում, որ պիտի նեղանանք մեկս մյուսից, երբ նման փոքր քաղաքում ենք բնակվում: Բոլորն իմ համաքաղաքացիներն են, ես էլ նրանցից մեկը: Ինչպե՞ս կարելի է համայնքը բեւեռների բաժանել: Եթե որեւէ բան հաշվի առնեի, համայնքապետարանի աշխատակազմի ութսուն տոկոսն այստեղ չպիտի աշխատեր:

- Ենթադրում ենք (Ձեզ ճանաչելով հանդերձ), որ խնդիրներ չունեք նաեւ Ձեր մրցակցի հետ: Ուզում ենք ենթադրել նաեւ, որ նա էլ Ձեզ հետ խնդիրներ չունի: Այսինքն՝ երկուստեք ընդունել եք կապանցի ընտրողի որոշումը, եւ պետք է առնվազն համագործակցեք հանուն համայնքի: Հիմնավո՞ր են, արդյոք, մեր դիտարկումները:

- Միանշանակ հիմնավոր են: Նույնիսկ ասեմ, որ աշխատանքի բերումով շփվում ենք: Նա փոխմարզպետ է, ուստի ինչ-ինչ հարցերով պիտի շփվենք, համագործակցենք: Որեւէ կապ չունի, որ ընտրությունների ժամանակ իմ մրցակիցն է  եղել: Համայնքի ընդհանրական  շահը երկուսիս համար էլ կարեւոր է, պիտի շփվենք եւ խնդիրներին հնարավորինս լուծում տանք:

- Իհարկե, Դուք  փոքրիշատե կառավարման փորձ ունեիք, բայց Կապան համայնքը ղեկավարելը բոլորովին այլ ու պատասխանատու խնդիր է, կառավարման արվեստին տիրապետելու քննություն: Հասցրե՞լ եք համակերպվել նոր դերին, տիրապետել համայնքապետի հիմնական գործառույթներին: Հասցրե՞լ եք Ձեր ուսերին վերցնել համայնքի թիվ մեկ պատասխանատուի ոչ թեթեւ բեռը:

- Գիտե՞ք, կառավարման արվեստը մի ոլորտ է, որ եթե երկար տարիներ աշխատած էլ լինես, ամեն օր  պիտի մի բան սովորես: Իհարկե, այս 100 օրում շատ բան եմ սովորել, բայց դա մի գործընթաց է, որ ունի սկիզբ, բայց վերջ չունի: Տեղական ինքնակառավարման մարմիններում միշտ սովորելու տեղ կա, անընդհատ փորձ ձեռք բերելու հնարավորություն կա: Նոր դերին համակերպվել եմ, համայնքապետարանի գործառույթներին ծանոթ եմ, տիրապետում եմ իրավիճակին: Ինչ վերաբերում է պատասխանատվության զգացումին, թող ներվի ասելու, դա էն գլխից ունեի: Նաեւ հստակ գիտակցում էի, թե պատասխանատվության ինչ բեռ է  դրվում իմ ուսերին, եւ այդ պատասխանատվությունն ուզում եմ կոնկրետ գործերով ցույց տալ:

- Ինչպե՞ս եք գնահատում Կապան համայնքի բարոյահոգեբանական մթնոլորտը, քաղաքացիական համերաշխության մակարդակը: Գաղտնիք չէ, որ երկու ընտրությունից հետո հանրությունը բաժանվել էր բեւեռների, ինչը նաեւ բնական պիտի համարել: 

- Եթե խոսքը բարոյահոգեբանական մթնոլորտի մասին է, ապա իրավիճակը վատ չեմ տեսնում: Չկան կոնֆլիկտներ, առավել եւս հակամարտող կողմեր: Իսկ թե ինչպիսին է քաղաքական դաշտի բեւեռացածությունը, ինձ դա այնքան էլ հետաքրքիր չէ: Կամ եթե նույնիսկ կա, ապա դա բնական եմ համարում, այլապես քաղաքական ուժերն իրենց ուղեծրի մեջ չէին լինի: Ինձ առավել շատ բարոյահոգեբանական մթնոլորտն է հետաքրքրում, որը համայնքում  միանգամայն նորմալ եմ համարում:

- Դուք ունե՞ք ընդդիմություն Կապանում:

- Նման բան չեմ նկատում: Ոչ էլ լսել եմ այդ մասին: Աշխատանքի ընթացքում էլ չեմ նկատում հակառակություն: Հետաքրքիր պրակտիկա  է ձեւավորվել այդ առումով: Ձեր ասած ընդդիմությունը գալիս է իմ աշխատասենյակ, կարծես հուշում են, որ կարող են ընդդիմություն լինել, ասում-խոսում են, եթե խելացի մտքեր են արտահայտում, հաշվի եմ առնում: Իմ գործելաոճն այնպիսին չէ, որ ամեն գնով իմ մտացածը պիտի անց կացնեմ` ի հեճուկս ինչ-որ մի գաղափարի: Եթե մարդը կառուցողական առաջարկ է անում, ինչո՞ւ չօգտագործել:

- Ի դեպ, ԱԺ արտահերթ ընտրության շրջանում համայնքապետարանը զուսպ վարքագիծ դրսեւորեց, ասել է թե՝ համայնքապետի, համայնքապետարանի տրամադրության տակ եղած վարչական ռեսուրսը չուղղորդվեց այս կամ այն թեկնածուի կամ կուսակցության օգտին: Դա Ձե՞ր անձնական ու քաղաքացիական դիրքորոշմամբ էր պայմանավորված, թե՞ վերադասի հանձնարարությունն էր այդպես:

- Ես պարտավոր էի ընտրողների կարծիքը հարգել, քանզի ընտրվել եմ ժողովրդի կողմից, եւ ամոթալի բան կլիներ, եթե այդ ժողովրդի կամքին հակառակ շարժվեի. դա իմ մարդկային, քաղաքացիական դիրքորոշման արտահայտությունն էր: Ինձնով պայմանավորված ամեն ինչ արել եմ, որ կապանցի ընտրողն ազատ կամարտահայտման հնարավորություն ունենա: Իմ վերադասն իմ ընտրողն է:

- ԱԺ ընտրություններից հետո Կապանում ամենաքննարկվող հարցերից մեկն այն էր, թե ինչո՞ւ պետք է Կապանի տարածաշրջանից առաջադրված թեկնածուներից որեւէ մեկը չընդգրկվի հայոց խորհրդարանում, մանավանդ որ տարածաշրջանն ամենաշատ քվեն էր տվել «Իմ քայլը» դաշինքին (համեմատած մարզի մյուս տարածաշրջանների հետ):

Դուք նույնպե՞ս դա բացթողում եւ արտառոցություն չեք համարում:

- Ես այդ երեւույթին չափազանց բացասական գնահատական տվեցի: Դա ծանր հանգամանք է  ինձ համար: Շատ կուզեի տեսնել, որ Կապանն ունի իր պատգամավորը, իր ներկայացուցիչը երկրի օրենսդիր մարմնում: Բայց ունենք այն, ինչ ունենք: Ավելի ստույգ՝ չունենք: Իրականում դա էլ է պատճառը, որ ընտրությունններին չեմ խառնվել, ինչ-որ մեկի կողմը չեմ բռնել, պաշտպանել, քանզի շատ  էի ցանկանում մեր տարածաշրջանից ոչ թե մեկ, այլ երկու պատգամավոր ունենանք Ազգային ժողովում: Բայց որ չունեցանք, իրականում ցավալի է: Այդ հարթակը կարող էինք օգտագործել եւ տարածաշրջանի  հիմնախնդիրները բարձրաձայնել Ազգային ժողովում: Այդ հարթակում շատ  հարցեր են լուծվում, նույնիսկ ոչ թե ամբիոնից, այլ միջանցքներում, խմբակցությունների նիստերում, հանձնաժողովներում: Հիմնականում շփվում եմ Սյունիքի եւ Վայոց ձորի մարզերն ընդգրկող թիվ 12 ընտրատածքից ընտրված պատգամավոր Արմեն Խաչատրյանի հետ:

- Հետաքրքիր է, համայնքում, համայնքապետարանում ի՞նչ ժառանգություն եք ստացել նախորդ կառավարիչներից, արդյո՞ք բախվեցիք չնախատեսված ինչ-ինչ երեւույթների կամ դժվարությունների:

- Առանձնապես չեմ ուզում անցյալին անդրադառնալ, որեւէ մեկին վատաբանել: Նախկին քաղաքապետ Աշոտ Հայրապետյանը, իրեն նույնպես ասել եմ, լավ կադրային բազա է ստեղծել, նույնը չի կարելի ասել նյութական արժեքների մասին: Շատ բան կա, որ զրոյից պիտի կառուցել: Եւ սկսել եմ կառուցել. խոսքը նախ եւ առաջ կոմունալ տնտեսության մասին է: Ժառանգություն որպես այդպիսին չեմ ստացել: Բայց կրկնեմ, նա լավ աշխատակազմ է  ստեղծել: Ինչ վերաբերում է հարցի երկրորդ մասին. չէի ասի, թե ինչ-ինչ արտառոց երեւույթների բախվեցի, որ ինձ զարմացրեց եւ այլն: Բնավ էլ այդպես չէ, ինչ որ կար, սպասելի էր:

- Մեզանում մի արատավոր սովորույթ կա. պաշտոնից հեռացած նախորդին ըստ պատշաճի չենք ճանապարհում, տեղի-անտեղի վարկաբեկում ենք կամ (առնվազն) վախենում ենք նրա մասին դրական խոսք ասել: Կուզենայինք Ձեր գնահատականը լսել Աշոտ Հայրապետյանի մասին, ով տեւական ժամանակ գլխավորել է Կապան համայնքը: Մարզի ամենագրագետ համայնքապետին պաշտոնանկ արեցինք, իսկ մնացյալին (որ բոլոր չափանիշներով զիջում էին նրան) հանդուրժեցինք եւ շարունակում ենք հանդուրժել:

- Աշոտ Հայրապետյանի վերաբերյալ բացասական չեմ արտահայտվի: Ինչո՞ւ: Որովհետեւ շատ գրագետ է  կազմակերպել քաղաքապետարանի աշխատանքը, ինչպես քիչ առաջ նշեցի: Դրա արդյունքն այսօր էլ ակներեւ է, նույնիսկ շատ բաներ կան, որ առնչվում եմ, բայց դրանց դրվածքը չեմ էլ ուզում փոխել, որովհետեւ մակարդակով է  արված, օբյեկտիվորեն ճիշտ:

- Կապանի նախկին համայնքապետերից կամ Կապանի շրջանի նախկին ղեկավարներից ո՞վ է Ձեզ համար շատ թե քիչ ընդօրինակման արժանի կամ գուցե եւ իդեալ: Ո՞ւմ աշխատաոճն ու գործելակերպն է, որ շատ թե քիչ գրավում է Ձեզ:

- Դասական իմաստով ղեկավարի իդեալ չունեմ: Նախկիններից շատերին չեմ տեսել ու շփվել: Բայց մի մարդու մասին բազմիցս լսել եմ. խոսքը Ռաֆայել Մինասյանի մասին է: Նույնիսկ մարդիկ կարծիք են հայտնել, թե հնարավոր է գործելակերպով նմանվեմ նրան: Երեւի իմ գործարարությունը, սրտացավությունը տեսնելով՝ զուգահեռներ են անցկացրել: Չգիտեմ` բայց նման արտահայտություն լսել եմ:

- Տեղական ինքնակառավարումը կառավարման յուրահատուկ ձեւ է: Հավանաբար հասցրել եք խորանալ կառավարման այդ համակարգի մեջ: Արդյո՞ք բավարարում է գործող օրենսդրությունը, որպեսզի ՏԻՄ մարմիններն իրենց գործառույթները պատշաճորեն իրականացնեն (եթե ոչ լիարժեքորեն): Ի՞նչն է հատկապես բացակայում օրենսդրության, իրավական տեսակետից:

- Յուրաքանչյուր օրենք անընդհատ փոփոխման, լրամշակման կարիք ունի, մանավանդ «Տեղական ինքնակառավարման մասին»  օրենքը: Որովհետեւ ժամանակն անընդհատ նոր խնդիրներ է առաջադրում: Հայաստանում նոր իրողություններ են ձեւավորվել, կամ, ինչպես ոմանք են ասում, իրավիճակ է փոխվել: Եւ իրոք այդպես է՝ նախագահական համակարգից անցել ենք խորհրդարանական կառավարման: Տեղական ինքնակառավարման մասին օրենսդրությունը պետք է աստիճանաբար, դանդաղորեն համահունչ դարձնենք նոր իրողություններին: Սա է իմ դիրքորոշումը: Տեղական ինքնակառավարման մարմինը 24 ժամ գործող օրգանիզմ է: Այդ օրգանիզմի մասին օրենքը չի կարող քարացած լինել, անընդհատ պիտի փոխել, լրացնել, վիճելի հարցերը կարգավորել, իշխանության թեւերի գործառույթներն ավելի ճշտել, որ տեղական ինքնակառավարման մարմնի օղակներն ավելի հստակ գործ են: Կարեւոր է, որ տեղական ինքնակառավարման մարմինների լծակներն էլ ավելանան: Կան խնդիրներ, որոնց բախվում է համայնքային իշխանությունը, բայց իրավական լծակներ չունի, օրինակ բնապահպանության ոլորտում, իրավապահ մարմինների հետ հարաբերություններում եւ այլն: Ասելս այն է, որ տեղական ինքնակառավարման մարմինների գործառույթների, լիազորությունների եւ խնդիրների միջեւ անհամապատասխանություն կա, որը պետք է շտկել:

- Ինչպե՞ս եք գնահատում համայնքապետ-ավագանի հարաբերությունները: Հաջողվե՞լ է ձեւավորել համագործակցության առողջ մթնոլորտ:

- Գործնական հարաբերություններ կան ավագանու հետ, ավագանու անդամներն ակտիվ, բնակչության հոգսերով ապրող, սրտացավ մարդիկ են: Իրենք են հասարակության հուզող խնդիրները մեզ ներկայացնում: Անգամ եթե բանավեճեր, ակտիվ քննարկումներ են լինում որոշ հարցերի շուրջ, դա էլ եմ նորմալ ընդունում: Չէ՞ որ կարծիքների բախումից է ծնվում ճշմարտությունը:

- Տարածքային կառավարում- տեղական ինքնակառավարում կամ մարզպետարան-համայնքապետարան…

Կառավարման այդ երկու օղակի համագործակցության մասին կուզենայինք իմանալ եւ, իհարկե, մարզպետ-համայնքապետ հարաբերությունների, համագործակցության արդյունավետության մասին:

- Մարզպետարան-համայնքապետարան համագործակցությունը շատ եմ կարեւորում: Որովհետեւ մարզպետը դե-ֆակտո կառավարության նեկայացուցիչն է տարածաշրջանում: Այդ համագործակցությունը շատ առողջ ու կառուցողական պիտի լինի, ինչն իրականում այսօր առկա է: Մեր մարզպետն անմիջական, կարգապահությունը հույժ կարեւորող անձնավորություն է, ում աշխատաոճն ինձ դուր է գալիս: Շատ սրտացավորեն է արձագանքում մեր բարձրացրած հարցերին, ներկայացնում կառավարությանը…

- Մեր հանրապետության կառավարման պրակտիկայում, հին ժամանակներից եկող, մի արատավոր ավանդույթի մասին եւս. եթե համայնքապետն իշխող քաղաքական ուժից չէ, ապա նա հանրապետական գերատեսչությունների ղեկավարների հետ առնվազն շփումների աններդաշնակության է բախվում: Արդյո՞ք Ձեզ չի խանգարում հանգամանքը, որ իշխող քաղաքական ուժից չեք:

Հասցրե՞լ եք շփումներ ունենալ հանրապետական գերատեսչությունների ղեկավարների հետ, թե՞ բոլոր հարցերով նախեւառաջ մարզպետարան պիտի դիմել:

- Միգուցե քաղաքական ուժի անդամ լինեի, ավելի օգներ գործին: Բայց դա ինձ չի անհանգստացնում: Գործնական աշխատանքում այդ խնդիրը չեմ տեսնում: Այս 100 օրվա ընթացքում չի եղել մի հարց՝ կառավարության հետ կապված, որ մարզպետարանի միջոցով չլուծվեր:

- Ձեզ բավարարո՞ւմ է համայնքապետարանի ներկա կառուցվածքը:

Կառավարությունում օպտիմալացում է, մարզպետարանում օպտիմալացում է, իսկ Կապանի համայնքապետարանո՞ւմ…

- Կապանի համայնքապետարանում օպտիմալացում չեմ նախատեսում: Համայնքապետարանի ներկա կառուցվածքը բավարարում է: Նույնիսկ բաժիններ կան, որ այս տարվա համար հաստիքներ եմ ավելացրել, օրինակ՝ քաղաքաշինության բաժնում, նույնը՝ ֆինանսական բաժնում: Այսպես ասեմ. համայնքապետարանի  աշխատակազմի գործող կառուցվածքը բավարար է, դեռ ավելին, որոշ կառույցներ պիտի ուժեղացնել կադրերով, մասնավորապես ուզում եմ կադրերով համալրել գյուղատնտեսության եւ հողօգտագործման բաժինը:

- Կապանը հիմա բազմաբնակավայր համայնք է. քաղաք Կապան գումարած  31 վարչական շրջան` 37 բնակավայրով: Ներկայացրեք, խնդրեմ, կառավարման համակարգը: Արդյունավե՞տ եք համարում համայնքի մեջ մտնող գյուղերի կառավարման ներկայիս կերպը: Ըստ Ձեզ՝ ի՞նչ է պակասում խոշորացված համայնքի մեջ մտնող գյուղերի կառավարման, գյուղական բնակչություն-իշխանություն ներդաշնակ կապի ապահովման գործում:

- Ի՞նչ եմ արել. համայնքապետն ունի երկու տեղակալ, որոնցից մեկը` Մարատ Հարությունյանը, միայն զբաղվում է գյուղական բնակավայրերի խնդիրներով: Աստծո ամեն օր այցելում է գյուղեր, այսօրվա դրությամբ այդտեղ անցկացնում ենք մարդկանց հաշվառում, փորձում պարզել նրանց սոցիալական վիճակը, հիմնախնդիրները: Ամենօրյա տեղեկություն ունեմ ամեն մի գյուղի վիճակի մասին՝ իմ տեղակալի եւ գյուղատնտեսության ու հողօգտագործման բաժնի շնորհիվ: Համայնքի 31 վարչական միավորներն ունեն ղեկավար, որոնց լիազորությունները պետականորեն սահմանվել են: Ես էլ պարտավորված եմ զգում յուրաքանչյուր գյուղական բնակավայրում ամիսը գոնե մեկ անգամ լինել, որ անձամբ լսեմ գյուղաբնակին, մոտիկից տեղյակ լինեմ նրա հոգսերին ու խնդիրներին:

- Մենք խոսեցինք կառավարման համակարգում տեղ գտած եւ ավանդաբար շարունակվող արատավոր երեւույթներից մի քանիսի մասին, բայց այդ առումով մի հարց եւս հետաքրքրում է մեզ. նոր ղեկավարը գալիս է իր թիմով՝ դուրս մղելով նախկին ղեկավարի թիմակիցներին կամ ոչ յուրայիններին:

Դուք կարողացա՞ք շրջանցել այդ սովորույթը եւ Ձեր ընկերներին, բարեկամներին, թիմակիցներին զերծ պահել համայնքապետարանում կամ համայնքապետարանի ենթակա հիմնարկներում աշխատելու գայթակղությունից:

- Համայնքապետարանում աշխատելու գայթակղություն չկա: Եղել են դեպքեր, երբ իմ թիմակցին առաջարկել եմ այստեղ աշխատել, չի եկել, հրաժարվել է: Իմ շրջապատում հիմնականում ապահովված մարդիկ են: Այն ամենը, ինչ իրենց կարող եմ առաջարկել, շատ ավելի քիչ է, քան այն, որ ներկայումս ունեն: Կնշանակի՝ Ձեր նշած գայթակղությունը չի կարող լինել: Այս դեպքում մի այլ հանգամանք կա՝ սրտացավություն: Բազմաթիվ ընկերներ ու մտերիմներ ունեմ, ովքեր հասարակական հիմունքներով են ինձ օգնում, եւ բնավ պարտադիր չէ, որ գան` այստեղ աշխատելու: Իսկ Ձեր հիշատակած արատավոր երեւույթը մեզ մոտ բացակայում է: Ընդհակառակը` նախկին աշխատակազմը հիմնականում պահպանվել է: Եթե մարդը տիրապետում է իր գործին, պարտաճանաչ աշխատակից է ու կարգապահ, ինչո՞ւ պիտի ազատվել նրանից: Համայնքապետարանում այսօր աշխատելու չափանիշը պրոֆեսիոնալիզմն է:

- Ձեզ հետ զրույց ենք ունեցել 2018թ. հոկտեմբերյան ընտրության շեմին: Այդ ժամանակ հետեւել ենք Ձեր նախընտրական հանդիպումներին: Մի խոսքով՝ համգամանալից ծանոթ ենք Ձեր նախընտրական խոստումներին, ծրագրերին: Ի՞նչ եք անելու այդ ծրագրերի, խոստումների հետ: Մտադի՞ր եք փոփոխություն կատարել (ավագանու միջոցով) համայնքի զարգացման ծրագրի մեջ՝ Ձեր խոստումները գոնե մասնակիորեն մտցնելով այդ ծրագրի մեջ:

- Բայց ինչո՞ւ մասնակիորեն, ամբողջովին: Այժմ աշխատում ենք համայնքի զարգացման հնգամյա ծրագրի վրա, եւ բոլոր նախընտրական ծրագրերը, խոստումները ներառվելու են այդ փաստաթղթի մեջ: Ու այդ նախընտրական ծրագրի որոշ կետեր արդեն արվել են, արվում են այս պահին:

- Փորձենք ընդհանրացնել 100 օրվա ընթացքում Ձեր կատարածը. ցանկալի է առավել ուշագրավ, առավել կարեւոր եւ սկզբունքային գործերի մասով:

- Արված գործերից առանձնապես կարեւորում եմ դեպի Աղվանի տանող 20կմ-ոց ճանապարհի նորոգումը: 

Երկրորդ կարեւոր խնդիրը կոմունալ տնտեսությունը կարգավորելն  էր, որտեղ ամեն ինչ վարձակալած էր: Ֆինանսական մեծ հոսքեր էին ուղղվում դեպի վարձատուները, հատկապես մեքենաների առումով: Այսօրվա դրությամբ մեքենաներից երկուսն են վարձակալությամբ, որովհետեւ դրանց փոխարինող չկա: Ձեռք ենք բերել երեք «Զիլ» մակնիշի ավտոմեքենա. ավելի ստույգ` Փարսյանները գնել են եւ նվիրել համայնքին: Կոմունալ տնտեսությունում 20 տոկոսով բարձրացրել ենք աշխատավարձը, լուծել աղբահանության խնդիրը՝ աղբատեղիներ կառուցելով: 

Սեփական եկամուտների հավաքման ցուցանիշներն ենք բարելավել: Երբ ստանձնեցի համայնքապետի պաշտոնը՝ վարձավճարների գծով հավաքվել էր 46 միլիոն դրամ, 2018 թվականի ավարտին այդ ցուցանիշը կազմեց 77 միլիոն դրամ: 

Կատարված երեւելի գործերից կնշեի թիվ 12 մանկապարտեզի խոհանոցի նորոգումը, թիվ 9 մանկապարտեզի ջեռուցման համակարգի նորացումը: Ամեն օր մի լավ բան արվում է…

- Նախընտրական շրջանում քանիցս առանձնացրել եք համայնքի առջեւ ծառացած առավել մտահոգող խնդիրները: Հիմա արդեն ոչ թե թեկնածու եք, այլ գործող համայնքապետ, ուստի եւ այլ հայացքով պիտի նայեք իրականությանը: Եվ ուրեմն, որո՞նք են, ըստ Ձեզ, համայնքի առջեւ ծառացած առավել լուրջ խնդիրները, որոնք Ձեզ մտահոգում են:

- Ինձ առավել հուզում են գյուղապահպանության խնդիրները: 

Իսկ Կապան քաղաքի տնտեսության հետ կապված՝ տանիքների ու վերելակների վիճակը: Ահա առաջնահերթությունները: Այս վերջին երկու խնդիրը լուծելով` նոր միայն 2020 թվականից ձեռնամուխ կլինենք համայնքի ընդհանուր բարեկարգմանը: 

Նախընտրական քարոզարշավի ժամանակ տարածքային զարգացման նախարար Սուրեն Պապիկյանը հայտնեց, որ գումարներ են փոխանցվել Կապանի տանիքների եւ վերելակների նորոգման համար, ինչի առիթով ուզում եմ պարզաբանում տալ. 120 խնդրահարույց տանիք ունենք, մինչդեռ գումարը կբավականացնի 22 տանիք նորոգելու համար, 90 վերելակից՝ 40-ը կարող ենք նորոգել: 

Մարդիկ տարբեր հարցերով են գալիս համայնքապետարան, բոլոր հարցերը արձանագրվում են` լուծում տալու համար: Մենք պատկերացնում ենք խնդիրները. բայց այսպիսի մի հանգամանք կա. այն մարդուն, որի գլխին անձրեւ է կաթում` տանը նստած, հետաքրքիր չէ, թե այսինչ փողոցի մայթը բարեկարգվել է կամ գետն աղբից մաքրել են: Այն մարդուն, որ երեխան գրկին՝ բարձրանում է իններորդ հարկ, չի հուզի, թե մշակույթի պալատը պիտի նորոգվի:

- Մենք հակված չենք այս հարցազրույցում արծարծել Կապան համայնքի առջեւ ծառացած բոլոր հիմնախնդիրները կամ ընթացիկ պահին տեղի ունեցող իրադարձությունները, բայց մի քանի հարց, այդ բոլորով հանդերձ, կուզենայինք քննարկել: Նախ՝ ի՞նչ է արվում Կապանի մշակույթի կենտրոնի՝ տարիների հեռվից եկող ամոթալի վիճակը շտկելու համար:

- Հստակ պայմանավորվածություն կա Զանգեզուրի պղնձամոլիբդենային կոմբինատի հետ: Գարնան սկզբից սկսվելու են աշխատանքները, ինչի համար այս պահին մեզնից շենքի արտաքին  տեսքի էսքիզ են պահանջում:

- Տեղյա՞կ եք Կապանի լեռնահարստացման կոմբինատի սեփականատերերի կազմում տեղի ունեցող փոփոխությանը: Ո՞վ է նոր սեփականատերը, եւ ի՞նչ ծրագրերով են գալիս Կապան: Եվ ընդհանրապես, կա՞ որեւէ համաձայնագիր կամ պայմանագիր համայնքապետարանի ու կոմբինատի միջեւ՝ համայնքային խնդիրներին առնչվող:

- Թե ովքեր են գալիս ստանձնելու կոմբինատի ղեկավարությունը, նրանցից տեղյակ չենք: Դեռեւս հանդիպումներ չեն կայացել, պայմանագրեր, համաձայնագրեր չկան: Քանի որ «Պոլիմետալ» ընկերությունը հեռանում էր, նոր պարտավորություններ չստանձնեց համայնքի նկատմամբ: Մտածում ենք` նոր սեփականատերը կգա, նորմալ հարաբերություններ կստեղծենք… 

- 2019-ին ի՞նչ ուշագրավ ծրագրեր են նախատեսվում Կապանում պետական բյուջեի հաշվին:

- Տանիքների եւ վերելակների մասին արդեն նշեցի, նախատեսվում է հեղեղատարների եւ կամուրջների նորոգում, Ձորաստան բնակավայրում ջրագիծ պիտի անցկացվի: Եւս մի չարչրկված հարց պիտի լուծվի. Օխտար գյուղի դպրոցի տանիքը պիտի նորոգվի:

- Առհասարակ 2019-ին ներդրումներ սպասվո՞ւմ են Կապանում. եթե այո, ապա որտեղի՞ց եւ ի՞նչ նպատակով:

- Բյուջեով նախատեսվածից բացի` այլ ներդրումներ չկան: Պիտի ասեմ, որ բոլոր ծրագրերը համաֆինանսավորվում են համայնքի կողմից` նախատեսված գումարի տասը տոկոսի չափով:

- Կարո՞ղ եք ներկայացնել Կապան համայնքի բնակչության զբաղվածության պատկերը: Իսկ 2019-ին Կապանում սպասվո՞ւմ է նոր աշխատատեղերի հիմնում:

- Ասեմ, որ  հիմնականում գործազուրկ են կանայք: Համայնքապետարանում կազմակերպվող քաղաքացիների ընդունելության ժամանակ պարզ երեւում է՝ որքան մարդ է դիմում աշխատանքի տեղավորվելու խնդրանքով: Հիմնականում ցանկանում են աշխատել Զանգեզուրի պղնձամոլիբդենային կոմբինատում, եւ, որքան էլ զարմանալի է, այն մարդիկ, ովքեր աշխատանք ունեն: Կանանց մեջ էլ կան այնպիսիք, որ կարի արտադրամասում չեն ուզում աշխատել, ավելի դյուրին աշխատանք են պահանջում: Այս տարում նոր աշխատատեղեր հենց տրիկոտաժի արտադրության ոլորտում են սպասվում: Բայց միեւնույն է՝ կանանց զբաղվածության խնդիրը դրանով չի լուծվելու:

- Ի՞նչ կասեք Կապանի օդակայանում կատարվող աշխատանքների ընթացքի եւ հեռանկարի մասին: Նախկինում (իհարկե, ոչ Ձեր կողմից) խոստացած ինքնաթիռն արդեն Հայաստանո՞ւմ է, թե՞ ոչ:

- Այո, ինքնաթիռը Հայաստանում է, «Զվարթնոց» օդակայանում: Կապանի օդակայանի աշխատանքները բնականոն հունով են ընթանում: Հուսով ենք, որ նախանշված ժամկետում պատրաստ կլինի: Իսկ թե երբ կգործարկվի օդակայանը, ստույգ ասել չեմ կարող, քանի որ դա պայմանավորված  է տեխնիկական ինչ-ինչ հարցերով:

- Պարոն Փարսյան, Կապանի հացի գործարանի մոտի նախկին արհեստական լճի տեղում նախատեսեցին երիտասարդների համար բազմաբնակարան շենք կառուցել, հիմնարկեք եղավ հանրապետության նախագահի մասնակցությամբ: Այժմ «շինհրապարակը» ռմբակոծված տարածք է հիշեցնում: Ի՞նչ ճակատագիր է սպասվում այդ տարածքին: 

- Այդտեղ այլեւս շենք չի կառուցվելու, առավել եւս` բնակելի: Այդ տարածքի սեփականատերերն այլ  ծրագիր են նախատեսել: Մոտ ժամանակներս նախագիծն ավարտին կհասցվի: Այդտեղ կունենանք ժամանցի, հանգստի վայր: Սեփականատերերը վստահեցրել են, որ իրատեսական է այդ ծրագիրը:

- Շնորհակալություն հարցազրույցի համար, Ձեզ՝ հաջողություն:

Հարցազրույցը՝ Սամվել Ալեքսանյանի եւ Վահրամ Օրբելյանի