Ղարաբաղա-ադրբեջանական հակամարտության հարավային հատվածում ս.թ. ապրիլի 9-10-ի շրջագայության ընթացքում կամավորականների հետ հանդիպելու բազում առիթներ ունեցանք: Ինչպես արդեն նշել ենք, հանդիպումներ ունեցանք նաեւ «Հայդուկ» եւ «Արամազդ» ջոկատների հրամանատարներ Մուշեղ Բաբայանի (Ջերմուկի Համո) եւ Կորյուն Ղումաշյանի հետ:
Ահա թե ինչ ասացին նրանք մեզ հետ ունեցած զրույցում:
Մուշեղ Բաբայան (Ջերմուկի Համո), «Հայդուկ» ջոկատի հրամանատար
- Ապրիլի 2-ին ես եւ գնդապետ Սայադ Հայրապետյանը (Մասիսի Սայադը) ներկայացել ենք ՀՀ պաշտպանության նախարարություն եւ պատրաստակամություն հայտնել մեր ջոկատով հակամարտության գոտում կատարել մարտական հանձնարարություն: Թույլտվություն ստանալուց հետո կազմավորել ենք մեր ջոկատը՝ հանրապետության տարբեր բնակավայրերի բնակիչներ ընդգրկելով: Այնքան շատ մարդ էր հավաքվել, որ մի մասը ստիպված էինք թողնել ռեզերվում:
Մեր ջոկատը դրել են ՀՀ զինված ուժերի բանակային 1-ին կորպուսի տրամադրության տակ: Ճիշտ է, առայժմ մարտական գործողությունների չենք մասնակցել, բայց պատրաստ ենք կատարելու ամենադժվար առաջադրանքը:
Այս օրերին ամենեւին էլ պարապ չենք, անընդհատ պարապմունքների, դասընթացների մեջ ենք:
Ջոկատի անձնակազմի տրամադրությունը շատ բարձր է, մենք համակարծիք ենք բոլոր նրանց հետ, ովքեր թշնամուն մեկ թիզ հող անգամ զիջելուն դեմ են: Այդ առաքելությամբ էլ եկել ենք այստեղ: Եկել ենք կանգնելու 18-20 տարեկան մեր որդիների կողքին. եթե զոհ պիտի լինի՝ թող մենք զոհվենք եւ ոչ թե 18-20 տարեկան մեր խիզախ որդիները:
Ասեմ նաեւ՝ 1993-ին այս տարածքում է գործել իմ մարտական ընկերոջ՝ Մասիսի Սայադի ջոկատը, այնպես որ տեղանքը մեզ քաջածանոթ է եւ կարող ենք լուրջ մարտի բռնվել թշնամու հետ:
Կորյուն Ղումաշյան, «Արամազդ» ջոկատի հրամանատար
- Տիգրանականներով ենք ստեղծել մեր նոր ջոկատը:
Հայտնի չէ, թե որքան ժամանակ կմնանք այստեղ: Պատրաստ ենք մնալու այնքան, ինչքան անհրաժեշտ կհամարի հրամանատարությունը: Մի խոսքով՝ սպասում ենք հրամանի: Բայց եւ ամենօրյա պարապմունքների մեջ ենք, թեեւ պատրաստված ենք եկել՝ հրազենն ու ռազմական որոշ միջոցներ օգտագործելու մեջ հմտացած: Հենց նոր ենք վերադարձել հրաձգարանից. Ղուկաս Հարությունյանը որերորդ անգամ մեզ ապշեցրեց իր դիպուկ հրաձգությամբ, 20-25 տարի զենք չէր վերցրել ձեռքը:
Հպարտանում եմ մեր ժամկետային զինծառայողներով. ի՜նչ տղերք են, հարգանք նրանց ծնողներին, ուսուցիչներին, որ նման սերունդ են դաստիարակել: Հավատացեք՝ ժամկետային ամեն մի զինվոր իսկական հերոս է: Հոգեկան ծանր ապրումներ ունեցող, վախեցած, ընկճված զինվոր այսքան ժամանակ չեմ հանդիպել: Իրենք գիտեն, որ սրբազան գործ են կատարում՝ հայրենիք են պաշտպանում, եւ հանուն այդ սրբազան գործի պատրաստ են ամեն ինչի…
Զրույցը՝ ՍԱՄՎԵԼ ԱԼԵՔՍԱՆՅԱՆԻ