Սյունյաց աշխարհն իր լեռներով ու ձորերով, իր անառիկ բերդերով ու վանքերով դարերի մեջ կերտել է մարդու մի տեսակ, ում համար անգամ ժամանակն է անզոր: Կռվել է պետք՝ սյունեցին առաջին շարքում է, կառուցել է պետք՝ քարը քարին դնող է: Սյունեցին նաև իր երկրի տերն է՝ կին թե տղամարդ, ահել թե ջահել:
Սյունեցի կնոջ տիպիկ կերպար է Թամարա (Էմմա) Առաքելյանը: Չորս զավակ ծնած ու մեծացրած Թամարային մի անգամ ասել են՝ երկար ապրես, պատասխանել է. «Էնքան չեմ մեռնելու, մինչև չտեսնեմ Հայաստանն ու Արցախն ազատ, անկախ»:
90-ականների պատերազմի ժամանակ ամուսնու ու որդու հետ մնաց Կապանում, չլքեց իր քաղաքը, անգամ երբ «գրադ»-ի արկը պայթեց իր տան բակում. «Մենք որ գնանք, բա իմ կռվող տղայի թիկունքն ո՞վ պահի»:
Թամարա Առաքելյանն այսօր 90 տարեկան է, բայց էլի ակտիվ, էլի առաջին շարքում է...
1968-ի երկրաշարժի ժամանակ Կապանի ղեկավարությունը նրան գործուղեց Քաջարան՝ մեկ ամսով: Գնաց, որովհետև հեռախոսավարուհի էր, իսկ կապն ամենաանհրաժեշտն էր, հացի նման, իսկ ինքն առաջնակարգ մասնագետ էր:
Գնահատեցին նրա աշխատանքը՝ պարգևատրումներ, գովաբանող հոդվածներ: Ընտրվեց քաղաքային խորհրդի դեպուտատ, ժողովրդական դատարանի ատենակալ և այլն:
Կյանքի զիգզագներով անցած Թամարա Առաքելյանին շնորհավորում ենք՝ ծննդյան 90-ամյակի կապակցությամբ, մաղթում, որ 100-ամյակին էլ ներկա գտնվենք՝ ձեռքը համբուրելու և օրհնանք ստանալու համար:
Մարի Նավասարդյան