Հարգելի՛ հայ ազգ,
1992 թվականի նույն այս օրը ընդունվեց «Հայաստանի Հանրապետության Պաշտպանության նախարարության մասին» պատմական որոշում` դրանով իսկ իրավականորեն ազդարարելով Հայոց Ազգային բանակի ստեղծումը։
Պատվարժան սպաներ, բանակի հարգարժան նվիրյալներ, մեր անհաղթ զինվորներ,
հունվարի 28-ը մեր ազգի օրացույցում ամենակարևոր, նշանակալի և կարմիրով նշված օրերից է, ամենահպարտ տոնը՝ հայի համար։ Մեր բանակի կազմավորումն ու լինելիությունը մեր անկախության, մեր պետականության և մեր գոյության անխախտ վկան ու երաշխիքն է։
Անցած տասնամյակների, տարիների ընթացքում մեր Զինված ուժերը ծանր փորձությունների միջով անցավ՝ ճաշակելով և՛ հաղթանակի բերկրանք, և՛ կորուստների դառնություն, բայց շարունակեց մնալ մեր խաղաղության պատվարն ու խորհրդանիշը։
Այսօր ևս մեկ անգամ պետք է խոնարհվել նրանց առաջ, ովքեր աննկուն պայքար մղեցին հանուն մեր այսօրվա պաշտպանության և դարձան հավերժի ճամփորդներ։
Այսօր ևս մեկ անգամ պետք է հպարտանալ նրանցով, ովքեր բարձր են պահում Հայոց բանակի անունը, նրանց շնորհիվ է, որ մեր թիկունքն ամուր է, մենք՝ հույսով լի մեր յուրաքանչյուր լուսաբացի հանդեպ։
Թող հայոց սահմաններին միայն խաղաղաբեր աղավնիներ ճախրեն։
Համբերություն բոլոր զինվորների ծնողներին, իսկ ձեզ, սիրելի՛ զինվորներ, պատվով ծառայություն և բարի տունդարձ եմ մաղթում:
Շնորհավո՛ր տոնդ, Հայոց բանակ…
Շնորհավո՛ր տոնդ, հայ զինվոր…