Այլեւս մեզ հետ չէ Ձոնիկ Սերգեյի Օրբելյանը:

Նոյեմբերի 12-ին՝ կյանքի 92–րդ տարում, դադարեց բաբախել կրթության գործի երախտավորի սիրտը:

Ծնվել է Վաչագան գյուղում, սկզբնական կրթությունը ստացել է ծննդավայրի յոթնամյակում, միջնակարգը՝ Կապանի թիվ 1 դպրոցում,  բարձրագույնը՝ պետհամալսարանի բանասիրական ֆակուլտետում:

Ձոնիկ Օրբելյանի կյանքը մի ոլորտում է անցել՝ մանկավարժություն:

Չորս տասնամյակից ավելի հայոց լեզու եւ գրականություն է դասավանդել Տանձավերի, Հանքավանի, Լեռնաձորի, Ողջիի, Վաչագանի, Լենհանքերի, Կապանի թիվ 10, 2 դպրոցներում, եղել է Կապանի քաղժողկրթբաժնի տեսուչ: Շուրջ տասը տարի ղեկավարել է Կապանի թիվ 1 միջնակարգ դպրոցի կոլեկտիվը՝ թողել դասավանդման, դպրոցավարության հարուստ փորձ:

Օժտված էր հումորի անսպառ պաշարով, հաճելի զրուցակից էր, հեշտությամբ էր հաղորդակցվում շրջապատի հետ՝ ստեղծելով անմիջական մթնոլորտ:

Միշտ հետամուտ էր, որ մայիսի 9-ին Վաչագանում հավուր պատշաճի նշվի Հաղթանակի օրը, նախանձախնդիր էր տարբեր միջոցառումներ կազմակերպելու գործում, սիրում էր սեղաններ ղեկավարել, նրա ղեկավարությամբ են անցել բազում հարսանիքներ եւ ծնունդներ, իսկ վշտի մեջ եղած մարդկանց սփոփում էր իր համոզիչ խոսքով:

Ունի հարուստ արխիվ եւ գրադարան:

 Պարգեւատրվել է ՀՀ կրթության նախարարության ոսկե հուշամեդալով:

Վաստակած հանգստի է անցել 1998 թվականին:

Լինելով բանասեր՝ գրի է առել հայրենի Վաչագան գյուղի գերդաստանների նահապետների եւ հասարակ գյուղացիների կյանքին առնչվող զվարճալի պատմություններ, հուշեր, որոնք գեղարվեստական պատումների տեսքով ամբողջացրել է «Մերոնք» վերնագիրը կրող գրքում՝ լույս ընծայված 2005 թվականին: Դրանով իրեն մխիթարված էր համարում, որ անդառնալի կորստից փրկել է հայրենի գյուղի բանահյուսական նշխարները:

Ձոնիկ Օրբելյանի հոգեհանգիստը տեղի կունենա նոյեմբերի 13-ին, ժամը 17-ից՝ Գրիգոր Արզումանյան փողոցում գտնվող սգո սրահում:

Հուղարկավորությունը տեղի կունենա նոյեմբերի 14-ին, ժամը 12-ին՝ նույն տեղից:

Նրա աճյունը կամփոփվի Վաչագանում՝ ընտանեկան գերեզմանոցում:

«Սյունյաց երկիր» թերթի խմբագրակազմը ցավակցում է Օրբելյանների գերդաստանին՝ Ձոնիկ  Օրբելյանի  մահվան  կապակցությամբ:

 

«Սյունյաց երկիր»