ՀՀ կրթության, գիտության, մշակույթի եւ սպորտի նախարար Վահրամ Դումանյանի հրամանով Կարեն Լազարյանը 2021 թ. մարտի 30-ից (5 տարի ժամանակով) վերանշանակվել է «Գորիսի պետական քոլեջ» ՊՈԱԿ-ի տնօրեն: Մինչ այդ՝ մարտի 26-ին, տեղի էր ունեցել մրցույթ քոլեջի տնօրենի թափուր տեղի համար, որի արդյունքում քոլեջի կառավարման խորհուրդը միաձայն քվեարկել էր Կարեն Լազարյանի օգտին:

Այդ կրթօջախը՝ Գորիսի մանկավարժական ուսումնարան անվամբ, ի սկզբանե եղել է Սյունիք-Զանգեզուրի տարծաշրջանի լավագույն ուսումնական հաստատություններից մեկը, որը տասնամյակների ընթացքում պատրաստել է մանկավարժական կադրեր եւ բավարարել Սյունիքի ու Վայոց ձորի մարզերն ընդգրկող շրջանների, ինչպես եւ Լեռնային Ղարաբաղի կրթական համակարգի (եւ ոչ միայն) կադրերի պահանջարկը:

Շրջանավարտների մի մասը շարունակել եւ շարունակում է ուսումը հանրապետության տարբեր բուհերում: Նրանցից շատերը դարձել են անվանի գրողներ, ակադեմիկոսներ, մանկավարժներ, բժիշկներ, փիլիսոփաներ, ովքեր եղել ու մնում են կրթօջախի փառքը:

Մոտ 90-ամյա կրթօջախը, չնայած ժամանակների վայրիվերումներին, պահել է իր ինքնատիպությունը՝ արժանի եւ մնայուն տեղ զբաղեցնելով հանրապետության միջին մասնագիտական հաստատությունների շարքում:

Գորիսի պետական քոլեջն այսօր էլ արժանապատվորեն շարունակում է իր ազգանպաստ առաքելությունը եւ հարստացնում տասնամյակներով ձեւավորված ավանդույթները՝ ժամանակ առ ժամանակ համալրելով արդիական եւ տարածաշրջանի աշխատաշուկայում պահանջարկ ունեցող մասնագիտությունների ցանկը:

Կարեն Լազարյանը երրորդ անգամ է նշանակվում այդ կրթօջախի տնօրեն: Ներկա նշանակումը, անշուշտ, մի շարք առումով նոր պահանջների ու մարտահրավերների պայմաններում է: Ուստի եւ անհրաժեշտ համարեցինք հանրությանը հետաքրքրող երկու հարցով դիմել նրան՝ նկատի ունենալով նաեւ, որ Գորիսի պետական քոլեջը, ինչպես նշեցինք, 1928 թվականից առանձնահատուկ տեղ է գրավում Գորիսի ընդհանրական նկարագրում:

- Պարոն Լազարյան, շնորհավորում ենք Ձեզ՝ երրորդ անգամ Գորիսի պետական քոլեջի տնօրեն ընտրվելու կապակցությամբ: Ձեզ, ինչպես եւ քոլեջի դասախոսական եւ ուսանողական կոլեկտիվներին՝ հաջողություններ՝ դժվարին մեր ժամանակներում:

- Շնորհակալ եմ ե՛ւ մաղթանքների, ե՛ւ մեր կրթօջախի նկատմամբ հանրային հետաքրքրությունն արթուն պահելու համար:

- Անշուշտ, մեզ հետաքրքրում են Գորիսի պետական քոլեջի կրթական եւ դաստիարակչական աշխատանքներին առնչվող հիմնական հարցերը, բայց ուզում ենք արծարծել այլ խնդիրներ, որոնք մեր օրերում ծառացած են նաեւ ուսումնական հաստատությունների առջեւ:

Արցախյան երրորդ պատերազմի ընթացքում Գորիսի տարածաշրջանը քանիցս դարձավ ռազմական գործողությունների թատերաբեմ:

Կուզենայինք լսել Ձեր խոսքը քոլեջի՝ արտակարգ իրավիճակներում գործելու կարողությունների եւ դրանց զարգացման ուղղությամբ կատարվող աշխատանքների մասին:

- Արցախյան մերօրյա պատերազմը վերստին ցույց տվեց՝ նման կարողությունների զարգացումը կարեւոր նախադրյալ է քոլեջի կրթական համակարգի անվտանգ գործունեության համար: Դա ենթադրում է ուսանողների, դասախոսների եւ մյուս աշխատակիցների անվտանգության ապահովում արտակարգ իրավիճակներում:

Այդ խնդիրը հիմնավորապես լուծելու համար որոշակի քայլեր ենք ձեռնարկել եւ շարունակում ենք ձեռնարկել:

Մասնավորապես՝ վերանայվում է Աղետների ռիսկի նվազեցմանը միտված եւ արտակարգ իրավիճակներում գործելու՝ նախկինում ընդունված պլանը: Նորովի են մշակվում քոլեջի քաղաքացիական պլանը, ժամանակացույցը…

Քոլեջը պետք է ունենա ապաստարան կամ քաղաքացիական պաշտպանության հենակետ՝ ապահովված առաջին անհրաժեշտության պարագաներով ու դեղորայքով:

Դրա համար ունենք համապատասխան տարածք:

Որոշ աշխատանքներ արդեն կատարել ենք, բայց եւ ակնկալում ենք Գորիսի համայնքապետարանի, Սյունիքի մարզպետարանի, ԱԻ եւ ՀՀ ԿԳՄՍ նախարարությունների աջակցությունը:

Պետք է նկատի ունենալ, որ նախատեսվող ապաստարանը կամ հենակետը ոչ միայն մեր հաստատության մոտ 250 ուսանողի եւ աշխատողի համար է, այլեւ քաղաքի այդ թաղամասի բնակիչների համար:

Պատերազմական եւ հետպատերազմական օրերի փորձը ստիպում  է հիմնովին վերանայել նաեւ ուսանողների ռազմահայրենասիրական դաստիարակության դրվածքը: Այդ նպատակով կարեւոր դեր կխաղա քոլեջի ռազմագիտության եւ փառքի սրահը: Սենիկ Ջուլհակյան բարեգործի աջակցությամբ արդեն որոշ աշխատանքներ են կատարվել: Հույս ունեմ, որ անհրաժեշտ այդ նախաձեռնությունը (հնարավորինս կարճ ժամանակամիջոցում) պարոն Ջուլհակյանը կհասցնի ավարտին: Եվ մենք կունենանք ռազմական գործի ու փառքի սպասված սրահը՝ անհրաժեշտ պարագաներով ու գործառույթներով:

- Covid-19-ի պայմաններում համաճարակային կառավարումը նույնպես նոր եւ աննախադեպ խնդիրներ է առաջադրել ուսումնական հաստատություններին՝ հատկապես տեղեկատվական տեխնոլոգիաների կիրառման տեսակետից:

Կարողանո՞ւմ եք դիմակայել այդ մարտահրավերին եւ ի՞նչ մտահոգություններ ունեք դրան առնչվող:

- Տեղեկատվական տեխնոլոգիաների ներդրման ու կիրառման խնդիրը վերջին տարիներին եղել է մեր ուշադրության կենտրոնում, եւ այդ ուղղությամբ որոշակի հաջողություններ են արձանագրվել: Սակայն այդ ամենի հանդեպ նոր ու առավել ակտիվ մոտեցումների կարիք առաջացավ 2020 թվականին՝ պայմանավորված կորոնավիրուսի համավարակով եւ տվյալ իրավիճակում ուսումնական պրոցեսի կազմակերպման անհրաժեշտությամբ:

Ստեղծված իրավիճակում կրթության անընդհատության ապահովման նպատակով Գորիսի պետական քոլեջում եւս կազմակերպվեց հեռավար ուսուցում:

Քոլեջի ե՛ւ դասախոսները, ե՛ւ ուսանողները, ե՛ւ ծնողներն այդ փորձություն-մարտահրավերին արժանապատվորեն դիմակայեցին ու աշխատանքները կազմակերպեցին պատշաճ:

Այդ աշխատանքների հետագա արդյունավետությունն ապահովելու նպատակով անհրաժեշտ ենք համարում  քոլեջի մակարդակով գնահատել կազմակերպված հեռավար ուսուցման արդյունավետությունը, կատարված աշխատանքների ծավալը, լրացուցիչ դասերի անհրաժեշտությունը (նախնական ամփոփումներ քանիցս արվել են):

Ըստ նախնական ամփոփումների՝ առաջնահերթ խնդիր է մնում դասախոսների կողմից տեղեկատվական տեխնոլոգիաներին լիարժեք տիրապետելը: Կային դասախոսներ, ովքեր հեռավար ուսուցման ընթացքում են սկսել օգտագործել թվային տեխնոլոգիաները: Սկզբնական շրջանում վերջիններս դժվարանում էին կիրառել առցանց հարթակները, սակայն հեռավար ուսուցման հետ զուգահեռ ստանալով օգնություն և խորհրդատվություն քոլեջի ինֆորմատիկայի մասնագետների կողմից, կարողացան պատշաճ կերպով իրականացնել հեռավար ուսուցումը:

Նույնը կարելի է ասել նաեւ ուսանողների առումով: Սակայն հաշվի առնելով այն հանգամանքը, որ Գորիսի պետական քոլեջում ներդրված է երկու ՏՏ ոլորտի մասնագիտություն, ուստի ուսանողների զգալի մասը տիրապետում էր տեխնիկական միջոցներին:

Հեռավար ուսուցման արդյունավետության գնահատման նախնական ամփոփումը ցույց տվեց նաեւ, որ ոչ պակաս կարեւոր է այն ուսանողներին աջակցելու խնդիրը, ովքեր ունեն կապի հասանելիության, ինչպես եւ համակարգիչներ ձեռք բերելու կարիք՝ նաեւ ընտանիքների սոցիալական վիճակով պայմանավորված:

Կան այլ խնդիրներ եւս, որոնք չլուծելու դեպքում՝ խոչընդոտներն անխուսափելի են լինելու:

 

Հարցազրույցը՝

Տիգրանուհի Բադալյանի