Կասպիական ավազանի երկրների ղեկավարների հավաքին Պուտինը հանդիպել է Ալիեւի հետ եւ քննարկել երկկողմ հարաբերությունների զարգացման հարցը․ «ամենակարեւորը մեր ծրագրերի իրականացումն է, ավելի ճիշտ՝ մինչեւ 2024 թ. մեր համատեղ պլանը։ Իհարկե, կան տարածաշրջանային անվտանգության խնդիրներ, այդ թվում եւ առաջին հերթին՝ ղարաբաղյան կարգավորման հետ կապված։ Մենք դա քննարկել ենք ձեզ հետ, եւ այժմ հնարավորություն կունենանք նորից քննարկելու այս թեման: Ուզում եմ հատկապես շնորհակալություն հայտնել այն գաղափարների համար, որոնք դուք ձեւակերպեցիք մեր ոչ պաշտոնական շփման, ոչ պաշտոնական ընթրիքի ժամանակ»․ Ալիեւին ասել է Պուտինը։
Մոսկվայի ու Բաքվի համատեղ ծրագրերն արագացվել են, ինչն անկասկած կապված է Ռուսաստանի համար Ուկրաինայի դեմ պատերազմի ներքին ու արտաքին խնդիրների սրմամբ։ Մոսկվան Բաքվի ու Անկարայի հետ ձեւավորում է տնտեսա-քաղաքական դաշնություն, ցամաքային ուղիղ կապով, ներգրավելով նաեւ կասպյան ավազանի երկրները, ինչը Մոսկվան դիտարկում է որպես հնարավորություն անվտանգային խնդիրները կարգավորելու եւ պատժամիջոցները շրջանցելու համար։
Կարիք չկա եւս մեկ անգամ մանրամասնել, որ դա արվում է Հայաստանի հաշվին։ Ամեն ինչ մակերեսին է։ Դրա վկայությունն են Նիկոլ Փաշինյանի ու Սերժ Սարգսյանի կուսակցի՝ Մոսկվային հրապարակավ ինչ որ խոստումների եւ պարտավորությունների հիշեցումները, ինչպես նաեւ ռուսանպաստ ագենտուրայի ու մամուլի այս օրերի քարոզչական դրույթները եւ մատնագրերը։
Պուտինը Ալիեւին խոստանում է հանել վերջին խնդիրները համատեղ պլանի իրագործման ճանապարհին, որոնք կապված են Արցախի եւ միջանցքների, ինչպես նաեւ ՀՀ տարածքի մի զգալի մասի օտարման հետ։ Հայաստանյան իշխանությունն իրագործում է այդ պլանները ռուսանպաստ «ընդդիմության» հետ ձեռք ձեռքի, որը «դիմադրություն շարժում» է ծավալել նոյեմբերի 9-ի թղթին հավատարմության շրջանակում, որն իրագործում է ՔՊ-ական իշխանությունը։ Թե ում եւ ինչին է դիմադրում, ավելի ճիշտ՝ ում եւ ինչին չի դիմադրում՝ թերեւս պարզ է դարձել բոլորին։
Ռուս-թուրքական պլանները խորտակվելու են․ խնդիրն այն է՝ ում հաշվին, եւ ամենագլխավորը՝ ինչ է իր համար որոշել հայ ժողովուրդը՝ մնում է թշնամական քարոզչության թմբիրի տա՞կ, թե իր ձեռքն է վերցնում իր ճակատագիրը։