Հայոց աշխարհին պատած անպարփակ սուգը թույլ չի տալիս Սյունիքի հոգեւոր-մշակութային կյանքի նշանակալից այդ իրադարձությանը շատ թե քիչ տոնական երանգավորում հաղորդել:
Հայոց աշխարհի ամենահայկական երկրամասն ենք կորցնում, հինգհազարամյա Արցախ հայրենիքն ենք թուրքին նվիրում…
Մեր ավագ հայրենակիցների արյամբ երեսուներկու տարի առաջ ստեղծված հայկական երկրորդ հանրապետության մահազդն ենք հռչակում…
Մեր հերոսամարտի ամենաերեւելի գործիչներն են պատանդառվում եւ թուրքական զնդաններ քշվում…
Ողբերգական այդ եղելություններն անամոք վշտով են հանդերձավորել նաեւ «Սյունյաց երկրի» ամբողջ խմբագրակազմին:
Մենք կշարունակենք երկու տասնամյակ առաջ որդեգրած ճանապարհը՝ նկատի ունենալով, անշուշտ, համազգային վերջին աղետների դասերը, հաշվի առնելով մեր ժողովրդին ու պետությանը, մեր երկրամասին սպառնացող վտանգների սաստկացումը:
Մենք մեր սրտերում նորոգ կպահենք (ինչպես եւ մինչեւ հիմա) այն մարդկանց հիշատակը, ովքեր Արցախյան պատերազմներում նահատակվեցին հանուն հայրենիքի:
Իսկ պահի հրամայականը հստակ է ու անքննելի՝ պետք չէ մեր հույսը կորցնել վերջնականապես եւ հանձնվել աղետաբեր տարերքին…
Մենք ազգովի կարող ենք այս անգամ եւս ոտքի կանգնել ծնկաչոք, նվաստացած, տրորված վիճակից եւ տեր կանգնել հայոց երկրին ու հայոց արժանապատվությանը:
Իմ պաշտելի արցախցիներն էլ ոչ մի պարագայում չպետք է հեռանան Հայաստանի Հանրապետությունից, մենք միասին դեռ Արցախ ենք վերադառնալու. պատմությունը նախադեպեր ունի, ինչը չպիտի մոռանալ: Այդ դուք էիք, որ օրեր առաջ՝ սեպտեմբերի 19-20-ին, առյուծաբար դիմագրավում էիք թուրք-ազերի ահաբեկիչներին:
Սամվել Ալեքսանյան
***