Հարգելի պարոն Դանիելյան

Ձեզ ենք դիմում մեր գյուղի համար չափազանց կարևոր մի  հարցով, որը տարիներ շարունակ չի լուծվում՝ գյուղի հասարակությանը պահելով լարված վիճակում, մի մասին էլ՝ նույնիսկ թշնամական հարաբերությունների մեջ:

Խոսքը գյուղի մերձակայքում գտնվող պետֆոնդի մոտ 300 հա (համայնքի վարչական տարածքից դուրս) վարելահողերի մասին է:

Օրեր առաջ, երբ պատգամավոր Արմեն Խաչատրյանն իմացավ այդ խնդրի մասին, հորդորեց՝ գրավոր դիմում գրել իրեն և ուղարկել փոստով կամ հրապարակել:

Դիմումը գրեցինք և հրապարակեցինք, որից հետո, ցավոք, հարգարժան պատգամավորն անհասանելի դարձավ կամ էլ սկսեց չպատասխանել հեռախոսազանգերին...

Հիմա էլ Ձեզ ենք դիմում:

Ժամանակին Սյունիքում մի անբարո մարզպետ ունեինք: Կեղծ մրցույթներ ձևակերպելով՝ այդ հողերը հանձնեց իր անձի նվիրյալներին: Ոմանք էլ, օգտվելով իրենց պաշտոնեական դիրքից, այդ հողերի մի մասը (դարձյալ կեղծ մրցույթներով ու օրվա մարզպետի թողտվությամբ) իրենց նվիրեցին՝ 10-20 տարի տևողությամբ:

Եվ այդ ժամանակվանից Հարժիսի նշված վարելահողերը վերածվել են ընտրական-քաղաքական ռեսուրսի բոլոր նրանց համար, ովքեր գյուղում կամ համայնքում իշխանություն պահելու, ընտրությունների ժամանակ  ձայներ կորզելու խնդիր ունեն:

Նույն այդ նպատակով էր, որ վարելահողերի մի մասն էլ նվիրվեց Տաթև համայնքի մեջ մտնող այլ գյուղերի բնակիչների. մի երևույթ, որ դարերի կտրվածքով առաջին անգամ էր կիրառվում:

Ու քանի որ լրացել է տվյալ հողերի վարձակալության պայմանագրերի գործողության ժամկետը, պահանջում ենք հողերը վերադարձնել գյուղի բնակիչներին:

Պահանջում ենք նաև ստուգել այն պայմանագրերի արժանահավատությունը, որոնք, ինչպես նշեցինք, այդ օրերի տեղական իշխանավորներն են իրենց համար հորինել՝ երկարաժամկետ կտրվածքով վարելահողերն իրենցը  դարձնելով:

Ձեզ մոտ, բնականաբար, կարող է հարց ծագել՝ իսկ ինչու՞ եք ինձ՝ ԱԺ պատգամավորիս դիմում:

Դրա պատասխանն էլ ունենք՝ բա ու՞մ դիմենք, եթե ոչ խորհրդարանականին, երկրում իշխող քաղաքական ուժի ներկայացուցչին:

Մյուս կողմից՝ Տաթև համայնքի ղեկավարը խոստացել էր հուլիսին նոր մրցույթ անցկացնել՝ հողային օրենսդրությանը համապատասխան, սակայն նա չկատարեց խոստումը:

Տաթևի համայնքային իշխանությունը կոալիցիոն է, որի մաս են նաև նրանք, ովքեր վերջին  տարիներին ու հիմա բաժին ունեն այդ հողերից: Տվյալ հանգամանքը թույլ է տալիս ենթադրել՝ եթե հողային օրենսդրությունը համայնքում լիարժեք իրականացվի և վարելահողերը վերադարձվեն գյուղացիներին (ամեն մի ընտանիքի՝ 2-3 հա), ապա տեղական իշխանական կոալիցիան առնվազն փլուզման վտանգի առջև կկանգնի:

Եվ հիմա՝ հանուն կոալիցիայի փրկության, այսպես կոչված վարձակալներին խնդրում են վճարել չվճարված վարձերը, որպեսզի սուտ պայմանագրերի գործողության ժամկետը երկարաձգվի:

Այսպիսով՝ խնդրո առարկայի կշեռքի  նժարին մի քանի հոգու իշխանությունը պահելու գերնպատակն է, մյուս նժարին՝ ՀՀ հողային օրենսդրությունը, որի կարևորագույն մի քանի դրույթներ առայժմ չեն տարածվում մեր գյուղի վրա:

Մեր դիրքորոշումը հետևյալն է՝ Հարժիսի մերձակայքում գտնվող մոտ 300 հա վարելահողերը (համայնքի վարչական տարածքից դուրս) պետք է հավասարապես բաժանել գյուղի բոլոր ընտանիքներին՝ յուրաքանչյուրին 2-3 հա, այն էլ՝ վարձակալման նույն ժամկետով և վարձավճարի հավասար չափով:

Ահա այսպիսի պարզագույն խնդրով ենք Ձեզ դիմում:

Ընդ որում՝ եթե խնդրի լուծման նպատակով ինչ-որ հանձնախումբ պիտի ստեղծվի, ապա դրանում աննպատակահարմար է ընդգրկել համայնքի իշխանավորներից որևէ մեկին և մարզպետարանի՝ տվյալ հարցերով զբաղվող պաշտոնյաին, ով ճարտարապետն է ոչ միայն Հարժիսի, այլև Ներքին Խնձորեսկի, Տեղի հողային խառնաշփոթի:

Մի վերջին խնդրանք էլ՝  մեր մտահոգությունները փոխանցեք երկրում իշխող քաղաքական ուժի ղեկավարությանը և հարցրեք՝ ինչու՞ չպետք է Հարժիս գյուղում գործեն հողային օրենսդրության բոլոր դրույթները:

 

Հարգանքով

Հարժիս գյուղի մի խումբ բնակիչներ