Ծնվել է 1931 թվականին Կապանի շրջանի Նորաշենիկ գյուղում: Սկզբնական կրթությունը ստացել է գյուղի տարրական դպրոցում:
Ստալինյան բռնաճնշումները չշրջանցեցին Հարությունյանների ընտանիքը: Հորը, որպես ՀՅԴ կուսակցության անդամ, աքսորեցին Սիբիր:
Նոր էր ավարտել երրորդ դասարանը, երբ սկսվեց Մեծ հայրենականը: Եղբայրները զորակոչվեցին գործող բանակ: Ընտանիքի հոգսը ծանրացավ Ռաֆիկի եւ մոր փխրուն ուսերին: 1941-ի հուլիսին նրան հրամանագրեցին Նորաշենիկի կոլվարչության անդամ: Սակայն մոր հոգատարության շնորհիվ դպրոցը չթողեց, ծանր աշխատանքը համատեղում էր ուսման հետ:
Պատերազմն ավարտվեց, ամեն ինչ իր տեղն ընկավ: Առաջին բերկրանքը Ռաֆիկն ապրեց, երբ 1946-ին նրան պարգեւատրեցին մեդալով՝ «За доблестный труд в Великой Отечественной войне 1941-1945 гг.»: 1948-ին կոլվարչության որոշմամբ՝ որպես ակտիվ կոլտնտեսական եւ 7-րդ դասարանն օրինակելի առաջադիմությամբ ավարտած աշակերտ, գործուղվեց Երեւան՝ գյուղմեխանիզացիայի տեխնիկումում սովորելու: 1951 թ. տեխնիկումի երկրորդ կուրսը չավարտած՝ մեկնեց ժամկետային ծառայության՝ ծառայելու խորհրդային բանակում: 1955-ին զորացրվելուց հետո շարունակեց ուսումը, որը համատեղում էր աշխատանքի հետ Երեւանի էլեկտրալամպերի գործարանում:
Ռաֆիկ Հարությունյանի տարերքը սպորտն էր, շրջապատում նրան առավելապես ճանաչում էին որպես սպորտսմեն, եւ պատահական չէ, որ հրավիրեցին խաղալու այն ժամանակվա «Աշխատանքային ռեզերվներ» կամավոր ընկերության ֆուտբոլային թիմում: Երկու տարի հետո նշանակեցին Կապանի սպորտկոմիտեի նախագահ, հեռակա կարգով ընդունվեց եւ ավարտեց Երեւանի ֆիզկուլտուրայի պետական ինստիտուտը: Ընդունվեց նաեւ Երեւանի մանկավարժական ինստիտուտի պատմության ֆակուլտետը (հեռակա ուսուցում), բայց ընտանեկան պայմաններից ելնելով՝ թերի թողեց ուսումը: Դարձավ մարզադպրոցի տնտեսական մասի վարիչը, այնուհետեւ՝ տնօրեն, 1970-ին տեղափոխվեց Կապանի թիվ 1 դպրոց, այնուհետեւ՝ թիվ 6 դպրոց:
1991-ին անցավ կենսաթոշակի, սակայն շարունակեց ֆիզկուլտուրա դասավանդել Օխտարի, Շիկահողի, Նորաշենիկի միջնակարգ դպրոցներում (վերջինում նաեւ դպրոցի տնօրեն): Տեղափոխվելով Կապան՝ անցավ հասարակական աշխատանքի՝ Հայրենական մեծ պատերազմի եւ աշխատանքի վետերանների խորհրդի նախագահի տեղակալ:
2013-ին ընտրվեց Կապանի տարածաշրջանային վետերանների խորհրդի նախագահ, որի պարտականությունները կատարում է մինչեւ իր կյանքի վերջին օրերը:
Ռաֆիկ Հարությունյանն ընտրվել է քաղաքային եւ շրջանային խորհուրդների պատգամավոր, պարգեւատրվել մեդալներով, պատվոգրերով, ժողկրթության գերազանցիկ էր, եղել է հանրապետության ֆիզկուլտուրայի եւ սպորտի կոմիտեի եւ նախագահության անդամ, հանրապետության ֆուտբոլի ֆեդերացիայի անդամ:
Անխոնջ մանկավարժի, շրջապատի հանդեպ հարգանքով լցված անձնավորության հիշատակն անմար կմնա նրան ճանաչողների սրտերում: