Կարեն Արթուրի Միրզոյան․ ծնվել է 2000թ․ դեկտեմբերի 23-ին Ագարակ քաղաքում։
Միջնակարգ կրթությունը ստացել է տեղի դպրոցում, որն ավարտելուց հետո ընդունվել է Հայաստանի ազգային ագրարային համալսարան։ Ուսուցիչները չեն կարողանում զսպել արցունքները, քանի որ, իրենց խոսքով, դեռ փոքրուց տեսնում էին, թե ինչքան հայրենասեր ու քաջ տղա է մեծանում։
2019թ․հունվարի 25-ին զորակոչվել է բանակ։ Արցախում՝ Ստեփանակերտում, ծառայելը Կարենը պատիվ էր համարում, հպարտանում էր իրենց զորամասով, երբեք չի բողոքել ծառայությունից։ Թե՛ հրամանատարական կազմը, թե՛ ընկերները նրան հիշում ու բնութագրում են որպես նվիրված, ինքնավստահ, գիտակից, առաջնորդի ընդգծված հատկանիշներով օժտված ընկերոջ ու զինվորի։ Զորակոչից 6 ամիս անց կրտսեր սերժանտի, ապա սերժանտի կոչում էր ստացել։
2020թ․ սեպտեմբերի 27-ին Ադրբեջանը պատերազմ սկսեց․ Կարենը զորամասի կազմում կռվել է Ջրականում, Հադրութում, Քարին տակում, հասել էր Շուշի։
Նոյեմբերի 7-ին զանգահարել էր տուն, խոսել՝ ասել, որ ամեն ինչ լավ է, ավա՜ղ, վերջին զանգն էր․․․ Հետո, հրաշքով փրկված ընկերը ծնողներին պիտի պատմեր, որ իրենց որդին՝ երեք տեղից վիրավոր, ու մի ուրիշ հերոս ժամեր շարունակ պայքարել են, կռվել են մինչեւ նախավերջին փամփուշտը, քանի որ վերջին փամփուշտներն իրենց համար էին պահել, սպասել են օգնության, երբ հասկացել են, որ հնարավոր է թուրքի ձեռքն ընկնեն, ինքնասպան են եղել․․․
Պիտի լսեին ծնողներն ու հիշեին, թե ինչպես էր իրենց որդին հիանում Ռոբերտ Աբաջյանով, ինչպես էր նայում նրա նկարին ու ասում․ «Իսկական տղեն ինքնա․․․»։
Տիգրանուհի Բադալյան