Նարեկ Սերգեյի Սինանյան․ ծնվել է 1992 թ. մայիսի 26-ին Գորիս քաղաքում: Միջնակարգ կրթությունը ստացել է Գորիսի թիվ 3 դպրոցում։ Ավարտել է Գորիսի պետական համալսարանը, մասնագիտությամբ իրավաբան էր։
2012-2018 թթ․ աշխատել է ոստիկանությունում:
2019 թ․ պայմանագրային սպայական ծառայության է անցել Խնձորեսկի զորամասում, զբաղեցրել հետախուզական դասակի հրամանատարի պաշտոնը:
Ամուսնացած էր՝ ունի 2 երեխա։
Նարեկի մասին պատմել ընկերները դժվարանում են․ «Ցավալի է, նրա մասին հիշելն արդեն ցավոտ է, ի՜նչ ծրագրեր ուներ, ինչպե՜ս էր սիրում կյանքը, ինչքա՜ն էր լցված կյանքով։ Ամենալավ բառերն եմ ուզում ասել, բայց մի այդպիսի բառ միտս չի գալիս, որը ցույց կտա, թե ինչքան լավ, նվիրված, հայրենասեր երիտասարդ ենք կորցրել․․․»:
2020 թ․ սեպտեմբերի 27-ին Ադրբեջանը պատերազմ սկսեց․ Նարեկի որդին նոր էր ծնվել․ Նարեկը երազել էր տղա ունենալու մասին ու աշխարհի չափ ուրախացել, որ իր 5-ամյա դուստրն աշխարհում պաշտպան ու հենարան եղբայր կունենա։
Սեպտեմբերի 26-ի առավոտյան էր Նարեկը վերադարձել հերթապահությունից, գիշերը զանգահարել էին ու նա գնացել էր․․․
Զինվորականների ընտանիքներում գիշերային զանգերը, ուսումնական ու մարտական տագնապները, մի քանի օրով բացակայելը սովորական է․․․
Միայն առավոտյան Նարեկի երիտասարդ կինը պիտի իմանար, որ պատերազմ է սկսվել, աղոթեր, տագնապեր, զանգահարեր ամուսնուն՝ իմանար, որ Արցախում է։
Նարեկը զանգահարում էր կնոջը՝ հնարավորության դեպքում, խոսում, հարցնում իր նորածին որդուց, 5 տարեկան աղջկանից, հույս տալիս, որ ամեն ինչ լավ է լինելու։ Միայն մի անգամ, ինչ-որ բան կանխազգալով, թե իրավիճակի ծանրության պատճառով, Նարեկն անկեղծացավ․ «Հնարավոր է, որ չվերադառնամ, դու մեր երեխաներին լավ նայիր, հնարավոր է՝ միայնակ, բայց պիտի հասցնես բոլոր այն նպատակներին, որ նախատեսել ենք միասին»։
Լեյտենանտ Նարեկ Սինանյանը կռվել է Արա լեռում, Ջրականում և Հադրութում:
Հոկտեմբերի 12-ին թշնամու անօդաչու սարքի հարվածից զոհվում է Նարեկը՝ անավարտ թողնելով բազմաթիվ նպատակներ․․․
Տիգրանուհի Բադալյան