«Էս Ֆորմեն ամեն մեկի բանը չի, ֆորմեն հագար՝ երկրի տերը դու ես»․ սիրում էր կրկնել Արմենը, ով 2009 թվականից պայմանագրային զինծառայող էր Սիսիանի զորամասում ու հայրենի Սյունիքն էր պաշտպանում։
Ծառայակիցներից երկու-երեք տարի էր մեծ, բայց ծանր հանձնարարություններն ինքն էր կատարում, որ «էրեխեքը» դժվարություն չունենան։
Արմեն Նիկալյանը ծնվել է 1981թ․ փետրվարի 9-ին Սիսիանի շրջանի Ծղուկ գյուղում։ Սովորել է Ծղուկի միջնակարգ դպրոցում, ամուսնացել է Ծղուկում։ Ջերմ սիրով էր սիրում իր գյուղը, աշխատանքի պատճառով տեղափոխվել էին Սիսիան քաղաք, բայց չէր կտրվել իր գյուղից, երեք զավակների մեջ էլ ամեն խոսքում սեր էր դաստիարակում իրենց հայրենի գյուղի ու բնության հանդեպ։
«Սովորեք, անընդհատ սովորեք», հորդորում էր ըկերներին․ ինքը պրպտուն միտք ուներ, դիրքում էլեկտրական հոսանք չկար ու Արմենն ամեն օր մի հնար էր գտնում հոսանք ստանալու։ Դիրքապահ ընկերները հպարտանում էին, «Մենք անլույս չենք մնա՝ Ծղուկի ֆիզիկոսը մեզ հետ է»։ Արմենի մասին խոսելիս՝ մի հատկություն են շեշտում՝ սերը հողի հանդեպ՝ «Ախր շատ էր ասում, որ երկիրդ կյանքիցդ շատ պիտի սիրես, որովհետեւ մի օր հող ես դառնալու, այն հողը, որ թոռներդ պիտի սիրեն»։
Թոռներին չի տեսնի, բայց երեք զավակների սրտերում հասցրել է սերմանել անափ սեր դեպի հայրենի հողը, որի համար չխնայեց կյանքը։
Արմեն Նիկալյանը նահատակվել է 2020թ․ հոկտեմբերի 10-ին Ջրականում, վերջին ժամերին նամակ էր գրել կնոջն ու խնդրել լավ նայել իրենց փոքր դստերը, եթե հանկարծ չվերադառնա։
Տիգրանուհի Բադալյան