9oC5oC7oC
5oC
521
Փետրվարի 23֊ը հայ գրող, հրապարակախոս, հասարակական գործիչ Րաֆֆու՝ Հակոբ Մելիք֊Հակոբյանի ծննդյան օրն է։ Գեղարվեստական խոսքի նորարար էր Րաֆֆին, ով ընթերցողի սեղանին է դրել պատմվածքներ, վիպակներ, վեպեր ինչպես նաև հրապարակախոսական և գրական֊քննադատական հոդվածներ, որոնցում ընթերցողի մեջ փորձում էր արթնացնել ազգային֊ազատագրական ոգին։
Ապարդյուն համարելով հայկական հարցի լուծման դիվանագիտական ուղին՝ Րաֆֆին առաջադրել է ազգային֊ազատագրական պայքարի գաղափարը։ Հայրենասիրական մտքեր են շաղ տված նրա վեպերում և վիպակներում՝ «Խենթը», «Կայծեր», «Դավիթ Բեկ»։ Վիպասանը պատգամում էր՝ անցյալը ուղղել չենք կարող, խոսենք ներկայի վերաբերմամբ։ Նաև մատնանշում էր ազգի ամենաթույլ կողմերը՝ հայ ժողովրդի դժբախտության պատճառը համարելով անմիաբանությունը. «Մենք հայ ենք, աստծու անեծքը գրած է մեր ճակատի վրա։ Անմիաբանությունը, երկպառակությունը, նախանձը, թշնամությունը և հազար ու մեկ այս տեսակ չարություններ շատ ժամանակներից բույն են դրել մեր հոգու մեջ, և մենք կրում ենք այդ մեղքերի պատիժը։ Թշնամին մեղավոր չէ, եթե մեր մեջ սիրտ լիներ, միություն լիներ, հիմար թշնամին ի՞նչ կարող էր անել»։ Այս մեջբերման մեջ ասվածը կարելի է համեմատել մեր ժամանակների հետ։
Ցավոք սրտի, մեկուկես դար հետո անմիաբանության և համերաշխության պակասը շարունակում է գոյություն ունենալ հայ հասարակության մեջ, որի հետևանքն են այս ծնկած վիճակը և անհեռանկար ապագան...
Վահրամ Օրբելյան
