Անդովկ (Անդոկ) Սյունի, Սյունյաց նախարարության մեծ նահապետ, Արշակ 2-րդի կնոջ՝ Փառանձեմի հայրը։
Ծնվել և գործել է Սյունիքի մայրաքաղաք Շաղատում։
Անդովկը 4-րդ դարի խոշոր պետական-քաղաքական գործիչ էր, ռազմավար և դիվանագետ։ 338 թ. վարել է Հայոց սպարապետության գործերը, կազմավորել Սյունյաց այրուձին, որը, ըստ հանրահայտ Զորանամակի՝ Հայաստանի բոլոր նահանգների մեջ ամենաստվարն էր։
Անդովկը Սիսական գնդից առանձնացրեց 1700 ընտիր հեծելազորային և մտավ Պարսկաստան: Հասնելով Տիզբոնի մատույցներին, գունդը թողնում է ծածուկ մի տեղ, փոքրիկ ջոկատով մոտենում պարիսպներին: Իմանալով, որ Սիսական Անդովկն է, որը գնում է Շապուհին օգնության, պահակազորն ուրախությամբ ներս է թողնում Սյունյաց ջոկատին: Գիշերը սպանվում են գլխավոր դարբասները հսկող պահակները, բացվում են քաղաքի դռները, և հռչակավոր Սիսական գունդը մտնում է արքայանիստ քաղաք: Տիզբոնը հայերի ձեռքում էր: Անդովկի հրամանով ավերվում են Շապուհի պալատն ու ազնվական թաղամասը, իշխանների տներն ու միջնաբերդը: Պալատից դուրս են հանում արքայական գանձարանը: Այն ամենը, ինչ հիշեցրել է Սասանյանների փառքն ու հզորությունը՝ բարձում են քաղաքից հավաքված գրաստների վրա: Հսկայական քարավանը, Սիսական գնդի ուղեկցությամբ, շարժվում է դեպի Հայք: Տիզբոնն ավերված էր ու անարգված: Շապուհը նման անպատվություն դեռ չէր ստացել: Այն, ինչ չկարողացան անել հռոմեական լեգեոնները, արեց Անդովկը՝ մի բուռ քաջերով: Պարսից բանակի անհաջող գրոհներից հետո Անդովկն անցնում է Բյուզանդիա: Նա գիտեր, որ քանի ողջ է Շապուհը, իր տոհմն այլևս չի կարող հանգիստ ապրել Հայքում, որ քանի Հայքում է Շապուհը, միշտ էլ փնտրելու է իր գանձերն ու ամեն հարմար առիթով ասպատակելու է Սյունիքը: Անդովկը պետք է մեկներ: Նրա և Պապ արքայորդու Հայքից դուրս գալու դրդապատճառների ու ժամանակի մեջ մեծ կապ կա: Ժամանակագրորեն դրանք համընկնում են: Թողնելով Պարսից արքունիքից բերված ողջ հարստությունը Շաղատի վանքի գաղտնարաններում, Անդովկը՝ վերցնելով որդուն, անցնում է դստեր՝ Փառանձեմ թագուհու մոտ: Իշխանը չէր կարող հենց այնպես հեռանալ, երբ հայոց թագուհին իր օգնության կարիքն էր զգում: Ողջ կյանքը հայոց պետականությանը նվիրաբերած հպարտ իշխանը չէր կարող հիմա լքել ծանր դրության մեջ գտնվող դստերը: Բայց թագուհու կամքն այլ էր. Պապ արքայորդին պետք է անվտանգ մեկներ Բյուզանդիա՝ Շապուհի ձեռքը չընկնելու համար: Հայոց թագուհին Անդովկից բացի ուրիշ ոչ ոքի չէր կարող վստահել որդու ճակատագիրը: Եվ Անդովկը մեկնեց: Հետն առնելով Պապին ու Բաբիկին՝ որդուն, Սյունյաց վեհաշուք նահապետն ընդմիշտ հեռացավ Հայոց աշխարհից: